Zaman zaman şahit olduğum bir durum, ki buna sizler de şahit oluyorsunuzdur. Üzgün, dertli veya depresyonda olan bir kişiye 'yardım' etme niyetiyle bazen bu gibi sözler sarf edilir:
- Her şeyin var, neden mutsuzsun
- Aslında hepsi kafanda bitiyor
- Falanca bölgede/ülkede insanlar şu sıkıntıları çekiyor, bu kadar büyütme derdini

Bu gibi sözler muhattabınız için yardım değil, adeta birer hakaret gibidir. Ve bu durum içerisinde bulunan kişi, bu tür sözler nedeniyle kendini hiç bir şekilde anlaşılmamış hissedecek ve dolayısıyla daha kötü olacaktır. Güzel bir söz vardır; "Dinleyeni olmadığından değil, anlayanı olmadığından sessizleşir insan" diye. Azıcık da olsa ince düşünmek zor değil. Yardım etmek istiyorsak, samimi bir şekilde o insanın derdine ortak olalım, empati kuralım. Yaşadığı imtihanı başarılı bir şekilde geçmesi için müslümanca kardeşçe destek olalım. Kimin ne yaşadığını bilemeyiz. Herkes kendi çektiğini bilir, bu sebeple kimsenin derdini küçümsemeyelim. Şu bir gerçek; insanı ilgi ile dinlemek, insana en büyük ikramlardan birisidir.

Bu yazı varya nokta atışı olmuş.
Samimiyetsiz hal hatır soranlara

Samimiyetsiz olarak hal hatır sormanın vebal olduğunu söyler büyükler. Rabbim öyle bir halden muhafaza eylesin.

Hayatımdaki butun zor donemleri kendime bunlari telkin ederek atlattım.Hep benden daha zor durumda olanların hayatlarına bakıp derdimi büyütmemeye çalıştım.Aslinda bu kelimeleri etrafimdaki cogu insana kullanırım yanlış mi dogru mu bilmiyorum ama insanlar gerçekten atalata bilecekleri şeyleri dert ediniyorlar.Cok daha ağır imtihanlar geçiren insanlar tanıdım ve her istemedigi olmayınca kenara çekilip dünyanın en dertlisi kendisiymis gibi davranan insanlara hep bunları anlattım.Bundan örneklendirmemin nedeni ise dertlerini yahut sıkıntılarını umursamamam degil gerçekten bu kadar dert edinmelerini engellemeye çalışmakti niyetim.Bu kelimlerin başkası açısından derdinin kucumsendigini dusundurecek kelimeler oldugunu dusunmemistim.

Evet burada kişinin kendine telkin verip teselli etmesi ile başkasını teselli etmesi arasında ince ama mühim bir fark olduğunu düşünüyorum. Kendimiz bir sorunla karşı karşıya kaldığımızda bizden daha zor durumlarda olanlara bakıp halimize hamd etmeye çalışmamız lazım. Doğru olan budur. Lakin söz konusu başkasının derdine yardım etmek ise bununla yetinmenin yeterli olmadığını, hatta o insanın derdini küçümsüyormuş veya başından savmak istiyormuş gibi hissetmesine sebep olabileceğini düşünüyorum. Niyetimiz samimi anlamda yardım etmek olsa da. Zira karşımızdaki kişi başkasının daha zor imtihanlar yaşadığını genelde biliyor veya düşünebiliyor. Başkası yardım etmeye çalıştığında bunu duymaktan ziyade yardım bekliyor. Yani bizim niyetimiz ve samimiyetimiz o esnada karşımızdaki insana farklı yansıyabilir.

Herkesin karakteri, mizacı, yeteneği, kapasitesi, taşıyabileceği yük farklı. Bize basit gelen, başkasına zor gelebilir. Kendimize iyi gelen reçete başkasına iyi gelmeyebilir. Bu hususta empati ile yaklaşmak o yüzden çok mühim diye düşünüyorum.