Yıl 1930, Fransa bütün dünyaya haber verildi :

”Cezayir’de İslamın Cenaze töreni” olacağını, çünkü, Cezayir halkının Fransa kültürü ile entegre olduğunu ilan etti.

-Bunun nişanesi olarak, üç Cezayirli kızı, Lacost isminde Hıristiyan bir din adamının nezaretinde eğitime tabi tuttu. Bu kızlar Cezayir halkının Fransız kültüründe asimile olduğunun misali olarak gösterileceklerdi.

- Bu törene Dünyanın bir çok ülkesinden temsilciler katıldı. İçlerinde; sömürgeciliğe karşı aşağılık duygusu içinde olan sözüm ona Müslüman ülkelerden de temsilciler vardı. Onlarda, Fransa tecrübesini ülkelerinde uygulama aşkı ile gelmişlerdi!

-Muhteşem bir sahne! Törenler başladı, sıra perde arkasındaki örnek kızları çıkarmaya gelmişti. Eserlerini göstermek için büyük bir keyifle perdeyi açan Fransızlar, neye uğradıklarını şaşırdılar, çünkü Fransız kültüründe asimile oldukları iddiasıyla törene getirdikleri üç kız, başörtüleri ile seyircilerin karşısına çıkmışlardı.

-Gazeteciler hayret ve sitemle: Fransa bir asır boyu Cezayir’de ne yaptı, diye sormaya başladılar. Tabi ki, gözler ve bakışlar, kız çocuklarını yetiştiren Rahip Lacost’a çevrilmişti...Lacost şu meşhur cümleyi söyledi:

“Kur’an Fransa’dan büyükse ben ne yapabilirim?''