"Kendinle barışık ol, kendi ışığını gör, ne ekersen onu biçersin, her şeyin nedeni de sonucu da sensin, sen her şeyi başarabilirsin, kendini bil, kendini bul, kendin, kendin, kendin... flan filan vır..." şeklindeki teraneler, niteliksiz yığınları oluşturan bireylerin kendilerini bir halt zannetmesi, benmerkezcileşmesi, edilgenleşmesi, her şeyin nedenini kendilerinde arayarak çektikleri acıların çoğunun sorumlusu olan sistemi kabullenmesi ve ona entegre olması, başaramazsa kendinden nefret etmesi vs tuzaklar için kurgulanmış iğrenç safsatalardan başka bir şey değildir aslında; ve fakat bu çöpleri üreten şarlatanlar neye alet olduklarını anlayamayacak kadar boş oldukları gibi; bir de üste, farkındalık zannederek gururla pazarladıkları şuursuzluklarıyla şişim şişim şişinirler.

İnsan, sözde akıl sağlığı yerinde olanların olanca aymazlığıyla belirlediği dayatmaların ve boktan kuralların sıkıştırması yüzünden, içinde iyilikten çok kötülüğün ağır bastığı karanlık bir kuyudur. Sistemin, güya onu eleştiriyormuş gibi gözüken; ama neyi bilmediklerini bilmekten aciz şuursuz birer soytarı oldukları için eleştirdikleri her şeyi daha da alevlendiren kifayetsiz muhteris sahte bilgeler ve zübük yaşam koçları sayesinde her gün biraz daha büyüyen kokuşmuşluğu da adına insan denilen o kuyuyu giderek daha pis kokulu, yoz, yavan, vasat ve karanlık hale getirmektedir.

İnsanlık birinden ötekine geçmesi an meselesi olan katiller ve kurbanlardan oluşan, üstelik de kendini bir mok zanneden yitik bir kitle olarak yaşıyor nicedir. Daha doğru düzgün cümle kurmaktan aciz, cehaletlerinden ve vasatlıklarından bihaber sözde kanaat önderlerinin en ucuzundan ajitatif soslarla süsleyerek pazarladıkları tutarsızlık ve de derinliksizlik abidesi araklama-çorbalama-kakalama öğretilerine verdikleri kolaycı primlerle her geçen gün biraz daha yozlaşıp dangalaklaşan kitlenin tamamını da bu her inançtan ve ideolojiden şarlatan tarafından manipüle edilmiş aklının her şeye yettiğini zanneden şuursuzlar oluşturuyor.

İnsanın aklı sayesinde üstün ve kutsal olduğu söylemi, varoluşun en büyük yalanıdır. En büyük ırkçılık ve nefret suçlarından, soykırımlardan ve katliamlardan geçtim; çocukların acımasız, yaşlıların bencil, kadın ve erkeklerin genelinin bencil olduğu; annelerin kendi yoksunluklarının acısını çocuklarından çıkardığı bir varoluş gerçekliğinde hangi kutsallıktan, hangi akıl sağlığından bahsedilebilir. Bu dehşetengiz tablonun adı, kelimenin tam anlamıyla şuursuzluktur, başka bir şey değil. Herkesin kafatasının içi gri hücrelerle doluymuş, neye yarar.

Şimdi ismini hatırlamadığım bir büyük yazarın şöyle dediğini okumuştum bir gün intiharın analiz edildiği bir kitapta, "Hayatında bir kez bile intihar etmeyi düşünmemiş birinin yüzüne tükürünüz". Ve ben de, yüzde doksanını akıl sağlığının yerinde olduğunu iddia eden ve normalliği yücelten uyurgezer yığınların oluşturduğu ve sahtekârların kurguladığı bu kan, irin, gözyaşı ve zulümden ibaret dehşetengiz yaşam karşısında bir kez bile çok büyük acılara ve isyanlara düşüp ölmek istemeyenler aklįndan şūphe etmelidir

BU KENDİ ELLERİNİZLE OLUŞTURDUĞUNUZ MEZBAHANIN OLUK OLUK AKAN KANLARI KARŞISINDA DELİRİNİZ!

Belki herkes biraz delirdiği zaman insanlık adına bir umut ışığı doğabilir. Aksi takdirde, el birliğiyle normal normal sonunu getireceksiniz şu aslında çok güzel olabilecekken akıllı akıllı içine sıçıp durduğunuz hayatın. Sonunda olan da siz sözde akıllıların ürünü olan bu pislikte en ufak bir payı olmayan biz delilere olacak allahın kifayetsiz muhteris şuursuzları.

O halde ne yapacağız, beynimizi iğdiş eden laf ebelerinin boş beleş teranelerini miktir edip, aklımızı kaybetmek pahasına bile olsa şuurlu olmanın peşinde koşacağız. Çünkü hakiki bilinçlenmenin yolu ajitatif, yüzeysel söylemelerin cılız ışığından ve geçici rehavetinden arınıp gerçeğin gözünün içine, derine en derine, görünenin arkasındakilere bakmaktan geçer. Oralarda görülenler ise, insan gibi insanı az ya da çok delirtir.

DELİRİN!