Uyuyunca düşünmekte zorlanılan yere gidiyoruz. Çünkü oraya ancak yok olan gider. Orası öyle bir yer olmalı ki vücut ancak biz yok olunca kendini dinlendirebiliyor. Demek biz uyanık isek vüxudumuz yorulmaya devam edecek. O zaman o yer vücutta değil. Vücudumuzda olsak bir şekilde yine uyanığız demektir. Peki neredeyiz.

Çözüm şöyle. İnsan uyuyunca bir kaç cümle mananın ağırlığı kadar oluyor. Soyut oluyoruz. O bir kaç cümle çok önemli. Uyurken soyut olduğumuz için özruhumuzun manevrası sonsuz oluyor. Özruhumuzun içinde bizden ayrı bir bilinç, manevra yaparak, başka bir bedene gidiyor. Ve orada kendinden farklı ruhla deşarz oluyor. Deşarz ise uyanıkken aynıyı farklı olanla değiştiriyor. Çünkü özruh bilinç eğirirken olumsuz bilinçleri de eğiriyor. Bunuda her zamanki gibi başka bir bedende ayıklıyor. Şimdiye kadar etkileşim doğal olduğu için Adem'in bir kaç cümle manasının Havva'ya gitme olasılığı oldukça yüksek. Bi,z maddede deşarz olamayız. Hayvanda deşarz olamayız. Biz uyuyunca bize müsait uyanık bir vücut veya uyuyan bir ruhun bilinç daveti ile deşarz denen şey gerçekleşiyor. Uyanıkken kullandığımız bilinç Havva'dan aldıklarımızdır.

Bilinci kişiselleştirmek doğala aykırıdır. Bilincin izini takip edersek silsilede bir başkasının bilincini bulacağız. Ve gözlerimizden bakan o kişinin izini takip edersek yazılmış bir kaç cümlenin manasını bulacağız. Bu durumda biz uyurken ve uyanıkken hep soyutuz.