Allah Resûlü’nün “Allahümme innî eûzubike mine’l hemmi ve’l-hazen – Allah’ım! Tasa, keder ve hüzünden Sana sığınırım.” duası üzerinde durarak konuyu biraz daha açmak istiyorum. Kekemelik duası olarak görülen bu durum, öncelikle, sadece bu duanın değil, bütün duaların hakikatini kavramaya gayret etmenin şart olduğunu ifade etmede yarar var. Yani hangi dua, hangi şekilde, nasıl ve neye karşı okunacaksa bu esasların, hadisleri dikkatle incelemek suretiyle tespit edilmesi gerekir.
Sâniyen, bütün dualarda esas olan teveccühtür. Teveccüh, bir mânâda maddî her şeyi unutarak, sadece ve sadece O’na yönelme ve O’na sığınmayı ifade eder. Bu aynı zamanda bizim için bir moral ve bir takviyedir ki, bununla kuvve-i mâneviyemizi yükseltmiş oluruz; zira biz dua ile her şeye gücü yeten bir Zât’a sığınırız.
Yukarıdaki duanın taalluk ettiği noktalara gelince;
1) İnsanın içinde, tasanın, kederin, hüznün hâkim olması demek, bir anlamda işlerin sarpa sarması demektir. Bu durumda bir insan, mantık ve muhakeme örgüsünü sağlam işletemeyebilir ve çaresizlikten kendini salıverir. Bu ise zaten onun hayatındaki bozuk olan düzenin, daha çok bozulması demektir. İşte bu merhalede insanın “Allah’ım, Sana sığınırım.” diyerek O’na iltica etmesi, bahsedilen badirenin aşılması için atılan ilk adımdır. Zira o, her şeye gücü yeten bir Zât-ı Ecell-i A’lâ’ya sığınmış ve moralini güçlendirme adına önemli bir adım atmış sayılır.
2) Tasa, keder ve hüzne medar olan hususlardan kurtulma çabası, o insanı fiilî duayı da yerine getirmeye sevk eder. Kavlî duayı yapıp, fiilî duayı yapmama, sözle davranış arasında bir tenakuz (çelişki) göstergesidir. Hâlbuki söz ve davranış birbirini tamamlayan ve insanı insan yapan özelliklerin başında gelir. Bir diğer ifade ile insan, sebeplere riayetle bu problemin üstesinden gelmek için duanın çağrıştırmasıyla çok ciddî mesajlar da alır.
3) Duaya esas teşkil eden şey, aslında bir hedef ve bir gaye-i hayaldir. Öyleyse bunun şuurunda olan insan, daha baştan kendini gam, keder, tasa ve hüzne boğacak şeylerin hemen hepsine karşı tavır alır.
Hâsılı, sebeplere riayet ile (fiilî dua), kavlî dua arasında bir çelişkiden ya da bir ayırımdan bahsetmek mümkün değildir. Onlar birbirlerini tamamlayan iki unsur ve bir vâhidin iki yüzünden ibarettir. Onun için meseleyi tek yönlü ele alıp, ifrat ve tefritlere girmenin de bir anlamı yoktur. Allah Resûlü’nün (sallallâhu aleyhi ve sellem) hayatını doğru anlama ve yorumlama bu türlü ifratlara, tefritlere girmemenin yegâne yoludur.

Allah Resûlü’nün “Allahümme innî eûzubike mine’l hemmi ve’l-hazen – Allah’ım! Tasa, keder ve hüzünden Sana sığınırım.”

Kekemelik Duası

Ayrıca Hz Musa’nın şu duasıyla da “Rabbişrahli sadri ve yessirli emri. Vahlül uqdeten min lisani yefqahu qavli” (Ey rabbim. Göğsümü aç, genişlet. İşimi kolaylaştır. Dilimde bulunan düğümü çöz de, anlasınlar beni) duasıyla da üzerimizdeki kötü haletten bizi kurtarması ve insanların artık lisanımızı anlaması ve konuşmalarımızın normale dönmesi için Cenab-ı Hakka yalvarabiliriz.

Unutmayalım ki, Kavli duanın yanında fiili dua da gerekli ki, fiziksel sıkıntılarımız sebepler dahilinde fiziksel antrenman da ister…

allah razı olsun kardeşim çok faydalı bilgiler

Allah razı olsun bu güzel paylaşım için.

Allah razı olsun hocam

Emeğine sağlık abi, Allah razı olsun..

allah razı olsun tesekkur ederim