Ramazan geliyor diye süslenmezdi belki evler, "Hoşgeldin Ramazan" yazıları asılmazdı duvarlara.
Evin bir köşesi mescid yapılmazdı... Ama ailecek sahura kalkılır, babalar çocukların ellerinden tutup teravihe götürürdü.
Oruç tutmamak, sahur yapmamak diye bir seçenek yoktu evlerde.
Şimdiki kadar nazlı, kaprisli, kırılgan, ya da şımarık mı demeliyim, değildi insanlar. Orucu tutmamaya değil, tutmaya bahaneler aranırdı.
Oruç tutamayanların mahcup olduğu zamanlardı. Oruç tutamayanların da oruç tutar gibi günü geçirdiği zamanlar...

Kim bilir hangi evlerde, hangi gönüllerde yaşanmaya devam eden Ramazanlar!

Her zaman ramazan ramazandir biz ramazanı yaşamıyor yasatamiyirsak kabahat bizimdir

Biz oruç tutuyoruz sandık. Hâlbuki oruç bizi tutuyormuş...

Ne oldu ki?!

Niye bıraktı bizi?!

Önceki ramazanlarda olduğu gibi yine aç kalıyoruz ama oruçlu olmanın, oruç açtırmanın hazzını yaşayamıyoruz...

Tekne orucuyla başlayan ramazan hikâyemiz böyle mi bitecekti?!

"Nerde o eski ramazanlar?!"

Ey kadîm dost!!!

Biz senin eteğinin ucundan tutmaya çalışsak da sen bizi gönlünüzden yakala ve asla bırakma..!!!

Ramazan ayına giriyoruz ama Ramazan ayındamıyız değilmiyiz belli değil son 2 3 senedir böyle hissediyorum.

Nerede o eski zaman insanları? diye sormak daha önemlidir.
Zira, Ramazan ruhunu da, Kandil ruhunu da, adaleti, letafeti ve nice kaybolan güzelliği yaşatan, efdal müminlerdir.

Ah ah..
Bir de yaşadığınız çevreniz Ramazan’dan uzak yaşıyorsa...
Rabbim, Ramazan’a yeniden huzurla kavuşmayı nasip eylesin eski heyecanlarımızla