Ego tutkudur, egosuz olmak merhamettir. Egoda şiddet vardır, egosuz olmakta aşk vardır. Egoda saldırganlık, öfke, zalimlik vardır; egosuz olmakta nezaket, paylaşım, muhabbet vardır. Merhamet için gayret gösterilmemelidir. Eğer hiçliği yaşayabilirsan, merhamet kendi uyumu içinde akıyor olacaktır.
Ego; hesap yapan, kurnaz zihin asla merhametli değildir, olamaz. Egonun temel varlığında şiddet vardır. Eğer sen varsan, şiddet içeriyorsun. Şiddetten uzak kalamazsın. Eğer şiddetten uzak kalmak istiyorsan, "ben"ini bırakman gerekecek, hiçlik haline gelmen gerekecektir. Hiçliğin içinde şiddetten uzak kalmak vardır. O bir yapma meselesi değildir; o bir "hiç kimse" olma meselesidir, o zaman çiçeklenir. Enerjilerinin akmasını engelleyen senin "ben" engelindir, aksi halde merhamet kolaydır.

Bir garip kulum Can pazarında. Haddim değil, had bildirmek Nefs nazarında. Ölümlü dünya da hoşgörülü olmak var iken, hangi maksatla aşıp insan hallerini, sorgu sual ederim bir başka ruha dolanmış bedeni... Haddimi bileyim ben, kendim(i) bil'meden evvel...

Sen bu beden ile bu dünyada değilsin,
beden ve dünya sadece senin bilincinde
oynayan bir film.
Varoluş "bütün"dür ve sen de Varoluş'un
bir bilinç seviyesisin ama ondan ayrı bir
"kendin", ayrı bir "sen" mevcudiyetinin
duygusu, bilincindeki aşman gereken
"ego" programı olan yanılgındır.
İşte illüzyon budur.

Benim bütün hâlim devreder, döner;
Bu aklı terkedip öğrenmek hüner..
Her gözler görürse, ışığı söner,
Arzu sahipleri bilemez beni.

Canım Mevlâ ile: daima sağım,
(Erinî) diyene tutuşur dağım,
Ahmed-i Muhtar’dan yanar ocağım,
Arzu sahipleri bilemez beni.

Cibrîl-i Emîn’le daim gidenim,
Aranan Hudâ’yı saklar bedenim,
Siper eylemiştir Mevlâ’yı tenim,
Arzu sahipleri bilemez beni.

Gözüm rastgelmiştir, yanınca, ona,
Durmaz, seyrediyor hep kana kana,
Mûsâ’ya görünür O, Tûr-u Sînâ,
Arzu sahipleri bilemez beni.

Muhammed olana (Mescid’Aksâ)yım,
Üçüncü makamda duran Îsâ’yım,
(Firavn)ı, (Karun)u bekler Mûsâ’yım,
Arzu sahipleri bilemez beni.

Ne biter, tükenir mülk ile malım,
Gafil olanlara daim hayalim,
Âşık olanlara hazır (Cemâl)im,
Arzu sahipleri bilemez beni. Mansûr’un dilinden dedim: ENELHAK!
Onun ile oldum belâlalara gark,
(Emre)! nasıl etsin bu halleri fark…
Arzu sahipleri bilemez beni.