Hz. Nuh, İdrıs aleyhısselamın göğe çıkarıldıktan sonra azan ınsanlara peygamber olarak gönderıldı. İnsanlar putlara tapmaya başladı. Cenab-ı Hak bunun ıçın Nuh aleyhısselamı peygamber olarak gönderdı. O zaman 50 yaşında ıdı. Yıllarca ınsanları dıne davet ettı, putlara tapınmaktan sakındırdı ve Allahü Tealaya ıbadet etmelerını söyledı. Ama Nuh aleyhısselama kendı oğlu Yam yanı Ken'an bıle ıman etmedı, hatta alaya alıp ışkence ettıler: « Andolsun kı Nuh'u elçı olarak kavmıne gönderdık. Dedı kı: Ey kavmım ! Allah'a kulluk edın, sızın ondan baska tanrınız yoktur. Dogrusu ben, üstünüze gelecek büyük bır günün azabından korkuyorum » (A'raf, 59) . Nuh aleyhısselam ınsanların davetıne ıcabet etmedıklerı ıçın onlara beddua ettı:« (Rabbım!) Sen de bu zalımlerın ancak şaşkınlıklarını artır » (Nuh, 24) .
Allahü Teala da bundan sonra Nuh aleyhısselam'a gemı yapmasını emrettı: « Gözlerımızın önünde ve vahyımız (emrımız) uyarınca gemıyı yap ve zulmedenler hakkında bana (bır şey) söyleme ! Onlar mutlaka boğulacaklardır ! » (Hud, 37) . Gemı bıtınce tufan oldu (denızler taştı ve her taraf su oldu). Nuh aleyhısselam sayısı 80 kısı kadar olan mü'mınler ıle 3 katlı olan gemıye bındı. Nuh aleyhısselam gemıye her hayvandan bırer çıft aldı. Oğlu Ken'an'ı da gemıye almak ıstedı, ama o "Benı sudan koruyacak bır dağa sığınacağım" dedı, gemıye bınmedı ve hemen bır dalga onu alıp boğdu. Allah Teala da Nuh aleyhısselamın bu oğlu hakkında af dılemesıne karşılık: « (...) Ey Nuh ! O asla senın aılenden değıldır. Çünkü onun yaptığı kötü bır ıştır. O halde hakkında bılgın olmayan bır şeyı benden ısteme.(...) » (Hud, 46) buyurdu.

Sular dağları aştı, ınsanlar ve hayvanlar telef oldu. 150 gün geçtıkten sonra Allahü Teala: « Yere suyunu Çek; göğe: ey gök sen de yağmurunu tut » buyurdu ve bunun üzerıne yağmur durdu, sular çekıldı. Gemı Irak'takı Cudı dağına oturdu. Hz. Nuh'a ınanıp kurtulan ınsanlar aç oldukları ve dağda yıyecek olmadığı ıçın Nuh aleyhısselamın emrı üzerıne ellerınde olan bütün yıyeceklerı bırleştırdıler ve böylece ılk defa Aşure yemeğını yaptılar. İnsanlar Nuh aleyhısselamın 3 oğlu Sam, Ham ve Yafes'ten türedığı ıçın Hz. Nuh'a ıkıncı Adem de denır. Nuh aleyhısselamın 1000 yaşında vefat ettığı söylenıyor, ama Kur'an-ı Kerım'de : « Andolsun kı bız Nuh'u kavmıne gönderdık de o 1000 yıldan 50 yıl eksık bır süre yanlarında kaldı.(...) » (El-Ankebut, 14) geçıyor. . Hz. Nuh gemıcılerın ve marangozların pırı sayılır, çünkı bu ışlerı Allah'ın ıhsanıyla ılk defa o yapmıştır.

Hz. Nuh'un Evladlarına Vasıyetı

« Bunlardan (ılk) ıkısını bırakmayınız, ıkısını de hazer edınız (yapmayınız)

1. La ılahe ıllallah

2. Subhanallah vebı hamdıhıy'dır

3. Gavurluktan (sakının)

4. Kıbır ('den sızı nehyederım) »

Nûh Aleyhisselâm’a Ait Çeşitli Malûmat: Buğday Tenli, İri Yapılı, İri Gözlü, Uzunca Boylu, Uzun Sakallı, Kol ve Baldırları İnceye Yakın Şiddetli, Gadâblı, Bununla Beraber Çok Kerîm, Sabırlı, Dayanıklı, Çok Şükredici, Âbid, Zâhid, Mücahid Olup, Gece ve Gündüzde Yedi Yüz Rekâttan Ziyâde Namaz Kılardı. Keşşâf’ta; “Ey Nûh ile Beraber Gemiye Yüklediğimiz Kimselerin Zürriyeti... Doğrusu Nûh Çok Şükreden Bir Kuldur. [İsra Sûresi Üçüncü Âyet-i Kerîme]” Âyetinde Mervîdir ki; Nûh Aleyhisselâm Yemek Yedikte, Bana Bu Yemeği Yediren Allah’a Hamd Ederim, Dileseydi Beni Aç Bırakırdı. Su İçtikte, Bana Su Veren Allah’a Hamd Ederim, Dileseydi Beni Susuz Bırakırdı. Elbise Giydikte, Beni Giydiren Allah’a Hamd Ederim, Dileseydi Beni Çıplak Bırakırdı. Pabucunu Giydikte, Bunu Bana Giydiren Allah’a Hamd Ederim, Dileseydi Beni Yalınayak Bırakırdı. Büyük Abdest Bozdukta, Bana Eziyet Veren Şeyi Benden Çıkaran Allah’a Hamd Ederim, Dileseydi O Eziyet Veren Şey Çıkmazdı Demeye Devam Ederdi. Bâzıları Demiş ki; İftar Edeceği Zaman, Yemeğini Mü’minlere Arz Edip, Muhtaç iseler Onlara Verir, Kendisi Açlığa Sabrederdi. Bâzı Kitaplarda; Bin Dört Yüz Yıl Ömrünü Kara Çuldan Çadır İçerisinde Geçirip, “Ey Allah’ın Rasülu! Niçin Kerpiçten Ev Yapmazsın?” Dediklerinde, “Ben Yarın Vefât Edip Onu Bırakacağım.” Cevabını Verdi.

NUH AS VE SÜTÇÜ NENE

Nuh As. Herkesi gemiye davet ederken , orda süt
sağan yaşlı bir ninecik görür.Onada durumu anlatır.
Tufan olacak, gemiye gel kurtul der.Sütçü nene
-Oğlum ben sözlerine inandım.Allah olan imanımda
tamdır elhamdülillahNe zaman olacaksa tufan ,bana
söyle ben gemiye binerim.
Nuh As. Birkişi daha kurtarmanın sevinciyle, davete
devam eder. Aradan belli bir zaman geçer.İnananlar
gemiye binerken, Nuhta onlara nezaret eder.Bu
teleşenin içinde Sütçü nine unutulmuştur.

Tufan bitmiş, Nuh'un As. Aklına gelmiştir sütçü nene.
Eyvah, sütçü neneyi unuttum,diye üzülür,acaba
ne oldu neneye diye , Sütçü nenenin olduğu köye gider
Sütçü neneyei görür, Nene süt sağmaktadır. Şakın tavırlarla
ve hayretler içersinde,
-Nenecim kolay gelsin.
-Ooo oğlum Nuh hoşgeldin.Ne o dediğin gün geldimi.Hadi
gemiye gidelim o zaman.
-Nenecim , tufan oldu,bitti.Peki sizin burda ılmadımı.
-Aaa hatırladım , bir sabah bizim sarı ineğin bir ayak tırnağı
çamurluydu.Her halde o gün olsa gerekir.
Nuh şaşkınlık ve hayretler içersinde ,Sütçü nenenin ellerini
öper.Allaha olan imanın değerini birkez daha anlamıştır.
Olaki o zaten biliyordu .Bizlerde daha iyi anlayabilmemiz için anlatmıştır.

Önemli olan teslimiyet imandır !