Anlatıldığına göre Zekeriyya (A.S.) bir gün yahudîlerden kaçar, onlar da ardına
düşerler. İz sürücüler kendisine yaklaşınca kalın dallı bir ağaç görür, «Ey ağaç
yarıl da beni içine al» diye yalvarır. Bu sırada açılan ağaç Hz. Zekeriyya'yı
gövdesine aldıktan sonra tekrar kapanır.
Derken İblis ortaya çıkar, iz sürücülerini iri gövdeli ağacın yanına getirir, bir
testere ile ağacı keserek Hz. Zekerriya'nın ölmesini sağlamalarını söyledi.
Onlar da İblisin dediği gibi yaparlar. Hz. Zekerriyya (A.S.) Allah'a değil, ağaca sığındığı için bu yanlış tutum, helâkine yol açar ve testereyle ikiye bölünür.

— Başına bir belâ geldiği zaman bana sığınan kulun, daha o hiç bir istekte
bulunmadan, dileğini yerine getirir ve daha yalvarmadan duasını kabul ederim.
Buna karşılık başına bir belâ geldiği zaman bana değil de varlıklardan birine
sığınan kulun yüzüne bütün gökyüzü kapılarını kitlerim». demiştir.
(Hikâyeye devam edelim Testerenin dişleri beynine geçince Hz. Zekeriyya (A.S.)
feryadı koparır. Bunun üzerine kendisine şöyle sesle-nilir:
—- Ey Zekeriyya! Allah sana şöyle buyuruyor: Niye belâya sabretmiyorsun da
«ah» diyorsun. Eğer bu sözü ikinci sefer tekrar edersen adını peygamberler defterinden silerim.»
Bu ağır ihtar üzerine Hz. Zekeriyya ağzından hiç bir feryad ifadesi kaçmasın diye dudaklarını ısırır, iki parçaya biçilinceye kadar sabreder.
Aklı başında, olan kimse şikâyetçi olmaksızın başına gelen belâya sabretmeli,
dünya ve ahiret azabından kurtulmalıdır. Zira belâların (im-tihanların) en çetini
ile peygamberler ve veliler karşılaşır.

Hiç şüphe yok kesınlıkle dogrudur.Peygamberler;Peygamber olma vesılesıyle imtahanların en büyüğüne muzdarip olmuşlardır.