Hazreti Ömer Hacer-i Esved'e (Kabe'deki Siyah Taş) baktı ve dedi ki: "Senin bir taş olduğunu ve zarar da vermediğini, fayda da vermediğini biliyorum. Eğer Resulullah'ın seni öptüğünü görmeseydim, ben de seni öpmezdim."

Hadisi Müslim rivayet etmiştir. Hadis No 1270

Hazreti Ömer Hacer-i Esved'i, sırf peygamber efendimizin onu öpmesi münasebetiyle öptüğünü ifade ediyor. Yani senin hatırın var. Sen bir taşı öptüysen, o taşı ben de öperim. Faydası var yok ona bakmam. Zararı olur olmaz ona da bakmam!

Ne güzel bir incelik değil mi?

Peki, biz şunu diyebiliyor muyuz?

Ey sakal, ben senin, ne fayda ne zarar vermediğini biliyorum. Ama Resulullah'ın seni bıraktığını bildiğimden, ben de seni bırakıyorum!

Ey misvak, ben senin faydalı ya da faydasız olup olmadığına, tahtadan, bir dal parçasından olup olmadığına bakmam. Ama resulullah efendimiz seni kullanmış, seni ağzına almış ve seninle dişlerini temizlemiş. Ben de efendimizin hatırına seni kullanır ve seninle dişlerimi temizlerim.

Ey sarık, ey hurma, ey koku, ey cübbe!

Evet, onun hatırına; faydasına, zararına bakmadan, sevabına bile bakmadan efendimiz yapmış diye yaptığımız, gönülden yaptığımız, sırf o yapmış diye yaptığımız ne var elimizde?

Hiç mi bir şey kalmadı?

Ne güzel bir bakış açısı hocam. Dahası var. O, cahil ve saygısız bir bedeviyi hoş gördü diye, toplumumuzda cahil biriyle karşılaştığımızda hoş görebiliyor muyuz? O, ezana saygısızlık yapan birine farklı bir şekilde yaklaştı diye, biz de üslubumuzu ona göre şekillendirebiliyor muyuz? O, mütevazi diye, tevazu kanatlarını yere serebiliyor muyuz? O münafık olsa da deşifre etmedi diye hayatımızdaki kötüleri gizleyebiliyor muyuz? Onun gibi affedebiliyor muyuz mesela? O kadar çok örnek var ki sayacağım. Ufuk açtınız Allah razı olsun.