|
|
#1
02.02.17, 00:20
|
|||
|
|||
Ego
Ego, biz onu açlıktan öldürelim diye verilmedi; onu dengelemeyi öğrenmemiz ve ustalaşmamız için verildi. Birçok durumda ego kimliği temsil eder: bu ona bu düzeyde var olabilmek için gerekli olan ayrı olma duygusunu verir. Hepimizin bir olduğu kavramını anlamakta sıkıntı çekeriz. Bu kavramı tamamen anlasaydık, öğrenilecek hiçbir ders kalmazdı.
Ego, dersleri öğrenmemiz için bize belirli bir kimlikten bakış açısı verir. kendi bakış açımız. Çok belirli bir pencereden duruma bakıyor gibiyizdir. Pencerenin çerçevesi egomuzdur. Sorunun o unsuruna bakmak için (son derece keskin bir perspektiften) form verir. Bir ufuk çizgisi vardır, bir de tüm evrenin manzarası. Ego, bu evrenin çok sınırlı unsurlarını gördüğümüz bir periskop gibidir. Örneğin, bir yüksek atlamacıya bakalım. Yüksek atlamacı yukarıdaki çubuğun üzerinden geçmek zorundadır. Çubuk, yüksek atlamacı üzerinden atlayabilsin diye oradadır. Önce engeldir, aşıldığında ise ödül olur. Bize bir ego verilmiştir. Ödül, onu salıverdiğimizde ... ve büyük resmi gördüğümüzde gelir. Eric Pearl (Saygılar)
__________________
Kaybettiklerim arasında en çok kendimi özledim, oysa ne güzel gülerdim.. 
|
|
#2
21.03.17, 16:47
|
||||
|
||||
|
Allah razı olsun bu güzel paylaşım için.
__________________
Hiç kimse vazgeçilmez değildir. Ve kimse kendini vazgeçilmez sanan biri kadar aptal değildir.
|
|
#3
03.04.17, 19:32
|
|||
|
|||
|
....
Adamın biri, bisikletle Türkiye’den İran’a geçiyormuş, selesinde kocaman bir torba.. Gümrük görevlisi şüphelenmiş haliyle, “Aç torbayı” demiş, açmış, kum çıkmış … İki gün sonra, aynı adam ıslık çala çala gelmiş sınır kapısına, çıkış yapacak, selesinde gene torba… “Aç” demişler, açmış, gene kum. İki gün sonra, aynı adam pedal çevire çevire gelmiş sınır kapısına, selede gene torba.. Bu sefer, polis çağırmışlar, narkotikçi gözüyle incelemişler, nafile, bildiğin kum.. Delirecekler.. Bir, üç, beş, hep aynı manzara… Adam geliyor geze geze, termal kamerayla bakıyorlar, tahlil yapıyorlar, köpeklere koklatıyorlar, uyduyla takip ediyorlar, hikâye… Hep kum çıkıyor. Aradan yıllar geçiyor. Gümrük görevlisi çarşıda rastlıyor o adama.. “İçim içimi yiyor” diyor, “Bu saatten sonra bir şey yapamam sana, Allah aşkına söyle, ne kaçırıyordun o torbayla” Adam cevap veriyor: “Bisiklet” Olaylara bakış açımızı değiştiremediğimiz sürece, olayların arka planını görememeye devam edeceğiz.
|
 |
|
|
Normal
