Akşam kapının önünde babamı bekliyordum. Nasıl geldiğini görmedşğçm beyaz bir köpek karşımda durmuş yüzüme bakıyordu. Köpeklerden çocukkende şimdide hiç Korkmadım. Bir süre yüzüme baktı ve ''babanı mı bekliyorsun'' dedi.. Bir çığlık attığımı ve gözlerimi babaannemin kucağında açtığımı hatırlıyorum. Beni okuyordu. Bir türlü anlatamadım köpeğin konuşmasına korktuğumu. Ama o akşam hayatımın zincirleme olağandışı hayatımında başlangıcı oldu..

Okurken hem korkuttu hem güldürdü.. ama sizin yaşadığınız korkuyu tahmin edemeyiz.
Allah bir daha yaşatmasın
geçmiş olsun 😥

Benim başıma böyle bir şey gelse garanti kalp krizinden ölürdüm

Böyle birşey olsa şayet ilk başta tırsarım ama kaçmam konuşmaya çalışırım.