İSLAM DA KURBANIN HAKİKATİ..
Hz. İbrahim a.s Allah’a kalpten aşkını dile getirdi.
Bunun üzerine şahdamarından daha yakın olan Rabbi,
“ey ibrahim! Bana aşık olduğunu söylersin ve biliriz ki doğru da söylersin. Lakin bunun bir ispatı olmalı öyle değil mi? (bu ispat hz. İbrahim’in nefsinin mutmain olmasına işarettir.)
Benim mekanım olan kalbin de benden başka kim vardır?”
“Bana bağışladığın Oğlum İsmail’i severim ya Rabb”
“Bir kalpte iki sevgili tutulur mu ya İbrahim?”
“Emret sana kurban olsun Allah’ım”
Hz. İbrahim’in evlat sevgisi burada Allah ile arasında perde dir ki, bu dünyevi bağdır çünkü.
Kurban yalnızca hayvan kesmek değil, kendi hayvaniyetimizi Rabbimizle aramızdan çıkarmaktır.
Her bayram düşünmeliyiz, bu bayram Rabbimle (özümle) aramıza perde olan hangi huyumuzu yada bağımızı, bağımlılığımızı kesmeliyiz?
Kurban etinin yoksullara dağıtılmasına gelince,
Diyelim ki kibrimizi kurban ettik. Sizin etrafınıza gösterdiğiniz tevazu, bilinç olarak fakir sayılan kibirli insanlara ikramdır. Tadarlar ve faydalanırlar.

Hattâ kesilmek için yatırılan bir hayvan, bir şey hissetmez. Yalnız bıçak kestiği vakit hissetmek ister; fakat, o his dahi gider, o elemden de kurtulur. Demek en büyük bir rahmet, bir şefkat-i İlâhiye, gaybı bildirmemektedir ve başa gelen şeyleri setretmektedir. Hususan mâsum hayvanlar hakkında daha mükemmeldir.
Şualar/182.