Zamanı Değerlendirmek

Resûlullah Efendimiz (sallallahu aleyhi vesellem) zamanı iyi değerlendirmemiz hususunda şöyle buyurmaktadırlar: “İhtiyarlık gelmeden gençliğin, hastalık gelmeden sağlığın, fakirlik gelmeden zenginliğin, meşguliyet gelmeden boş vaktin, ölüm gelmeden hayatın kıymetini bilin.”

Önceki salih âlimlerimiz ile onların izinde yürüyenler de zamanı değerlendirmeye ve onu hayırla doldurmaya titizlik göstermişlerdir. Ahmed Haznevî hazretleri zamanın değerlendirilmesi hakkında şöyle demiştir:

“Zaman bir ganimettir. Kişi sıhhatini ve boş vaktini kendisi için ganimet bilmelidir. Ömrünü faydasız şeylere harcaması doğru değildir. Belki ömrün tamamının Allah’ın (celle celâluhû) razı olduğu şeylere sarfedilmesi, beş vakit namazın cemaatle eda edilmesi, teheccüd namazının ihmal edilmemesi, seher vakitlerinde istiğfarın kaçırılmaması, tavşan uykusu gibi uyuyarak ibadetlerden geri kalınmaması, hazır dünya nimetlerinin lezzetleriyle aldanılmaması gerekir. Ölüm ve ahiret hayatı göz önüne getirilmeli, vakitler devamlı olarak ilâhî zikirle geçirilmelidir.”

Rebî bin Haysem, gözünü haramlardan o derece korur ve etrafına bakınmazdı ki, bazıları onu kör zannetmişlerdir. Yirmi sene Abdullah ibni Mes’ud ile berâber bulundu. Hatta İbn-i Mes’udun câriyesi onu görünce;
-“Âmâ dostun geliyor” derdi. İbn-i Mes’ud da onun bu sözüne gülerdi. Çünkü onu içeri almak için kapıyı açtığı zaman gözlerini kapamış ve başını yere eğmiş görürdü.
İbn-i Mes’ud ona bakınca; Hac sûresinin,
-“Tevazu ile yalvaranları müjdele!” mealindeki otuzdördüncü ayetini okur;
-“Vallahi, Peygamber efendimiz seni görseydi sevinirdi” buyururdu.
Rebî bin Haysem, Allahü teâlânın verdiği nîmetlerin şükrünü îfâ edebilmek ve ömür sermâyesini kullanarak âhiret için dünyâdan azık toplamak lâzım olduğunu bilir ve bu yollardan, Rabbini tanıyıp ona kavuşmaya çalışırdı. Hatta evinde bir mezar kazdı. O mezarda yatar uyurdu ve Mü’minûn sûresinin;“Ey Rabbim! Beni dünyaya gönder de, iyi amelde bulunayım” mealindeki doksandokuzuncu ayetini okur, sonra kalkar ve kendi kendine;
-“Ey Rebî! İstediğin reddedilip geri dönemeyeceğin gün gelmeden, fırsatı ganimet bilerek, Rabbine ibadet eyle!” derdi.

Ömür dediğin..