Hariciler, günahkar olarak ölen bir Müslüman'ın cehennemlik olduğuna inanıyorlardı. Onlardan bir Azam Ebu Hanife'ye geldi ve şu soruyu sordu:
"Dışarıda iki cenaze var. Biri erkek, şarap içerken tıkanmış boğulup ölmüş... Diğer cenaze de kadın... O da zina edip hamile kalmış, bunun üzerine de intihar etmiş. Bu iki cenaze hakkında ne dersiniz?"

Ebu Hanife, Hariciler'e sordu:
"Bu kadın ile erkek hangi millettendir? Yahudi miydiler?"
"Hayır."
"Hıristiyan mıydılar?
"Değildiler."
"Putperest miydiler?"
"Hayır."
"Peki hangi millettendiler?"
"Müslüman'dılar."
"Yani Kelime-i Şehadet'i söyleyenlerdendiler, öyle mi?"
"Evet."
"Bu Kelime-i Şehadet, imanın kaçta kaçıdır?
Üçte biri mi, dörtte biri mi, beşte biri mi?"
"İmanın öyle üçte biri, dörtte biri olmaz. İman bütündür, parçalanmaz. İman ya olur ya olmaz. Biraz var, biraz yok olmaz."
"Öyle ise sorduğunuz sorunun cevabını kendiniz verdiniz. Sizin hükmünüze göre bu iki cenaze de mü'mindir.
"Bunu sormadık, bunlar cennetlik mi cehennemlik mi, onu söyle!"
Bu soru üzerine Ebu Hanife şu açıklamayı yaptı:
"Hz. İbrahim (as) bu ikisinden daha büyük günah işleyen bir kavim için şöyle demişti:
'Bana tabi olan bendendir. Bana karşı gelenler hakkında da, Rabbim, Sen bağışlayansın ve Rahim'sin." ( İbrahim suresi 36. ayet.) Hz. İbrahim (as) kendi düşmanlarının bile bağışlanmasını istiyor, peki size ne oluyor?