Resûlullah [sallallahu aleyhi vesellem] şöyle buyuruyor: (Ey müminler!) Ölülerinizin güzel hallerini söyleyiniz, kötü hallerini söylemekten çekininiz.”

Açıklama: İnsan başkalarının hayrına çalışmalı, başkalarının yüksek makamlarını da itiraf edebilmelidir. Yoksa başkalarının kötü hallerini araştırmak, bunları ağza alıp teşhir etmek çok kötü bir harekettir. Ölüp gitmiş ve kendi amellerinin mükâfatına veya cezasına kavuşacak duruma gelmiş olan bir din kardeşimizin kötü hallerini söylemek câiz görülmez. Onun güzel halleri söylenmelidir ki hakkında rahmet okunsun. Şu kadar var ki, herhangi birinin şer‘-i şerife muhalif, halka da zararlı bir hali varsa, halkı bu kimsenin şerrine karşı uyarmak için bunu söylemek gerekir. Bid‘at ve zulüm gibi. Bunları söylemek ve elden geliyorsa engel olmak zaruret ve maslahat gereğidir. Fakat insanların, şahıslarına ait kusurlarını görüp de bunu değişik yerlerde söyleyip durmak insanlığa yakışmaz. İnsan, kendisinin kusurlarını ve ayıplarını görüp onlardan kurtulmaya çalışmalıdır. Yoksa başkalarının ayıplarını araştırmak hüner değildir. İnsanların ayıplarını araştırmak bir ayıptır. Kendi ayıplarını gören, başkalarının ayıplarını göremez.