"İNTİHAR BİR KURTULUŞ DEĞİLDİR"

İSLÂM Dininde, Bir Kimsenin İNTİHAR Etmesi (Asidir) Cinayettir, Haramdır, Vebaldır, ve BÜYÜK Günahlar'dandır. Zira ALLÂHÜ Teâlâ’ya ŞİRK KOŞMAKTAN SONRA EN BÜYÜK GÜNAH, HAKSIZ YERE BİR KİMSEYİ (Veya Kendini) ÖLDÜRMEKTİR..!
Allâhü Teâlâ insanı en güzel şekilde yaratmış ve insanoğlunun bu güzelliği dâima muhafaza etmesi ve kemâle erdirmesi için ona bir kısım ibadetler ve vazifeler emretmiştir. İNTİHAR, bu şerefi zâyi eder. İNTİHAR eden, bu vazifeleri yapmaktan kaçarak Rabb’ine İSYAN etmiş; diğer insanlara'da kötü Bir ÖRNEK olmuş olur..!
İnsanın, hoşuna gitmeyen şeylere karşı sabretmesi bir fazilettir. Mesela, sevdiği kimselerin vefatlarına, malının zayi olmasına, hastalığa, gözün âmâ olmasına vesair belalara karşı sabretmek, sabrın en yüksek makamıdır. Kişinin bu hâle karşı sabretmesi, ilâhî takdire razı olması icab eder. Muhakkak bu, kulluk borcu ve vazifesidir. Sabredenler için pek çok mükâfat vardır. Nitekim Allâhü Teâlâ (meâlen): “Ancak sabredenlerin mükâfâtları hesapsız olarak ödenecektir.” (Zümer Sûresi, âyet 10) buyurmuştur. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) de “Sabır, imanın yarısıdır.” buyurmuştur..!

İNTİHAR eden kişi, sıkıntılardan asla kurtulmuş olmayacaktır. Ölümden sonra kabirde ve âhirette o sıkıntıdan binlerce kat ağır olan felaketlere, azaplara maruz kalacak, yaptığına pek çok pişman olacak, fakat bu pişmanlık fayda vermeyecektir.
Allâhü Teâlâ (meâlen): “Kendinizi öldürmeyiniz.” (Nisâ Sûresi, âyet 29) buyurarak bu cinayeti yasaklamış olduğu hâlde insan, buna nasıl cüret edebilir! Bunun elîm âkıbetini düşünmesi icab etmez'mi..?
Hâsılı Rabb’ini bilen, kadere RAZI olan, âhirete iman eden bir Müslüman, kendi canına kıyamaz.
İnsanın; bir âzâsını (organını) kesmesi, sefahate (zevk ve eğlenceye) düşmesi, ahlâkını ve sıhhatini mahveden KÖTÜ işler yapması, aklı ve sağlığı bozan ve sarhoş eden şeyler içmesi de tedricen (yavaş yavaş) kendini öldürmektir..!