Kabristana gelen bir kimse, ayakta, Esselâmü aleyküm, yâ Ehle dâr-il kavm-ilmü’minîn! İnnâ İnşâallahü an karîbin biküm lâhikûn, der.

Sonra, Besmele ile onbir İhlas ve bir Fatiha okur. Sonra, Allahümme rabbel-ecsâdilbâliyeh, vel-ızâmin nahire-tilletî harecet mineddünyâ ve hiye bike mü’minetün, edhıl aleyhâ revhan min indike ve selâmen minnî, duâsını okumalıdır. Allahümme innî eteveccehü ileyke bi câhi nebiyyike’l-Mustafa nebiyyi’r-rahme, en lâ tüazzibe hâzihi’l-meyyit, derse kabirdeki meyyitin günahları afvolur.

Ölülere, dua ile, istiğfar etmekle, onun için sadaka vermekle yardım etmek, imdatlarına yetişmek lazımdır. Ne yapılacaksa biran önce yapılmalıdır.

Dinimizde 40. gün 52. gün diye bir şey yoktur. Bunlar Hristiyanlıktan geçme batıl inançlardır.

İman ile ölenlere hatim okuyup sevabını bağışlamak, hatm-i tehlîl yapmak, yani yetmiş bin Kelime-i tevhîd okuyup sevabını ruhuna hediye etmek çok faydalıdır.

Hadis-i şerifte: “Bir kimse, kendisi için veya başkası için yetmiş bin adet Kelime-i tevhîd okursa, günahları affolur” buyuruldu. Yetmiş bin Kelime-i tevhîdi bir kimse veya birkaç kimse okuyabilir.

Bir kimse, farz olsun, nafile olsun, herhangi bir ibâdeti yaparken veya yaptıktan sonra, sevabını, ölü, diri herkese hediye edebilir.

Alıntıdır