Allah Dostu Der Ki ;

İki kardeş varmış.. Evliyaymış bunlar.

Bayburttan yukarı osluk diye bir köy vardır.
Bayburta gidenler var ise Gümüşhane ile şey arasında Osluk..

Hüsmen Efendi ile Kadri Efendi, iki kardeş..

Hüsmen 5-6 yaş büyük Kadri Efendiden..
Abdulhamid zamanında. Kadri Efendi, Kapalı Çarşıda Kunduracılık yapıyor..
Hüsmen de Osluk da o Bayburtun Osluk köyünde çoban..
Bunlar on onbeş sene birbirlerini görememişler..

Hüsmen Efendi bir bez torbaya sütü doldurmuş almış sırtına. Binmiş gelmiş Trabzon'a oradan binmiş vapura haydi İstanbul'a..
Çoban kıyafetiyle..Gelmiş bulmuş kardeşini, kapalı çarşı da. Mevsim de kış..
Mangal da var yanıyor orda, nasılsın kardeşim ? iyiyim demiş.
Asmış torbayı oraya, sana süt getirdim.
Süt duruyor torbanın içinde, damlama yok.
Eee o kadar da onun hüneri olsun beyim, Allah yolunda bu kadar uğraşmış.. Bez torbanın içinden sütü de akıtmasın.O kadar hüneri olsun onun da acayiplik yok.
Öteki Kadri Efendi sormuş nasılsın kardeşim ? İyi işte sarmaş dolaş olmuşlar..O sıra Hüsmen'in ayağı mangala takılmış, mangal devrilmiş..Telaş etme demiş, Kadri efendi eliyle toplamış yanan közleri kömürleri mangalın içine.. Onun da hüneri o.. Doldurmuş işte, eli falan da yanmamış.

Yanmaz yaa.. Ulan basit bir maşa tutuyor ateşi de, insan maşayı icat etti niye tutamasın ?
Ama benim elim yanıyor. Senin elin el değil ki yanmasın.
O sırada bir hristiyan madamı girmiş ayakkabı alacak.
Kadri efendi oturtmuş kadını, bu ayakkabı şöyle böyle falan derken bizim Hüsmen efendi kadının ayağına dikmiş gözünü..
Derken süt çıp çıp çıp başlamış torbadan damlamaya..
Neyse kadın gitmiş.
Kadri efendi parmağını ıslatıp torbaya değdirmiş damlama kesilmiş sonra demiş ki; Abi, Osluk da dağ başında evliyalık kolay.. Mesele aha burda olabilmek..

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

İlk neslin insanlarını evliya gibi yapan bu kitap değil mi? Kendi çocuğunu diri diri toprağa gömenleri dünyanın adalet mümessili haline getiren bu kitap, bizi neden değiştirmiyor? Değiştirmiyorsa, suç kitapta mı, yoksa onu yüzüne okuyan, sadece ölülerine sevap gönderme adına okuyup ölü kitap haline getiren, mübarek gecelerde kendini biraz rahatlatmak için okuyan bizlerde mi?

Milli şairimiz bu hususu bize şiirinde nede güzel aktarıyor.

İbret alınmaz her gün okuruz ezbere de;

Bir ibret aranmaz mı ayetlerde?

Ya okur geçeriz bir ölünün toprağına

Ya açar bakarız nazm-ı celilin yaprağına

İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin

Ne teze mezara okunmak, ne fal bakmak için

İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin

Ne duvarlara asılmak, ne el sürülmemek için

İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin

Ne tezhip, ne sülüs, ne hat yazmak için

İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin

Ne tapınak, ne nutuk, ne vaaz dini için

İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin

Ne meslek kaygıları ne kariyer hesapları için

İnmemiştir hele Kur’an bunu hakkıyla bilin

Ne erkeği yüceltmek, ne kadını aşağılamak için

Ne Araba paye vermek, ne Acemi hor görmek için

Kur’an öğüt almak için kolaylaştırılmıştır.

وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ

“Andolsun ki, Biz, Kur’an’ın düşünüp öğüt almak için kolaylaştırdık. Hani düşünüp öğüt alan yok mu? (kamer 17)

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] kardeşim Allahı zikret de ister ölüne oku ister dirine. İster nazar için oku ister rızık için oku. Oku yeter ki oku. En kötüsü Allahı zikretmemektir. Zaten Ayetler zikredildikçe seni tesiri altına alır, ister istemez şeriate uygun yaşamaya yöneltilirsin. Yöneldiğini zan edersin belki de yöneltilirsin aslında. Bu hakikatı anlarsan müthiş bir aptallık hali olur. Düşünmeye bile lüzum yok, ben kulluk edeceğim zikredeceğim işim bu, Allah zikrinden mahrum etmesin cümlemizi