Allah Dostu Diyor ki ;

VEYSEL KARÂNÎ
(Tabiîn'in En Büyüğü)
Bir Allah dostu görmüş de anlatıyordu rüyasında...
Ben de ondan dinledim. Sonra rüyama girdi. Hafızamda kalanları topladım. Siz de dinleyin:

Orta boy, etine dolgun, geniş omuz, siyah uzun saçları kulak arkalarına doğru yele halinde...
Geniş alnına karışık bukleli saçları düşük, sol gözünü bir bukle saç daima örtmede...
Hafif mukavves bir burun, kalın ve muntazam bir dudak, seyrek iri beyaz ve temiz dişler,
burun kanatları daima vücudu ile birlikte açınıp kapanmada,
yağız bir yüz, siyah, çenesini dört parmak mütecâviz, karışık,
içinde hafif ak bulunan, rüzgâra baş eğen bir sakal süslemekte. Sırtını bile istilâ etmiş kıllı bir vücut...
Yalınayak, baş açık, dünyaya bakmayan, başka âlemleri seyrettiği belli âteşin gözler...
Elleri iri parmaklı, üstleri kıllı, kimi yeri yırtık fakat temiz bir maşlaha sarılı, elinde kalın eğri büğrü bir asâ...
Omuzunda küçük bir tulumda su.. Âteşin çöl.. develer..
İşte Karanlı Hazret-i Veysel karşınızda..
Çölde nasıl hararetten, baktığımız zaman her taraf ihtizaz halinde görülürse..
Veysel'in her tarafı "Allah" lâfz-ı Celîli ile durmadan ihtizaz halinde.. Dudakları daima aralık, bu lâfız ciğerinden geliyor..
Dilin söylediği "Allah" değil... Bütün zerrâtın zikri ile hemâhenk... Sağ el avucu içinde (Siyah bir nur) ... İnsan gözü büyüklüğünde...
Veysel’in (Televizyon) âleti... Her hakîkatı aksettiren siyah renkli bir ayna.
Veysel'in gıda ile alâkası yok. Bulursa yer, bulamazsa arzusu yok. Onu Allah doyuruyor...
Hem de bizim doymak, yemek diye bildiğimiz tarzda değil..
Çölde, her yerde Allah ile Resûlullâh arasında bütün ruh ve cesedi ile her an raks ve seyahat halinde Veysel...
Veysel muazzam bir barut yığını halinde olduğu için ateşi nur olan Resûl'ü görmemiştir.
Zira ateş alır, ân-ı vahitte infilâk ederdi. Allah lâfzı karşısında, hiçlik, yokluk, fakirlik timsâli.
Allah lâfzının durmayan insan şeklinde âhengi... Âlem-i misâlde Hazret-i Veysel'i bu halde, bu şekilde gördüm..
Kendisine, "Seni herkese anlatacağım yâ Veysel" dediğimde; kalın dudakları iyice açıldı, tebessüm etti ve ;
"Çok uyuyan gözden, çok yer karından sana sığınırım yâ İlâhi!" söyledi..
Bu tebessümü izin bilerek ben de gördüklerimi anlatıyorum:

Kum çölünün nâmütenâhi zerrelerinin ve kızgın havasının zikr-iİlâhisine kendini kaptırmış, bütün zerrât ile "Allah"ı haykırıyor.
Veysel'in, bir an bile bir şey Allah ile arasına giremiyor.
Veysel iş yaparken, Veysel konuşurken bile bütün vücudunun zerrâtı gözle görünür şekilde daimi zikir ve harekettedir.
Veysel görünürde mâmurelerden uzak bomboş çölde dolaşıyor. Fakat mâmurelerde olanlar boşlukta.
Veysel hakikî mâmureye yakın ve onu seyr halinde..
Dünyanın en murassa', en muhteşem libaslarından daha kıymetli bir hırka,
üstünü Resûlullâh'ın kendi giydikleri ve Veysel'e hediye ettikleri hırka süslemekte; o hırkaya melekler,
bizim gözümüzle görünmeyen yüzlerini sürmekte... Fahr-i Âlem'in vücûdunun harareti ile, gül kokusu ile ısınmış ve ıslanmış bir hırka..
Kimbilir hangi mübârek hayvanın yünü ile dokunmuş bir hırka..
Cebrâîl'in içinde Resûl'ü gördüğü hırka. Belki eli ile meshettiği bir hırka..
Zü'l-Celâl'in nazar-ı akdesinin her an çevrildiği Resûl'ün mübârek vücutlarını örten hırka... Nazar-ı İlâhi ile daima yıkanan bir hırka...
Bu hırkanın altında olanı düşün... O hırkanın hediye edildiği insanı tefekkür et..
Gıpta hududunun çok üstünde bir nazarla seyredilecek bir hırka... Basit bir hırka fakat cihan değer bir hırka...
Şakası yok, (Hırka-i Şerîf) 'dir bu hırka. İzn-i İlâhi ile giyilen bir hırka..
Öyle bir hırka ki her türlü libâsa ârız olan güve ve haşeratın, sineğin edep duyup yanaşamadığı bir hırka...
Hem-asır olduğu halde Veysel Resûl'ü görmemiştir.
Veysel Resûl'den Allah'a değil, Allah'dan Resûl'e teveccüh ettiği için görüşmeleri Murâd-ı İlâhi hududu dışında kalmıştır.
Velîler Allah'ı seyrederler. Resûlullah yardımı ile. Resûller Allah'dan halkı seyrederler. Bu lâf çok ince bir hali ifade eder.
Bunu çözmeğe çalışın, gözleriniz açılır. Hem de nasıl açılır. Kendinizi bile göremezsiniz.
Hazret-i Resûl, Veysel için, "Yemen tarafından Rahmânî nefes alıyorum." buyurmuştur. Bu ne demektir?
Veysel, Resûl'ü kâinatta cereyan halinde bulunan, her an tecellisi berdevam, esmâ-i ilâhîyede görmüştür.
Rabbü'l-Âlemîn ve Resûl'de erimiştir. El-Basîr esmâsı ile değil, El-Hayy, El-Kayyûm esmâsı ile görmüştür Resûlullah'ı Veysel...
Veysel, Cennete girmeyecek.. Aslen kendisi Cennettedir. Sonradan girme değil..
Ceseden, rûhen Allah'da eriyen için Cennet kelimesini konuşmak abes olur..
Veysel'in her teneffüs edişinde Allah'ın Rahman esmâsı koku şeklinde tecellî ediyordu.
Vücûdunun her zerresi esmâ-i İlâhiyeyi haykırıyordu. Onun için yakın-uzak, uzak-yakın yoktur.
Deryâ içindeki suyun bir kısmının yerini tâyin edebiliyor musunuz? O her deryâdadır.
Veysel'in her türlü hareket ve ef'ali Ashâb-ı Kirâm'ı bile hayret ve düşüncelere garketmiştir.
Hazret-i Veysel aşk-ı İlâhinin tâ kendisidir.Rızâ-ı İlâhîde rızâlaşmış insandır.
Görmeden inananların en büyüğü, en şereflisi, Resûl'ün methettiği, hırkasını hediye ettiği insandır.
Sünnet-i Resûl'ün, sîret-i Resûl'ün tam kopyasıdır Veysel...
''Analara itâat Allah'a ve Resûl'e itâattır." Hadîs-i Resûl zincirinden ayrılamadığı için,
Anasından aldığı izin hitama eriyor diye, Resûl'ü evinde bulamadan, yarım saat daha beklemeden geri dönen Veysel..
Emr-i Resûl'ü, Cemâl-i Resûl'e tercih eden insandır Veysel...
Çünkü, gözle Resûl'ü görmeden, Hayy gözü ile Resûl'ü gördüğünden, beşerî mülâhazalara kapılmak istemeyen Veysel...
Deryâ içinde bulunan balıkların hiç dışarı çıkıp da deryâyı
seyrettiklerini gördünüz veya işittiniz mi? .Her tarafı kaplayan
(Nûr-u Muhammedî) deryâsında balıktır Veysel.. Hiç deryâdan dışarı çıkmak ister mi?
Deryâ-yı Muhammedî'nin içinde durmadan cevelân eden Veysel
deryâdan dışarı çıkamamıştır Çıkamaz, zira, (Allah) öyle murad
etmiştir. Ve beşere bir nümune vermiştir. O da Veysel'dir. Rahman
esmâsının pınarında abdestli olduğu için kokusunu Medîne' den
Resûl-i Ekrem almıştır.
Nasip kesiliyordu, visâl âleminden ayrılıyordum.. Gülerek Hazret-i Veysel bana bağırdı:
"Hadi evlât! Abdestli gez, bir an bile abdestsiz durma..
Uykudan sakın, çok yiyen olma..
Dudakların Resûl'e müteveccih olsun..
Senin haberin olsa da olmasa da kalbin daima Allâh'ı haykırıyor..
Onu kendi haline bırak.. Son nefeste (Allah) demek kalbin bu haykırışının son nefesini
Rahman suyu ile abdest aldırmak olduğunu da unutma.
Ruhun Huzûr'a abdestli giderse Melekler seni istikbâle çıkarlar..
Bu söylediklerim dünya sözü değil ruhânî âlemden öğretilen sözlerdendir.
Duâmı oku, tasınla içir hastalarına, sevdiklerine, ben sana hibe ediyorum.."

Dr.Münir Derman (K.S)