Düşünce ve duygular gibi zihinden önce tezahür eden her şey zamanla eylem dünyasında, eylem olarak adlandırılan yüzeyde doğar. Ve onları göremeyenler bazen dışsal tezahürlerinde aldıkları tamamen farklı formun farkında değiller.

Bazen bir kişinin gözlerinin önüne gelirler ve bazen onun bildiriminden çok uzaktırlar. Kendi içinde derinlere dalanlar, soyutun düzlemine dokunduklarında, zihin yoluyla yüzeye tezahür etmeye hazır olan şeyleri algılayabilirler. Ancak bu şeylerin ilkel hali, görenin bile belirsizdir, o kürenin dilini bilmediği sürece, deneyimlerinin ne aktardığını anlayamaz, ancak şüphesiz etkileri doğru. Bir kaderi okumak kadar zor.

Sufi açısından bu tür deneyimlere Anvar ve Anzar denir. Onlarda kehanetin sırrı yatıyor. İlk deneyim ruhun kulakları tarafından algılanır, tabiri caizse, ilk deneyim duyulurken, ikinci deneyim görünürdür. Yine de kulaklar için duyulamaz ve gözler tarafından görülemez. Sesli deneyime clairaudience ve görünür clairvoyance denir, ancak bu kelimeler bu deneyimleri yanlış iddia eden kişiler tarafından kötüye kullanılır.





All things that manifest before the mind, such as thoughts and feelings, are in time born on the surface in the world of action, where they are called deeds. And those who cannot see them are sometimes quite unaware of the totally different form they take in their outward manifestation.

Sometimes they come before a person's eyes, and sometimes they manifest far from his notice. Those who dive deep within themselves can, when they touch the plane of the abstract, perceive things that are preparing to manifest through the mind on to the surface. But the primitive state of these things is so indistinct even to the seer, that unless he knows the language of that sphere, he cannot understand what his experiences convey, though they are undoubtedly true in their effect. It is just as difficult as to read a line of fate.

In Sufi terms such experiences are called Anvar and Anzar. In them lies the secret of prophecy. The first experience is perceived by the ears of the soul, so to speak, for the first experience is audible, while the second experience is visible. And yet it is not audible to the ears nor is it visible to the eyes. The audible experience is called clairaudience, and the visible, clairvoyance, although these words are misused by those who falsely claim these experiences.