Ruh bazen hayatı bir başkasının kalbinden geçirir. Yaşayan bir insanda, sadece uyum ve konsantrasyon ustası olduğunda yapılır. Fakat bedenini yeryüzünde bırakıp diğer tarafa geçen bir ruh, efendi olur, çünkü ruhu esir tutan birçok araçtan daha az bir araca sahiptir.

Başka bir kişinin kalbinden geçmenin sırrı, kişinin kendi kalbini diğerinin kalbine odaklamaktır. Bu, sevgi tarafından ve bazen de konsantrasyonla kolayca yapılır, ancak konsantrasyon ve sevgi bir araya geldiğinde ona ustalık kazandırır. Kalp mistikler tarafından bir ayna olarak ve bir aynanın yansımaları başka bir aynaya yansıtılabildiğinden, yani kalplerle birlikte. Diğer kalpten yansımayı algılayan kalp, içinde herhangi bir yansıma olmadan, yani o sırada başka herhangi bir düşünceden veya histen saf olması gerektiği anlamına gelmelidir. Ancak yansımayı atan kalbin oynaması çok daha zor bir parçası var. Belki de yansımalarla dolu olabilecek bir kalpten kendi yansımasını zorlamak zorundadır.

Bu nedenle, bir başkasının düşüncelerini okumak veya bir başkasının hissini bilmek, bir başkasına bir düşünce göndermek veya bir başkasının duygularını ifade etmek kadar zor değildir. İrade gücü, iyi konsantrasyon ve düşüncenin ve hissin inceliği veya saflığı ile yansımayı yönlendirmenin doğru yolunu gerektirir.







The soul sometimes experiences life through the heart of another. In the case of a living person, it is only done when he is master of harmony and concentration. But a spirit that has left its body on earth and passed away to the other side becomes master, for it has one vehicle less of the many vehicles that keep the spirit captive.

The secret of experiencing through another person's heart is to focus one's own heart on the heart of the other. This is easily done by love, and sometimes by concentration, but concentration and love combined give mastery over it. The heart is pictured by the mystics as a mirror, and as the reflections of one mirror can be reflected in another mirror, so it is with hearts. The heart, which perceives reflection from the other heart, should be without any reflections in it, by which is meant, it should be pure from any other thought or feeling at the time. But the heart, which throws the reflection, has a much more difficult part to play. It has to force its own reflection through a heart, which may perhaps be full of reflections.

Therefore, reading the thoughts of another, or knowing the feeling of another, is not so difficult as sending a thought to another or expressing one's feeling to another. It requires strength of will, good concentration, and the right way of directing the reflection, with fineness or purity of thought and feeling.