Man's body may be divided into two parts: the head and the body. The head represents Shuhud, the spiritual part, and the body represents Wujud, the material part. In the former, from the crown of the head to the chin is the expressive part; in the latter, the upper half of the body is the expressive part.

Two parts of the body, the brain and the heart, are considered to be the most important factors, for the scientist thinks that the brain thinks and the orthodox believes that the heart feels. In the view of the Sufi, both are wrong in a way and right in a way. In fact, it is not that the brain thinks, but the brain is the means by which the mind distinguishes thought in its concrete form. Just as the piano does not compose, but the composer tries his composition on the piano and makes it clear to himself. It is not the camera, which takes the photograph, but the light and the plate. The camera is the medium for both, and so it is with the brain. By disorder in the brain, the scientist says, man becomes unsound in mind. But the Sufi holds that nothing is wrong with the mind. It is the instrument through which the mind functions that is out of order.

The same misconception exists among those who believe that the heart feels. The heart, being the center of the body, partakes of the effect of the feeling from within – which is the real heart, not the piece of flesh – and it feels suffocated and oppressed. Depression is felt as a heavy load upon the breast. And when the heavy vibrations are cleared, then especially a person has a feeling of joy and his heart is lighter than usual. This explains the Shaqq-i sadr, the opening of Muhammad's breast by the angels, when fear, gloom, bitterness, and conceit were all cleared away before the manifestation of divine revelation. It is as the darkness clearing away at the rising of the sun.

As the brain is the instrument of the mind, which is invisible, and the heart of flesh is the vehicle of the heart within, which is above substance, so it is the illumination of the soul, our invisible being, whose light is reflected within this physical body. When active it beams through the eyes, through the radiance of the countenance, charging the whole environment with a magnetic atmosphere. This light being originated from sound, both light and sound echo in the dome of the temple of this physical body, though neither in reality belongs to it. To the Sufi, the seeker of the self within, they are vouchsafed when he has control over the gateways of this holy temple, the physical body. Then, instead of reflecting outward through the expression, the light and sound both manifest within...

İnsan vücudu iki bölüme ayrılabilir: baş ve vücut. Baş, manevi kısım olan Şuhud'u ve beden, maddi kısım olan Wujud'u temsil eder. İlkinde, başın tepesinden çeneye kadar etkileyici kısım; ikincisinde, vücudun üst yarısı etkileyici kısımdır.

Beyin ve kalp, vücudun iki parçası en önemli faktörler olarak kabul edilir, çünkü bilim adamı beynin düşündüğünü ve ortodoksun kalbin hissettiğine inandığını düşünüyor. Sufi'nin görüşüne göre, her ikisi de bir şekilde yanlış ve bir şekilde doğru. Aslında, beynin düşünmesi değil, beyin zihnin düşünceyi somut biçiminde ayırt etmesinin aracıdır. Tıpkı piyano bestelemediği gibi, besteci de bestesini piyanoda dener ve kendi kendine açıklar. Fotoğrafı çeken kamera değil, ışık ve plaka. Kamera her ikisi için de bir ortamdır ve bu yüzden beynin içindedir. Bilim adamı, beyindeki düzensizlik nedeniyle insanın akıl almaz hale geldiğini söylüyor. Ancak Sufi, zihinde hiçbir şeyin yanlış olmadığını düşünüyor. Zihnin işlevini yitirdiği işlevsiz araçtır.

Aynı yanlış kanı kalbin hissettiğine inananlar arasında da vardır. Vücudun merkezi olan kalp, hissin içeriden - gerçek kalp olan, et parçası değil - etkisinin bir parçasıdır ve boğulmuş ve ezilmiş hisseder. Depresyon, memenin üzerinde ağır bir yük olarak hissedilir. Ve ağır titreşimler temizlendiğinde, özellikle bir kişi sevinç hissine sahiptir ve kalbi normalden daha hafiftir. Bu, İlahi vahiy tezahür etmeden önce korku, kasvet, acılık ve kibirin temizlendiği zaman, Muhammed'in göğsünün melekler tarafından açılması Shaqq-i sadr'i açıklar. Güneşin doğuşundan karanlığın temizlenmesi gibi.

Beyin görünmez olan zihnin enstrümanı olduğu ve etin kalbi içindeki kalbin aracıdır, madde üzerindedir, bu yüzden ışığı içine yansıyan ruhun, görünmez varlığımızın aydınlatmasıdır. bu fiziksel beden. Aktif olduğunda, gözün içinden, yüzeyin ışıltısıyla, tüm ortamı manyetik bir atmosferle şarj eder. Bu ışık sesten kaynaklanır, hem gerçek hem de ses, bu fiziksel beden tapınağının kubbesinde hem ışık hem de ses yankısıdır. İçindeki kendiliğin arayışı olan Sufi'ye, bu kutsal tapınağın, fiziksel bedenin geçitleri üzerinde kontrolü olduğunda kefil olurlar. Daha sonra, ifade boyunca dışa doğru yansıtmak yerine, ışık ve ses her ikisi de ...

Güzel bir paylasim tesekkürler. Emegınıze yuregınıze saglık.. .