yıl 1985 10 yaşında bir çocuktum Erzurum havuz başında halk eğitim merkezi vardı 3 kardeştik babam elimizden tuttuğu gibi götürüp kaydetti rahmetli hocama eti senin kemiği benim dedi bıraktı çıktı hemen hemen bizim yaşlarda onlarca çocuk vardı el ele tutuşmuşlardı bar oynuyorlardı o davulun tını zurnanın sesi içimi kıpır kıpır etmişti oynayanlar 10 ile 11 yaşlarındaydılar ama hepsi kükremiş sel gibiydiler o gün ilk adımımı attım halk oyunlarına çok kısa zamanda öğrendim.Yarışmalara hazırlanan ekipler gelir orada prova yaparlardı sırayla ilkokul öğrencileri orta okul lise ve en son dernek adına oynayan büyük ağabeyiler hepsini hayranlıkla izlerdim bakarak öğrendim çoğunu sadece bar öğretmiyorlardı efendiliği vakarlığı saygıyı edep hayayı da öğrendik hafta sonlarını iple çekerdim yine bir hafta sonu hocam geç dedi ekibin içine kalbim yerinden çıkacakmış gibi oldu geçtim heyecandan boğazım kurumuştu canları titreten bir ses çıktı zurnadan barbaşı mendilini sallarken el ele tutuşmuştu gönülden tutuşanlar o an kendimle gurur duydum ne büyük bir şey insanın kendiyle gurur duyması yavaş yavaş kendime bir sınıf bulmuştum toplum içinde sanki ayrıcalıklıymışım gibiydi.İlk yarışmama çıkıyordum ilk kez o kostümü giyecektim,kostümü eve götürdüğümde annem babamda başka bir gurur vardı yıllarca okul adına dernekler adına yarışmalara katıldım il bölge Türkiye birincilikeri madalyalar yurt içi ve yurt dışı festivaller derken halk oyunları eğitmenliğine başladım yıllarca öğrenci yetiştirdim ne kadar güzel bir duygu insan yetiştirmek öğretmek binlerce insanın karşısına geçip emeğini sergilemek takdir edilmek beğenilmek ülkemin onlarca motif motif işlenmiş kültürünü görmek onlarla kaynaşmak bar,zeybek,horon,halay nice motiflerimiz var nice seyre doyum olmayan kültürümüz dü halk oyunlarımız şimdi unutulmaya başlandı eskilerde kaldı o kültür.

Halk oyunlarımız kültürümüzün temel taşlarından biridir saygı vardır hoşgörülük vardır vakarlık bir savaş seyri bir tarih bir destan yaşanmış bir aşk hikayesi vardır içinde onları anlatır onları yaşatır halk oyunlarımız müziğinde ayrı bir heyacan ayrı bir güzellik vardır kıyafetlerinde ayrı bir anlam vardır şimdi unuttuk bunları unutturdular bize,bir insanın gelişimde temel rollerden biriydi halk oyunlarımız insanın becerilerini kabileyet gelişimini tamamlayan etkendi halk oyunlarımız.

Şimdi gerek okullarda gerek kulüp ve ya dernekler de bu kültürü öğrenecek kimse bulamazsınız kolay kolay, vakti boşa harcamak gibi bir şey oldu,halbuki folklor(halk bilimi)'ün bir parçasıdır halk oyunları bir toplum kültürüyle örf ve gelenekleriyle daim olur kültür bozulursa toplum,ahlak,insan bozulur,gelecek nesiller bozulur.Kültürümüzün her dalına her parçasına sahip çıkalım

SAYGILARIMLA...