Bu dünyada; hiç bir kimse, işsiz mesleksiz kalmaz.
Örnek; belki polis olmaz, asker olamaz ama mutlaka paralelinde bir meslek onu bulur. Bir vesileyle güvenlik olur. Belki bir takım rahatsızlıklar, pilot olmaya engel olurken, bu işin paralelinde başarılı bir uçak teknikeri olabilir. Veya bir bankada veznedar olamaz, ekonomist olamaz fakat bir şirkette başarılı bir muhasebeci olabilir.

Allah, her insanın beynine bir takım gezegenleri açılayıp kabiliyet ve istidatını konumlandırmış ve belli bir konulara eğilim, yönelim gösterecek bir biçimde “ÖZENE BEZENE” yaratmıştır. Kısaca, nasip kısmet yolunu kolaylaştırmış sebeplere bağlamıştır. Her meslek belli bir donanım, kapasite ister. Örneğin Uranüs’ün sevdiği bir açı “CİNS” beyinleri ortaya çıkartır. Yenilikçi, bağımsız ve özgür bir beyin yapısı “TEKNOLOJİK” bir hamle yapabilir. İcat, buluş olur. Kova Burcu ve ikizlerin beyinlere yaptığı açılar yazılım, Sibernetik sahada aktif rol oynayabilir.

Evlatlarımız, çocuklarımız için endişe etmeye lüzum yok. Ne de olsa her insanın yatkınlık gösterdiği doğuştan getirdiği bir alt yapı vardır.

Kafasında bir şeyleri bölüp, parçalamayı seven, öfkelendiğinde eline geçeni sağa sola atarak; kırıp döken birisi belki cerrah olacak. İnat, çatık kaşlı, etrafına kök söktüren bir çocuk başarılı bir gazeteci veya tuttuğunu kopartan bir avukat olabilecekken, ufak yaşlarda bilgisayara düşkün dijitale yakın bir çocuk belki de bilgisayar mühendisi olacak, bunu bilemeyiz.

Bildiğimiz tek gerçek şu! Her insan, doğuştan getirdiği bir donanımla bu dünyaya gözünü açar. Nihayetinde mıknatıs gibi; mesleği, arkadaş çevresi, zaman ve mekân kişiyi alıp çeker.
Endişeler, evladınız adına yaşadığınız korkular ise, boş bir hayal, vesvese olarak anılır. Geçmiş zaman içine bırakılmış hezeyanlar olarak hatırlanır.

Dertmiş, taşaymış hepsi geçer; baki olan ise yalnız Allah’dır.

Peki o kök söktüren çocukları ne yapacağız, iyi anne baba olmaya çalışıyoruz, çok gayret ediyoruz ama, Hayati İnanç ın da dediği gibi çocuk insafsız alacaklı gibi

Yanlış anlaşılmak istemem ama çocuk anne başından korkacak. Tabi bunun için şiddet gerekmez hatta şiddetsiz korku olması gereken korkudur. Gerek soz ile gerek bakış ile. Korku yoksa sevgi de saygı da kalmıyor maalesef.