Siyah ile Beyazı Karıştırırsan Beyaz Bulanır, Siyaha Bir Şey Olmaz. Vahşi ile Uysalı Bir Araya Getirirsen Uysal Helâk Olur, Vahşiye Bir Şey Olmaz. Kirli ile Temizi Karıştırırsan Temiz Kirlenir, Kirliye Bir Şey Olmaz. Ahmak ile Akıllıyı Karşılaştırırsan Akıllı Zarar Görür, Ahmağa Bir Şey Olmaz. Kötü ile İyiyi Karşı Karşıya Getirirsen İyi Bozulur, Kötüye Bir Şey Olmaz. Çürük ile Sağlamı Aynı Yere Koyarsan Sağlam Bozulur, Çürüğe Bir Şey Olmaz. Çünkü Saf, Pak, Temiz, İyi ve Güzel Olan ya Zirveye Oynayan ya da Zirvede Olandır. Diğerleri ise Onun Paçasına Tutunup, Onu Alaşağı Etmeye Çalışan Asalaktır. Dünyâ Bu Hâl Üzeredir, Kemâle Ermiş ve Bozulma Aşamasına Geçmiştir; Dünyâ da İnsan da. Çünkü Her Şey Zıddı ile Kâim Olduğu Gibi Her Nesne Zıddına Doğru Sürüklenmektedir. Önce Zıddına Doğru Sürüklenir, Sonra Burun Buruna Gelir, Sonra Yapışır ve Nihâyet Kaynaşır, Yani Birbirine Karışıp Yekvücûd Olur ki, Hayr ve Şer de Bu Kanuna Tâbi Olup Günbegün, Ânbean Onlar da Çorba Olur. Onun İçindir ki Kıyâmete Yaklaştığımız Her Gün, Hayrı Şerden Ayırmak Daha Zor Olur. Her Geçen Günle Birlikte Kaos Artar ve İnsanlar da Sahip Oldukları Şuur Miktarınca Her Şeyi, Yani Yanı Sıra Hakkı da Şerden Şuuru Miktarınca Ayırır. Bu Bakımdan İtikadınız Ehl-i Sünnet Olabilir Ama Şuurunuz Yok ise Ayıramaz ve Dalâlette, Yani Zulmette Kalırsınız. Biraz Aklı Olan Kimse, Şuuru Yetmiyorsa da Kibirlenip Gururlanmayı Bırakır, Kendini Kandırmaktan Vazgeçip Kendinden Şuurlu Kimselerin Hâl ve Ahvâlini Tahkik, Taklit ve Neticede Tatbik de Eder. Her İnsan Her Konuda İyi Olamaz; Hem En Ön Olsun, Hem Şoför Arkası Olsun, Hem Cam Kenarı Olsun Diye Düşünen, Yani Hakkı ve Haddi Olmadığı Hâlde Benliğini Besleme Derdinde Olan Kimseler İyi Bilsin ki, Her Şey Sizin İçin Değildir, Hattâ Her Şey Size Göre de Değildir, Her İstediğiniz Olmaz. Herkes Çapına ve İstidadına Göre Alır, Aldığı da Hakkı Olur, Fazlasına Göz Dikmesi de Hadsizlik Olur. Bu Bakımdan Kişi Kendini Tartmalı, Hâlini Ahvâlini Kendine Dürüstlükle İtirâf Etmeli ve Daha Sonra da Kendinden Daha İyi Olanları Bulup Onları Tahkik, Taklit ve Tatbik Etmelidir ki, Kurtuluşa Erebilsin. Yoksa Her Konuda Ben Bilirim Ben Yaparım Aklım Fikrim Her Naneye Erer ve Yeter Diye Gururlanıp Kibirlenenler, Elbet İstemeyecekleri Bir Durakta İnerler. Sen İyi Yazarsın, Öteki İyi Okur, Diğeri de İyi Konuşur Ama Herkes Her Şeye Sahip Olmaz; ya Bugün Anlarsınız ya da Vakti Gelince Anlatırlar Ama Acıtarak.

Hocam bu yazdiklariniz bana yaşca büyük ama fikri kücük olan insanlarimizi hatirlatti. Yani aile içinde, akrabalar arasinda illa ben büyüğünüm deyip herşeyi biliyor edasiyla konuşanlara gerçekten çok kiziyorum. Iş yaşda degil başda, şuurda, ferasette dememe ragmen, hayir o büyügündür deniyor. Bir insanin sirf yaşca büyük olmasi onu haklimi eder? Bunlara karşi nasil tavir almak gerek?

Akıl, Zekâ, Duygu, His ve Sezgi Başka Başka Şeyler Olduğu Gibi, Firâset ve Bâsiret de Başka Başka Şeylerdir. Benliğimizden Sebep, Yani Yine Ben Bilirim Edâsıyla Ahkâm Kesme Sevdâmızdan Sebep Kavram Kargaşası Yaşıyoruz. Sorularımız Doğru Olmazsa Gelebilecek Cevaplar da Doğru Olmaz. Sorularımızın Doğru Olabilmesinin En Önemli Şartlarından Biri de Sorarken Doğru Kelimeleri Seçmemizdir. Bunun Öncelikli Şartı da Kavramları Bilmektir.

Bu Noktada Evvelâ Şunu Diyebiliriz; Çoğu Vakitler Soran da Sorulan da Yanlış Konuşuyor ve Cehâletimiz Gitmiyor, Yani Sürüyor.

Bu Hususu Dile Getirdikten Sonra Şu Konuyu da Bilmek Mecburiyetimiz Vardır; Kıyâmete Değin Artı ve Eksinin Birbirini Çektiği Gibi Her Nesne de Zıddına Hareketle Ona Doğru Karşı Konulamaz Bir Güç ile Çekiliyor Olması Hasebiyle Günden Güne, Her Yeni Gün ile Bir Şey Daha Karşıtı Olan Nesne ile Bütünleşiyor ve Bunun Tâbiî Bir Neticesi Olarak Eğri ile Doğruyu Ayırmak da O Derece Güçleşiyor. Bu da Tecrübe (Gibi Görünen Sebeplerden) Dolayı Bizi, Bizden Yaşça Büyüklerimize Muhtaç Kılıyor. Çünkü Onlar Bize Göre Zâhiren Tecrübeli ve Tecrübenin Hakîkâti de Azımsanamayacak Ölçüde Akıldır ve Aklın Diğer Bâzı Mefhumlar ile Birleşip Keskin, Kuvvetli ve İsâbetli Olabilmesi ise Selîm Akıl Dediğimiz Şeydir ki, Bunun Diğer Bir Adı da Firâsettir. Ne Var ki Firâset Zâhirdeki Bir Hassadır ve Bunun da Bir Bâtını Vardır ki, O da Bâsiret Dediğimiz Mefhum yahût Daha Bilindik Bir İfâde ile Kalp Gözü ve Bunun Görüşünün Keskinliği, Görüş Mesâfesidir. Bâtın ise Hakîkâtin Kendisidir.

Bu Durumda Bâsiret, Yani Kalp Gözü Ne Denli Açık, Keskin Görüşlü ve Görüş Mesâfesi de Yüksek ise, Kişinin Zâhirdeki Hassası Olan Firâseti de O Denli Kuvvetli Olacaktır. Çünkü Hakîkât Bâtındır, Zâhir ise Bâtına Taallûk Eder, Yani Firâset de Bâsiret Miktarıncadır.

Bunlardan Sonra Şunu da Bilmemiz Gerekiyor ki, Biz Neden Büyüklerimize Saygılı ve Yaşça Bizden Küçük Olanlarımıza Karşı da Şefkât ve Merhâmet Beslemeliyiz, Dinimiz Neden Bunu Öğütler, Hattâ Emreder ve Toplum İçerisinde Kabûl Gören de Budur?

Bunun Nedenini Çoğu İnsan Bilmez, Gerçekten Bilmez. Biz ise Önceleri Birkaç Kereler Bunu Güzide Sayfamızda Dile Getirmiştik Fakât Yineleyelim. Zirâ Önemlidir.

Değil Bizden Yıllar Farkı ile Büyük Olan Kimseleri, Bizden Bir Dakika Önce Doğmuş Olan Bir Kimse Olsa Dahi Ona Saygı Duyup Hürmet Etmeliyiz. Neden?

Çünkü Yukarıda da Anlattığımız Gibi, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimizden ve Onun Yaşadığı Coğrafyadan Uzaklaştıkça Zulmet Artmaktadır. Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimiz, Âlemi Aydınlatan Bir Kandil Gibidir. Gerek Zaman Gerekse Mekân Bâbında Olsun, Kaynaktan Uzaklaşıldıkça, Işık (Nûr) Kaynağından Uzaklaşılmış Olur, Aydınlık Yerini Zulmete, Yani Karanlığa Bırakır. Onun İçindir ki Bizde Bir “Ân” Evvel Dünyâya Gelmiş Kimse Dahi, O Nûrdan Bize Nispetle Daha Fazla İstifâde Etmiş Olup, Muhammed Aleyhisselâm’ın Yüzü Suyu Hürmetine Büyüklerimize Karşı Dâima Edepli, Ahlâklı ve Saygılı Olmamız İcâb Eder. Zirâ Büyüğümüze Tâzim, Onun da Büyüğü Olan Sâlihlere, Sâlihlere Tâzim, Onların da Büyüğü Olan Hocalara, Hocalara Tâzim, Onların da Büyüğü Olan Âlimlere, Âlimlere Tâzim, Onların da Büyüğü Olan Allah Dostlarına, Allah Dostlarına Tâzim, Onların da Büyüğü Olan Sahâbe-i Kirâm Efendilerimize, Sahâbe-i Kirâm Efendilerimize Tâzim, Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimize, Rasülullah Efendimize Tâzim de Malûm Olduğu Üzere Allahû Teâlâ Hazretlerine Tâzim Manâsını Taşımaktadır. Kezâ Aynı Sebeplerle Küçüklerimize de, O Nûrdan Bize Nispetle Daha Az Nâsipdâr Olmaları Hasebiyle Acımalı, Onlara Bu Sebeple Sevgi ve Şefkât Kanatlarımızı Açıp, Korumaya Almak Suretiyle Merhâmet Etmeliyiz. Onlar Bilmeyebilir Fakât Onların İşi Bizden de Zordur. Zirâ Hem Mânen Hem de Maddeten Uzak Oldukları Nûrun Bize Nispetle Azlığı Sebebiyle Bize Göre Daha Büyük Bir Zulmetin, Yani Karanlığın İçerisindedirler. Bu da Onları, Nefs ve Şeytânların Tuzaklarına Karşı Daha Çok Savunmasız Kılar. Savunmasız Kalan Elbet Hatâ Eder, Hatâları Biriken Kimse de Elbette Cehenneme Yaklaşmış Olur. Eh, Cehenneme Gitmesi Olasılığına Binâen Onlara Acımak da Hakkıyla Lâzımdır. Biz de Kurtulmuş Değiliz Ama Farkında Olmasalar da Onlar Cehenneme Daha da Yakındır. Bunu “Kabaca” Böyle Kabûl Etmek Gerekir. Yoksa Torunu Dedesinden Daha Takvâ Yaşayan İstisnâlar Elbette Vardır Ama Çok Değil Azdır.

Şu Hâlde Sizden Büyükleriniz Kenara Koyup da Sizden Küçükleri Baz Alacak, Yani Farz-ı Misâl Çocuklarınızı Düşünecek Olursanız, Aranızda Geçebilecek Bir Münazara Esnâsında, En Azından Sizin Bizzât Yaşayıp da Onların Hiç Yaşamamış Olduğu Nice Tecrübelerden Ötürü, Elbette Onlara Birçok Konuda İtirâz Edip Muhalefet Olurdunuz. Çünkü Siz de Onların Üzülmesini İstemezsiniz. Tecrübe Ettiğiniz Şeyler Para ile Alınabilecek Olsa idi, Belki Sırf Onların Felâhı İçin Ücretini Öder ve Alın ve Sonuna Kadar İstifâde Edin Evlâdlarım Diyerek Kendilerine Teslim Ederdiniz Ama Bu Mümkün Olmadığı İçin, Dilinizin Döndüğü Kadarıyla Anlatmaktan Başka Çâreniz de Olmadığı İçin ve Onları Gerçekten Sevip Onlara Acıdığınız İçin, İsteseniz de İstemeseniz de Anlatmaktan Başka Yolunuz Kalmayacaktır.

Sonuca Gelecek Olursak; Büyüklerimize ve Küçüklerimize Karşı, İzâh Ettiğimiz Bu Mühim Sebeplerden Dolayı, Ne Kadar Katı veyâ Bilgisiz Olurlarsa Olsunlar Anlattığımız Veçhile Bir Tavır Takınmamız Gerekmektedir. Yani Büyüklerimize Saygıda Küçüklerimize de Sevgide Kusur Etmekten Kaçınmamız Gerekmektedir Fakât Konu NÂKLÎ HABERLER, Yani Aklî Meseleler Değil de DİN Olduğu Vakit, Pozisyonunuzu Bozmamanız, Emredildiği Veçhile Hareket Etmek Zorundasınız. Yani Farz-ı Misâl Değil Babanız, Babanızın Babası “Namaz İki Vakittir” Der ise yahût Farz-ı Misâl Değil Çocuğunuz, Çocuğunuzun Çocuğu “Cum’a Gününü Mübârek Kılacak Bir Şey Göremiyorum” Der ise, Bunlara Uymayacaksınız. Uymayacaksınız Lâkin Ne Olursa Olsun Saygıda ve Sevgide de Kusur Etmeyeceksiniz. Meselenin Hülâsası, Siz Bir Kulsunuz ve Allah’a Karşı Sorumlusunuz. Büyüklerinizi de Küçüklerinizi de Kırmak Olmaz, Kırmadan Gücünüzün Yettiği Ölçüde Anlatmakla Mükellefsiniz. Sonrası Kendilerinin Bileceği İştir. Zirâ Yakında Tek Başınıza Ölecek ve Sonrasında da Tek Başınıza Sorguya Çekileceksiniz. Kimse Sizi Düşünmeyecek Vesselâm.

Allah karşımıza hep iyileri çıkarsın sevdiklerini dostlarını sevdirsin.
Dosdoğru yolundan ayırmasın. Amin

İyilerin civarında olma gayretinde olursak İyilerin bahçesindeyken bir gözümüz de yan bahçenin canımızın çektiği ekşili limonunda olmazsa, mahdûd olduğumuzu bilip de herşeyi ben bilirim, benim aklım herşeye erer dercesine hadsizlik edip kibirle, gururla haddimizi de aşmazsak , âlimlere karşı dilimizi, âriflere karşı da derûnumuzu tutabilmeyi başarırsak rahmetinin gazabını geçtiğini bilerek işin sonunu Allah'u Teâlâ'ya bırakırsak yolumuz hayra çıkar inşeallâh
İmamı a'zam hazretlerine Medine'deyken buraya niye buraya yerleşmiyorsun demişler o da cevaben ben buradayken memleketimi özlemektense memleketimdeyken buraları özlemeyi tercih ederim diye buyurmuş günahtan hâli değiliz diyeceğim o ki hak yolun icraatları içerisindeyken gözü bir türlü geçiremediği geçmişinde olanlar aklını başına alıp Tevbe etsinler, bezleri başka taraklardayken gözleri hasbahçede olup da bir türlü hasbahçede vasıl olamayanlar da Allah'u Teâlâ'nın rahmetinden ümit kesmeyin mümkünse gözyaşı döküp yalvar yakar olup dua etsinler vesselâm

Çoook dogru hocam.
Bu yazılar bize sindire sindire hazmettigimiz keşkelerimizi tasdik etti.😔
Allah razı olsun hocam

herzaman celal baskın çıkar bunu ayrıştıra bilene ne mutlu