1980’lerin başında, Paris Üniversitesi’nde bilim insanı olan Alain Aspect, bir atomaltı parçacık ikizini (örneğin ortak atadan gelen iki nötronu) deneylere soktu. Aspect, parçacıklar arasında bir mesafe bırakarak, parçacıkların birbirleriyle olan bağlarını inceledi. Sonuçlar ilgi çekiciydi. Aynı kökten (atomdan) alınmış iki nötron, birbirlerinden uzakta dahi birbirleriyle haberleşiyorlardı. Bir nötrona yapılan etki “anında” diğerinde ortaya çıkmaktaydı.

Bu, John Stewart Bell‘in teoreminin kanıtı anlamına geliyordu. Fizikçiler, ortak atadan gelen parçacıkların aralarında mutlak bir bağın olduğunu, dahası bu bağın uzaklıkla bağlantılı olmadığını gördüler. Einstein’in itirazına neden olan “ışık hızından da hızlı” haberleşme, kanıtlanmıştı. Aslında bu, ışık hızından hızlı haberleşme yerine, “eş mekanlılık” ya da “dolanıklık” olarak tanımlandığında daha doğru olacaktır. Zira parçacık fiziği göstermiştir ki, ortak atadan gelen parçacıklar (ya da bir defa bile etkileşime geçmiş parçacıklar) birbirlerinden hiçbir zaman ayrılmıyorlardı. Aralarındaki mesafe ne olursa olsun. İster bir metre ister bir galaksi uzaklıkta olsunlar, parçacıklar birebirlerinden “anında” haberdar oluyorlardı.

Kuantum Fiziği, dünyayı aslında tüm maddi gerçekliği yeniden tanımamız gerektiğini gösterdi. “Gerçek olarak nitelendirdiğimiz her şey, gerçek olarak niteleyemeyeceğimiz şeylerden oluşuyor” diyor Niels Bohr .

…ve ekliyor, “Eğer Kuantum Fiziği sizi derinden etkilemediyse, onu hala anlamamışsınız demektir!”.

Kuantum Fiziği, birbirinden uzak “gördüğümüz” parçacıkların aslında daima birbirlerinden haberdar olduklarını, dahası bu haberleşmenin, olay anında, tam da olay gerçekleşirken, hiçbir gecikme olmadan gerçekleştiğini gösteriyor bizlere. Birbiriyle bir defa bile etkileşime geçmiş parçacıklar, sonsuza dek birbirlerinden haberdar olacaklardır. Ayrıca, Büyük Patlama gibi bir ortak ata olduğundan, tüm evren birbirine dolanık bir parçacıklar yumağı olmalıydı. Öyleydi de, biz bu yüzyılda anlamaya başladık. Buna müteakip, uzaktan etkileşimin hiçbir zaman gerçeküstü bir durum olmadığı anlaşılır oldu. Aslında “uzaktan” kavramı da parçacık fiziğine aykırı bir anlam içeriyor. Çünkü gelinen noktada, tüm varoluş, geçmiş, şimdi ve gelecek, zamanla birlikte tek bir noktaya toplanmış gibi görünmekte.

Kuantum dolanıklığını en bariz görünürlüğünü insanın dil faktörü öncesinde ve dil faktörünün gelişiminden sonrasından da Aborijinlerde rahatlıklar görülebilinir ve ayrıca Arkeolojik verilerde bir de bu olgu görülüyor bir çantanın farklı kıtalarda farklı bir birine yakın ve uzak zaman dilimlerinde işlendiğini görüyuruz