Kendine gelmek demek, kişisel bir seni arkada bırakmak demektir.
Duygu ve düşüncenin üzerine yükselmek demektir.
Hiç kimse olmak demektir.
Dünyayı arkana almak demektir.

Unutma ki,
Uyanmak isteyen sensin ama uyandığında sen senlikten çıkmış olacaksın.
Uyandığında senlikten benlikten eser kalmaz.

"Her yerde kendimi görüyorum, o da ben değilim."
( Muhyiddin İbni Arabi )

Öz içimizdedir, odağımız dışarıdayken onu duyumsayamayız, bilincimiz uyanmadikca onu algılayamayız ki kendimizi tanıyalım, tanıma yoluna girelim.

Hakikatte ne Sen Ne Ben Varız. Biz Varız. Birlik Var.. Hepimizin Bir Olduğu Kaynaktan Geliyoruz. Kendi "Hiç"liğimizle Kavuşacağımız Hakkani Benliklerimiz, Cüzi olan Her Şeyi Bırakıp Külli Olana Kavuşacak, Zayıflığı Bırakıp Sultani Kuvvete Ve İzzete Sahip Olacak Hakk Boyasına Boyanacak..İşte Orada Ene Yok Sadece Huu Var...O Boşluk Asıl Kuvvet Denizidir. İnsan Aczini Bilirse bu Kuvvet Denizinden İçer. Aczinde Ötesinde Hiçligini Bilirse bu Kuvvet Denizine Dalmış Olur... İşte Orası Enel Hakk Boyutu...Fenafillah deryası...Bu Kesretten Vahdete Ulaştığın Yer... Miracın.. Vahdetten Tekrar Kesrete Gelmek İse Beka...Seyr-i Bekabillah... Seyr-i Eşya... Sonsuz Seyr...