Ertelediğimiz, başka bir zamana, daha sonraya, ilerdeki günlere bıraktığımız işler; manen bünyede ağırlık meydana getirir.

Önemli ya da önemsiz hiç farkı yok. Zihnimiz, yapılması gereken işleri tamamlayana dek, hatırlatmaya devam eder. Yarım kalmış işler, tamamlanmadan, zihindeki tekrarı silemeyiz. Sürekli, ilgili konuda alt beynimiz meşguliyet içinde olacaktır.

Zihin, tamamlamaya endeksli çalışır. Bu noktada yarım kalmış her şeyi, sürekli hatırlatır. Şahsen imkân bulup yerine getiremediğim bir konu oldukça rahatsız ediyor.Yeni iş yeri açan bir arkadaşıma hayırlı olsuna gitmek istiyorum; fakat her defasında bir erteleme söz konusu oluyor. Yaklaşık bir aydır, hemen hemen her gün aklıma gelir. Bu ertelemeyle yaşam akışımı düşürdüğümü hissediyorum.

Örneğin; PC de tutulan dijital resimlerinizin çıktısını almak ve albüme yerleştirme niyetiniz var. Fotoğraflar albüme girene kadar, bu foto muhabbeti yakanızı bırakmayacaktır. Onca düşünsel akışın içinde yerine getirilmeyen eylemler, pişmanlık hissini tetikler. Pişmanlık hissi, akışı sekteye uğratırken, ters akış meydana getirirken, AN’da kalamaz, yaşamın içinde odaklanmayı sürdüremeyiz.

Her defasında, aynı pişmanlığı yaşamaktansa; şimdi elimize kağıt ve kalem alarak yapılması, yerine getirilmesi gerekenler için sağlam bir niyet alalım.

En çokta ertelenen namaz...

Kulun kıyâmet günü amelinden hesaba çekileceği ilk şey namazıdır. Eğer namazı iyi çıkarsa, kurtulur ve umduğuna kavuşur. Eğer kötü çıkarsa, zarar eder ve hüsrana uğrar