Yaşadığımız ilişkiler, arkadaşlıklar üzerinden varoluşu anlamaya çalışmak belkide büyük bir hazeyan. Olaylara giydirdiğimiz duygu ve düşünceler belkide gerçeği yansıtmıyor, hayallerimizi bir beşerin sırtına yüklemiş; sanki hatasız bir kul gibi tüm umudu maddi yada manevi ona bağlamışız. Akıp giden zaman içinde, belki beş yıl, belki bir yıl, belkide çok daha uzun bir süreci olaylar ve insanları anlamak adına heba ediyoruz.

Hayat sanıldığı gibi bildiğimiz dünyada deneyimlenmiyor, iç alemdeki körelme ve bıkkınlık dış dünyada aldanmayı, suistimale açık bir hale getirebiliyor.

Bu hayat sadece madde aleminde deneyimlenecek kadar ucuz değildir. Dışarısı bir sahne, asıl zenginlik, asıl doyum insanın iç boyutlarında yer alır. İçeriyi çözmeye başladığınızda dış dünyaya olan bağımlılığınız azalırken, parmaklarının ucundan akıp giden zamana üzülebiliyor insan.

Dış dünyada aradığımız şey aslında iç dünyamızda aradığımız şeyin “ta”kendisidir. Her birimiz Allah’ı; güzel isimlerinin tasavvurlarını arıyoruz. İşte bu sebeple zikir, tefekkür gerekiyor.