“Kendindendir çektiklerin, gölgenden değil. Ne yaptın da, sana dönüşünü görmedin? Ne ektin de, ektiğini biçmedin? Eylemlerin ruhundan ve bedeninden doğar. Sonra da çocuğun gibi gelip eteğinden tutar” (Hz. Mevlana)

men dakka dukka- eden bulur.

Sokağa dökülen bir bardak su dahi zayi olmazken, buhar olup gökyüzüne çekilirken, yapılan bir zulümün, haksızlığın boşa gideceğini düşünmek, büyük bir aldanış, Allah'ı yok gibi var saymaktır, Allah tuzak kuranların en hayırlısıdır.

Yüreğime sular serpildi.....

Bu dünyada yaşatıyor ki zaten hocam öbür tarafa bile kalmadan

Bazen insanlar ektiklerini biçemiyor. Vefa ekiyor ihanet biçiyor. Sevgi ekiyor şiddet biçiyor. Haa burada yaşanılan her olayın ahirette bir karşılığı mutlaka vardır

Her vicdan sahibi insan ister ki zalimin zulmü yanına kalmasın, mazlumun ahı da boşlukta kaybolmasın. Elbette iman edenler ilahi adaletin er geç (dünyada veya ahirette) tecelli edeceğine inanırız. Fakat paylaşımınıza göre; başımıza gelen herşeyi kendi eylemlerimizin bir sonucudur deyip kabullenmeli ve haksızlığa uğradığımızı düşünmemeliyiz, hatta hakkettiğimizi mi düşünmeliyiz. Peki henüz çok küçük yaşlarda büyük zulümlere maruz kalmış çocuklar neyin cezasını çekiyorlar. Veya çok iyi şartlarda doğup iyi bir hayat yaşayanlar neyin ödülünü kazandı. O zaman ahirette neyin hesabı sorulacak. Budizm ve bir takım newage inanışlar ahireti reddederek, bir çocuk bu hayatta günahsız bile olsa önceki yaşamlarına atfen bu durumu reenkarnasyonla açıklamaya çalışıyorlar sanırım. Fakat bir Müslüman olarak reenkarnasyon tuzağına düşmeden, böyle bir durumu vicdanımıza nasıl açıklayabiliriz bilemedim hocam. Aydınlatırsanız sevinirim.