Düşüncenin içine sızar sinsice yerini alır nefsi emmare düzeyinde “ego” zihin benlik. Seviye öylesine düşük, öylesine pespayedir ki!

Devamlı açık arar, cürmüne bakmadan gördüğü çoğu şeye dudak büker, az kibirli birisini gördüğünde düşünce dünyasında, zannında yerin yedi kat dibine sokar, cehenneme atar ve dinsiz ilan eder ve sanki haşa kendisi tanrı karşısındakide onun kulu!! Farkında olmadan İnancıyla, kendisiyle çelişir durumdadır bu narsist tipolojiler.

Allah için buğz etmesi gerekirken, kendi bakış açıları, sınırlı vede sığ algılarıyla buğz eder bunu da Hâk için yaptığını sanır ve bunada inandırır kendisini şaşkın.

Zihin; düşünce akışıdır. Bu akışın içinde çoğu kişi boğulur, çıkamaz, kurtaramaz kendisini. Rabbimiz af diler, mağfiret bekleriz.

içimizde sürekli vir vir konuśup insanlari begenmeyen zihin kim?
ayni anda onu susturmaya çalïšan kendine gel sen kimsin ki vir vir baśkalarini begenmiyorsun diyen kim?

birde içeridekilerin konuśmasina anlam veremeyen noluyor kafam kariśti diyen kim?bunlari net bir śekilde açiklayabilirmisiniz acaba. bazen insanin kafasinin içi masada kahve içip ayni konuya farkli yorumlar yapan gün arkadaślari gibi oluyor

Ne kadar hassas çizgiler
Allah bilerek yapmiyacagimiz hatalara bilmeden de düşürmesin

Amin aminn
Allahım pürü pak bir gönülle bakmayı görmeyi algılamayıhissettip düşünmeyi bizlere nasip etsin.

Nefs-i emmâre, Allahü teâlânın düşmanıdır. Şûrâ sûresi onüçüncü âyetinde meâlen, (Îmân ve ibâdet etmek, müşriklere güc gelir) ve Bekara sûresi, kırkbeşinci âyetinde meâlen, (Nemâz kılmak, yalnız mü'minlere, Allahü teâlâdan korkanlara kolay gelir) buyuruldu. Bedenin hastalığı, ibâdetlerin yapılmasını güçleşdirdiği gibi, (Bâtın)ın [kalbin ve rûhun] hasta olması da güçleşdirir. Allahü teâlâ, islâmiyyeti, nefs-i emmâreyi, [ya'nî kötülük isteyici] arzûlarından, âdetlerinden vaz geçirmek için gönderdi. Nefsin istekleri ve islâmiyyetin istekleri birbirinin zıddıdır, aksidir. O hâlde, ibâdetleri yapmakda güclük çekmek, nefsin kötülüğünü gösteren bir alâmetdir. Nefsin arzûlarının kuvveti, bu güçlüğün çokluğu ile ölçülür. Nefsin hevâsı [istekleri] kalmayınca, güçlük de kalmaz.
Mektubat - 199