İyilik yapar gibi görünmeyin,iyilik yapın görünmeyin..

Unutmayalım; Yapılan her İYİLİK pozitif enerji olarak evrende dolaşır ve aynı şekilde iyilik yapmak isteyenlere bu iyilik kolaylaştırılır ve bu tekrarlanan iyilikten bunu ilk başta yapana da pay ayrılır.

Ayrıca; yapılan her iyiliğin muhatabı değil, bizatihi İYİLİKin kendisi bunu yapana BORÇLANIR.

Yeri ve zamanı geldiğinde aynı sadık bir yardımcı gibi kendisini yapanı; ya bir konum, ya bir ortam ya da muhatap aracılığıyla tekrar bulur.

Bunu böyle anlayıp ta karşılıksız iyilikte bulunarak hayatını bu felsefe üzere yaşamayı hedefleyenlere selam olsun.

selametle

İYİLİK Mİ KÖTÜLÜK MÜ LANSE EDİLEN ?
Her insan görüntünün esiridir artık. Kültür endüstrisi görselliği bilinç çarpıtmalarında hoyratça kullanmaktan çekinmez. Sanalı gerçek diye lanse eder durmadan. Kavramların içini boşaltmaktan da geri durmaz. Tüm bunları spontane değil, bir ereği ifa etmek için uygular. Örneğin sinema sektörüne baktığımızda; film sanayisinin aslan payını Hollywood kazanır. Senaryolar ısmarlamadır. Hamur misali yoğurup biçimlendirir zihinleri. Ekseriyet tema iyilik ve kötülük üzerine inşa edilir. Elbette bunda da kavramları ters-yüz etmekten gına getirirler pişkince. Hepsinde bir kahraman vardır ve kahramanın bireysel mücadelesiyle kötüler yok edilir. İyiler her vakit kazanır. İnsanlığa biçtikleri rolde her daim 'iyilik' üstün gelecek mitidir. Bu iyilik de kendilerinin çizdiği sınırlar içerisinde sunulan bir yanılsama olmaktadır.
Oysa yaşam filmlere benzemez. Bioiktidarın yaygınlaştırdığı kötülük olgusuna tahammül etme veya iyiliği kötülük diye gösterme maharetiyle erozyona uğratılır insan. Sistemin kötülük olduğu açığa çıkarılmaz. Böylece kötülük kaynağı sisler ardında belirsizliğe itilir. Ovidius, "iyi gizlenen iyi yaşadı" der. Kötülük merkezleri de iyi yaşayabilmek ve sistemlerini idame ettirmek için her yol ve yöntemi denemekten çekinmezler. Başarılı da olurlar. Cehennemi cennet olarak göstermekte üstlerine yoktur. Kötülük her yana, hücrelere kadar sinmiş-sindirilmiş bir olgudur. İnsanların hayallerine bile sirayet ettirilen bir amaçtır kötülük denen doğanın, canlıların ve insanlığın düşmanı vahşet. Groce, "En büyük kötülük direnme yoksunluğundan gelir" dediğinde haklıdır elbet. Karşı gelmek, başkaldırmadan geriletilemez kötülük. Cezir olup ötelemeli medi!..
Mevlana, Fihi Ma'fih adlı eserinde, "Birisi, buradan bir günde Kâbe'ye gitse, bu o kadar şaşılacak birşey olmadığı gibi keramet de değildir. Çünkü samyeli de bir günde Kâbe'ye gidebilir. Asıl keramet ikilikten kurtulman, kötülükten iyiliğe dönmendir" derken, bireysel dönüşümün toplumsal dönüşümü de getireceğini belirttiği kanısındayız. Benliğe işleyen kötülükten arınmanın olağanüstülüğüne işaret eder Mevlana. Arınmanın toplumsal arınmaya dönüştürülmesi ayağı da kuşkusuz o kadar kolay olmamaktadır. Kötülüğe karşı iyilik! Deccal'a karşı Mehdi'yi veya cehenneme karşı cenneti çıkarmaktır ki, insan benliği bağrında her iki olguyu da taşır. Peki, kötülük mefhumu nasıl ortaya çıkmıştır? Neden sökülemiyor toplumlardan? Eski Ahit'ten alıntı yaparsak; Yehova der ki: "Işığı meydana getirdim ve karanlığı yarattım. Huzuru yarattım ve kötülüğü yarattım." İşte, ışık huzurla böyle özdeşleşirken, karanlık da kötülük ile özdeşleşen bir diğer etmen olmakta kutsal kitapta. Bu dünyada kötülüğün biteceğini beklemek beyhudedir denmek istenmekte ve kötülüğün meşruiyetine zemin sağlamakta böylece. Toplumsallaşmada acı çeken insanlığın karşısına hep kötülük olgusu çıkmaktadır. Tanrısal bir karşılıkla kutsanmaktan geri durmaz. Bu da boyun eğmeyi, kadere razı gelmeyi öğütler varlıklara. Dolayısıyla kötülüğün orijinini insanlaşmanın sarmal evrimselleşmesine kadar götürmemiz yanlış olmayacaktır...

BAKIN SİSTEM NASIL ÇALIŞIYOR....!!!
Genel olarak bir kimse, hiçbir menfaat beklemeden Allah rızası için, kötü birine de iyilik ederse, ondan zarar gelmez. Eğer, bir menfaat karşılığı iyilik ediyorsa, iyilik ettiği kimseden zarar gelebilir.

Hiçbir menfaat beklemeden, sırf Allah rızası için iyilik etmekten korkmamalıdır.
Kötü kimse, buna zarar vermeye kalksa da, fazla başarılı olamaz.
İyilik eden, kendine iyilik etmiş olur. Onun için atalarımız, (İyilikten kötülük gelmez), (İyilik eden iyilik bulur), (İyilik et, denize at, balık bilmezse Hâlık bilir) demişlerdir.
Demek ki, iyilik balık için değil, Hâlık için, yani Allah rızası için yapılırsa zararı olmaz.

Ben çok zarar gördüm oysa karşılıksız yaptım...

Haddi astigim söylendi...

Bende bu kanata vardım iyilikten maraz doğar diye...

Ama yinede iyilik yapmaya devam ediyorum.

ben bazen birine yardım ederken geriliyorum yani öyle hissediyorum
örnek : diyelim birine borç verdim (lafın gelişi aslında ben onu borç diye görmüyorum ona hediye ediyorum arkasınıda aramıyorum çünkü imkanım olduğu için veriyorum elimde harcayabileceğimden fazlası olduğu zaman veriyorum (ki genelde hissediyorlar herhalde tam o zaman istiyorlar iyikide o zamanlarda istiyorlar ) bunu hala anlamadım neden oluyor ama yardım edince içimden bir şey sanki şeytan vesvesesi gibi "neden yaptın ki " diye soruyor bende bunu duyunca üzülüyorum kendimi sorguluyorum,ama sonra diyorum ki neden yapmayım vs.
aslında bunun şeytan vesvesesi olup olmadığını sorcaktım da biraz uzattım kusura bakmayın

Herşey düşüncede bitiyor. İyilikten maraz doğar diye düşünülürse, gerçektende olumsuz durumlarla karşılaşılır. İyilik yap, iyilik bul diye düşünülürse, her zaman heryerde iyilikle karşılaşılır.

Fir’avn ile Şeytân, Bir Gün Hamamda Oturuyorlardı. Kurnanın Bir Yanında Fir’avn, Diğer Yanında da Şeytân Yer Almışlardı. Şeytân, Fir’avn ile Eğlenmek İstedi, Sihir Yaptı ve Hamamın Suyunu Dondurdu. Fir’avn Su Almak İstedi, Tası Kurnaya Uzattı. Su Buz Hâline Geldiğinden Tas Çarptı, Su Alamadı. Hırsla Tası Yere Çaldı. Şeytân Sordu:

▬ “Neye Kızdın?”

▬ “Baksana, Su Birdenbire Dondu. Su Alamıyorum!”

▬ “Haydi, Göster Kendini, Suyu Tekrar Sıcak Hâle Getir Bakalım.”

▬ “Bunu Nasıl Yapayım?”

▬ “Demek Âciz Kaldın?”

▬ “Evet, Âciz Kaldım.”

▬ “Hani Sen Milletine, “Ben Sizin Yüce Rabbinizim!” Diyordun. Hem Tanrılık Davâsı Gütmek Hem de Âciz Kalmak Olur mu?”

Fir’avn İşi Anlamıştı. Şeytâna Çıkıştı:

▬ “Bu İşleri Başıma Getiren Hep Sensin! Şimdi de Karşıma Geçmiş Gülüyorsun?!”

Bu Söz Üzerine Şeytân Aleyhillâne Sihri Bozdu ve Su Eskisi Gibi Sıcak Akmağa Başladı. Fir’avn Şeytâna Sordu:

▬ “Acaba, Allah’ın Seninle Benden Başka Şerli Kulu Var mıdır?”

▬ “Vardır.”

▬ “Kimdir?”

▬ “İyilik Etmek İsteyeni, Bu Yoldan Men’ Eden, İyiliğe Engel Olan, Senden de Benden de Şerlidir...”

İyilik, yüzlerinizi doğu ve batı taraflarına çevirmeniz(den ibaret) değildir. Asıl iyilik, Allah’a, ahiret gününe, meleklere, kitap ve peygamberlere iman edenlerin; mala olan sevgilerine rağmen, onu yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışa, (ihtiyacından dolayı) isteyene ve (özgürlükleri için) kölelere verenlerin; namazı dosdoğru kılan, zekâtı veren, antlaşma yaptıklarında sözlerini yerine getirenlerin ve zorda, hastalıkta ve savaşın kızıştığı zamanlarda (direnip) sabredenlerin tutum ve davranışlarıdır. İşte bunlar, doğru olanlardır. İşte bunlar, Allah’a karşı gelmekten sakınanların ta kendileridir.