Onlar göklerin ve yerin yaratılışını TEFEKKÜR ederler. (Âli İmran 191)

Göklerde neler var bir baksanıza! İnanmayan bir topluluğa kainat mucizeleri ve uyarılar fayda vermez. (Yunus 101)

En çok ihmal ettiğimiz ibadetlerin başında tefekkür gelmektedir. Bunu ihmal ettiğimiz için kıldığımız namazdan zevk almıyoruz. Tuttuğumuz orucun tadına varmıyoruz. Yaptığımız haccın lezzetini hissetmiyoruz. Her gün okuduğumuz Kur'ân’ın mesajını bile anlamıyoruz.

Tefekkür edilecek o kadar nimet var ki her biri bize Allahı hatırlatıyor. Bir böcek, bir çiçek, bir meyve, bir kar tanesi, yağmur, güneş, saçımızın rengi, isot, bal ve türlü türlü nimetlerin hepsi bize Allahı hatırlatıyor.

Gökyüzünü, yıldızları, yeryüzünde yaşayan canlı cansız her şeyi tefekkür etmek gerekiyor.

Kur'ân’da tefekkür etmemizi emreden yüze yakın âyet vardır. Ama biz bu ayetleri ihmal ediyoruz. Tefekkür bir ibadettir ve Allah'ın emridir.

Çok doğru dediginiz, Hocam Kevni ayetleri yani kainat kitabını biraz okuyup düşünmeliyiz .

Kainatta ölçeğinde galaksimiz bile zerre boyutunda. İnsan bunu gerçekten algılayabildiği küçük anlarda bir donma yaşıyor sanki. Kendi özelimde tüm kafam karıncalanıyor, yanıyor gibi oluyor

Mevlana’nın şu sözünü hep anımsamaya çalışıyorum:

‘Kendini küçük görmeyi bırak!
Sen yürüyen bir evrensin!’

Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Çok Düşünürdü. Dâimî Tefekkür Hâlinde idi. Az Sevinirdi. Gülerken Ancak Ön Dişleri Açılırdı. Onun Üzüntülü Zamanı, Sevinçli Zamanından Daha Çoktu. Sen, Onun Ümmeti Değil misin? Onun Gibi Ol... Az Gül, Ancak Karşındaki Zâtın Kalbini Hoş Etmek İçin Tebessüm Et. Rasülullah Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz de Öyle Ederdi. Kalbi O Kadar Hüzünlü ve Hakk’la O Kadar Meşgûldü ki, Eshâb-ı Kirâm Olmasa, Dışarıda Yapılması Zorunlu Bâzı Şeyler Olmasa, Evinden Dışarı Çıkmazdı. Kimsenin Yanına Varmaz, Halktan Hiç Kimse ile Konuşmazdı.

Ey Evlâd! Hakk’la Yalnızlığın Temiz Olursa İçin Ürperir, Kalbin Parlar. Bakışların İbretle Dolar. Kalbin Yüce Düşüncelere Kap Olur. Rûhun ve Manâ Âlemin Hakk’a Vâsıl Olur. Dünyâlık İşleri Düşünmek, İnsanın İç Âlemini Kapkara Eder. Öbür Âlemin Güzelliğini Anlamak, Hayat ve Yaşamak Bilgisi Verir.

Tefekküre Dal. Ondan Daha Büyük Şey Olmaz. Allah, Kulun Tefekkürüne Karşılık Dünyâ ve Âhiret Bilgisi Verir. Kalbin Yaşaması Tefekkürle Olur. Dünyânın Kazancı Tefekkürle Elde Edilir. Âhiret Böyle Ele Girer.

Acırım Sana... Bütün Ömrünü Dünyâlığa Veriyorsun. Hâlbuki Allah Onu Nice Zaman Önce Böldü. Herkesin Kısmeti, Yıllarca Önce Hazırlanmış. Kendiliğinden Gelir, O İstesen de Gelir, İstemesen de... Neden Dünyâ İçin Hüzün Duyarsın?

[Abdülkâdir Geylâni]