CENNET NEFSE HOŞ GELMEYEN ŞEYLERLE VE CEHENNEM DE NEFSİN ŞEHVETLERİYLE KUŞATILMIŞTIR

Buhârî ile Müslim ve Başka Hadîsçilerin Rivâyet Ettikleri Hadîste Rasül-i Ekrem Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Şöyle Buyurmuştur; Cennet Nefse Hoş Gelmeyen –Yani Nefsin Arzu Etmediği– Şeylerle İhâta Edilip Kuşatılmıştır ve Cehennem de Nefsin (Arzu Ettiği) Şehvetlerle Kuşatılmıştır.

Tirmizî’nin Rivâyetindeki Hadîste ise Rasül-i Zişân Efendimiz Şöyle Buyurmuştur; Yüce Allah Cenneti Yarattığı Zaman Cebrâil Aleyhisselâm’ı Cennete Gönderip, “Cennete Bak ve Orada Cennetliklere Hazırladığım Şeyleri Gör.” Buyurdu. Müteakiben Cebrâil Aleyhisselâm Cennete Gelerek Orada Cennet Ahâlisi İçin Allahû Teâlâ Hazretlerinin Hazırladıklarını Görüp Geri Döndü ve “Ey Rabbim... İzzetine Yemin Ederim ki, Herkim Bunu İşitirse Muhakkak Cennete Girer.” Dedi. Sonra Allahû Teâlâ Hazretleri Cennetin Nefse Hoş Gelmeyen Şeylerle Kuşatılmasını Emrederek Cebrâil Aleyhisselâm’a, “Cennete Dön ve Orada Cennet Ahâlisi İçin Hazırladığım Şeyleri (Tekrar) Gör.” Buyurdu. Bunun Üzerine Cebrâil Aleyhisselâm Cennete Döndü. Cenneti Nefsin Arzu Etmediği Şeylerle Kuşatılmış Görünce Yüce Allah’ın Mânevî Huzuruna Döndü ve “İzzetine Yemin Ederim, Oraya Hiçbir Kimsenin Girmemesinden Korktum...” Dedi. Sonra Allahû Teâlâ Hazretleri Cebrâil Aleyhisselâm’a, “Cehenneme Git ve Oraya Bak ve Cehennem Ahâlisi İçin Hazırladığım Şeyleri Gör.” Buyurdu. Cibrîl Aleyhisselâm Bir de Baktı ki, Cehennemin Bir Kısmı Diğer Tarafına Geçerek Birleşmiş Görerek Geri Döner ve “İzzetine Yemin Ederim ki, Cehennemi İşiten Hiçbir Kimsenin Buraya Girmemesinden Korktum.” Dedi. Sonra Allahû Teâlâ Hazretleri Emretti ve Cehennem, Nefsin Şehvetleriyle Kuşatıldı. Sonra Allahû Teâlâ, Cibrîl Aleyhisselâm’a, Cehenneme Tekrar Dönmesini Buyurdu. O da Oraya Dönünce, “İzzetine Yemin Ederim ki, Buradan Hiçbir Kimse Kurtulamayıp Muhakkak Oraya Girmesinden Korktum.” Dedi.

[Tirmizî, 4/694.]

Âlimler Mekârih Kelimesini Çetin Soğuklarda Abdest Almak, Ma’rûfu Emretmek, Münker Olanlardan Nehyetmek, Kötülükleri İşleyen Ahâliden Kıyasıya Tatbik Ettikleri Şeye Sabretmek, Musibetler ile Bütün Sıkıntılara Karşı Sabırlı Olmak Gibi İşlemi Çetin ve Ameli Nefse Zor Gelen Her Şeydir Diye Tefsir Etmişlerdir. Şehvetlere Gelince; O da Meselâ Soğuk Mevsimlerde, Uyku Zamanında Abdest Almayı Terk Etmek, Geceleyin Teheccüd Namazı Kılmayı Terk Etmek, Yemek ve Konuşmak Hususlarında Takvâlı Olmayı Bırakmak Gibi Nefsin Arzusuna ve Ona Mülayim Gelerek Nefsin Muvaffakiyeti ile Dâvet Ettiği Her Şeydir.

Hifaf Kelimesinin Aslı, Bir Şeyi Çepçevre Kuşatan ve Ona Ancak Basarak Çiğnedikten Sonra Ulaşılan Şeydir. Aleyhisselâtû Vesselâm Efendimiz Cennetle Cehennemi Kuşatan Mekârih ile Şehvetleri Şu Suretle Misâllendirmiştir:

(Dört Bir Taraftan) Cehennem:

Namazı Terk Etmek
Dünyâ Sevgisi
Riyâ

Kendini Beğenmek
Büyüklenmek

Livata Yapmak
Şarap İçmek

Zina Etmek
Faiz Yemek
Ana-Babaya Âsi Gelmek.

(Dört Bir Taraftan) Cennet:

Açlık
Çıplaklık
Körlük

Çocuk Kaybedilmesi
Dost Kaybedilmesi

Düşman
Hastalık

Sabır
Acı Çekmek
Fakirlik.

Ben (Müellif) Derim ki; Şehevî Arzuları Terk Ederek Çetin Olan Şeyleri İşlemeyi İsteyen Kimsenin, Kesif Olanları Yumuşatması ve Perdeleri İnceltmesi İçin Sâdık Bir Şeyhin Önünde Seyr-i Sülûk Göstermesinin Muhakkak Lâzım Geldiğine Ulemâ İttifâk Etmişlerdir. Nihâyet Cennet ile Cehennem Sanki Göz ile Görülecek Derecede Müşahede Olunsun. Eğer Böyle Olmazsa, Mânevî Perdesi Olan Kimse Şehvetleri Bırakmaya, Güç ve Zor Olan Şeyleri İşlemeye Muktedir Olamaz.

En İyisini Allah Bilir.