Allah, göklerin ve yerin nurudur. O’nun nurunun temsili şudur: Duvarda bir hücre; içinde bir kandil, kandil de bir cam fanus içinde. Fanus sanki inci gibi parlayan bir yıldız. Mübarek bir ağaçtan ne doğuya ne de batıya ait olan zeytin ağacından tutuşturulur. Bu ağacın yağı, ateş dokunmasa bile neredeyse aydınlatacak (kadar berrak)tır. Nur üstüne nur... Allah, dilediği kimseyi nuruna iletir. Allah, insanlar için misaller verir. Allah, her şeyi
hakkıyla bilendir.
Nur, 35

Bu ayette “duvardaki hücre’’ denilen yer gögüs kafesimizdir. İçindeki kandil kalbimizdir. Kalbimizin nurudur. Kalbimizin etrafındaki cam fanus bedenimizdir. Bedenimizle işlediğimiz günahlar, bizim fanusumuzu kirletir. İşlediğimiz her günah fanusumuzda bir
is oluşturur, ne kadar günah işlersek fanusumuz o kadar kirlenir ve nurumuz artık görünmez hâle gelir. Bu nur bedene de yansır, dikkatle baktığınızda insanlardaki bu nuru görebilirsiniz. Fanusunuzun isini, kirliliğini yapacağınız tövbelerle, zikirlerle ve salih amellerle silebilirsiniz. Ne doğuya ne de batıya ait olan zeytin ağacının yağı ise ruhu temsil eder. Nur üstüne nursa kalbin ve vahiyle parlatılmış aklın nurudur. Yani kalbî imanla, aklî imanı birleştirmektir. Allah’ın dilediğini nura eriştirmesiyse burada kullanılan “men yeşaa’’ ile ilgilidir. Bu demektir ki “Ben kimi istersem onu nuruma iletirim.’’.
Aynı zamanda da demektir ki “İsteyen herkes nuruma kavuşabilir, kimseye yol kapalı değildir. Sen yeter ki durumunu düzelt ve benim yolumu iste. Ben senin durumuna bakarım, durumun iyiyse yoluma iletirim.’’. Allah, işte böyle misaller verir.