Ben kadere inanmam. Kendi yolumu kendim çizerim.

Peki, anneni babanı sen mi seçtin?

Yok! Demek ki, kendi yolunu daha işin başındayken çizememişsin.

Doğduğun ülkeyi sen mi seçtin?

Yok! Demek ki, yaşayacağın ülkeyi bile seçecek kadar yolunu çizememişsin.

Irkını sen mi seçtin?

Yok! Demek ki, Irkını bile seçecek iraden yokmuş.

Cinsiyetini sen mi seçtin?

Yok! Demek ki onu bile seçmekkten acizmişsin.

Yetişkin oluncaya kadar eğitim, terbiye, dil, beceri, yetenek, meslek vb. hayatında çok büyük etkisi olan şeyleri sen mi seçtin?

Yok! Demek ki, şu an seni sen yapan şeyleri sen seçmemişsin.

Yolumu kendim çizerim diyorsun da zaten bu sözü söyleyinceye kadarki yolu sen çizmemişsin. Ama artık yolunu çizebilirsin...

Mesela iyi olmak ya da kötü olmak artık senin elinde.

Allah seni; annen baban, milletin, ırkın, dilin, ten rengin ve cinsiyetinden hesaba çekmeyecek. Ama iyi ya da kötü biri olup olmadığından hesaba çekecek...

Evet, artık yolunu çizme sırası sende. İstersen iyi bir yol çizersin. İstersen de kötü bir yolda gidersin.

Kader iki kısımdır. İlahî kader ve beşeri kader.

İlahî kaderden mesul değilsin. Ama beşeri kaderden mesulsün. Dilediğin yoldan git.

Ama unutma ki, kaderi ne kadar inkâr etsen de karşıdan karşıya geçerken araba geliyor mu diye sağa sola bakacaksın. Ya da karanlık bir sokağa girmekte tereddüt edeceksin.

Markette alışveriş yaptıktan sonra şunu şunu seçtim, kaderimi kendim belirledim dersin de peki, marketi kim hazırladı? İçindekileri kim belirledi? Seçenekleri önüne kim sundu?

Sen, ne kadar ben istediğimi yaparım desen de istediklerini önüne seçenek olarak sunan kim?