ben sana borc veririm @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

mersinden kıbrısa ordan iskenderiye yani mısıra

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] direk uçak yokmu kral uğraştırma bizi ordan oraya

Allah Razı Olsun Ali Kardeşim Buralardayız Çok Şükür Sen Napıyorsun Nasılsın Al Bakalım Saat geç Oldu Ama Sana Bir Kahve İkram Edeyim

Allah korusun

Kibir Belası

İnsanoğlunun üzerinde en çirkin duran elbise kibirdir. Kibir “büyüklenme, kendini büyük gösterme” anlamlarına gelir. Kibre kapılan kimse kendisini başkalarından büyük ve ayrıcalıklı görür ki bu da ilişkilerde büyük zararlar ortaya çıkarır. Kibir, sağlıklı diyaloglar kurulmasını önler. Kibirli kimseler toplumda sevilmez, saygı görmez ve her hareketleri göze batar. Dinimiz kibri yermiş, kötülemiş ve kibre kapılmamayı tavsiye etmiştir. Şeytanın lânetlenmesi, Nemrud’un, Firavun’un ilâhlık iddia etmesi, Ebû Cehil’in ve Ebû Leheb’in Peygamberimiz’e [sallallahu aleyhi vesellem] düşman olmasının nedeni de kibirleridir. Şeytan insanların kibre kapılmasını ister. Oysa insanlar ne soyları, ne aileleri, ne renkleri, ne dilleri, ne sosyal statüleri ne de gelir seviyeleri ile ölçülebilirler. İnsanlar eşittir. Kimin kimden üstün olduğu ahiret gününde Allah’ın [celle celâluhû] karar vereceği bir husustur. Gerçek mümin benliğini ileri çıkarmaz, kibre kapılmaz, başkalarına her zaman alçakgönüllü muamelede bulunur.

ALINTI.. .

Kainatta ilk önce işlenen en büyük günah KİBİR'dir....
Çöpten yemek toplayan adamla, yolda kağıt toplayan toplayan çocukla hepimiz eşitiz.
Ben "özelim" diyorsan o zaman konuyu tam anlamamışsın.
Evet herkes özeldir ama kendini başkalarıyla kıyaslayarak özel değilsin, sen kendin olarak özelsin.
Sen özelsen, herkes özel, seni özel başkalarını sıradan yaratmamış Rabbim.
Onurlarına göre davran insanlara, statülerine göre değil, çünkü yaratılan bütün canlıların onuru eşit.
Çırılçıplak geldik bu dünyaya, 5 metrelik bezle dönüşümüz.
Mevki makam para statü bunların hepsi dünya illüzyonu....

Sözlükte “büyüklük” anlamına gelen kibir (kibr), tevazuun karşıtı olarak “kişinin kendini üstün görmesi ve bu duyguyla başkalarını aşağılayıcı davranışlarda bulunması” demektir; ancak kelimenin daha çok birinci anlamda kullanıldığı, büyüklenme ve böbürlenme şeklindeki davranışların ise bu huyların dışa yansımasından ibaret olduğu belirtilir. Aynı kökten gelen tekebbür ve istikbâr kibre yakın anlamlara gelmekle birlikte kibri büyüklük duygusu, tekebbürü ise bu duygunun eyleme dönüşmesi şeklinde yorumlayanlar da vardır (meselâ bk. Gazzâlî, III, 343-344; Ferîd Vecdî, VIII, 43). Kaynaklarda, tekebbürün en ileri derecesinin gerçeği kabule yanaşmayarak Allah’a karşı büyüklenmek ve O’na boyun eğip kulluk etmeyi kendine yedirememek olduğu ifade edilir. İstikbârın iyi ve kötü olanı vardır. İyi olanı insanın büyük ve değerli bir kişi olmayı istemesi, bunun için gerektiği şekilde davranması, gerekli niteliklerle donanması; kötü olanı ise kişinin sahip olmadığı meziyetlerle övünerek kendini olduğundan farklı göstermeye çalışmasıdır


ALINTI

Kaynaklarda genellikle ucbun kibirden farklı olduğu belirtilir. Buna göre kişinin kendini büyük, başkalarını küçük görmesine kibir, başkasını küçük görmeden kendini ve yaptıklarını beğenerek böbürlenmesine de ucb denilir.

İnsanlar aptalca kibirlerinden vazgeçip tüm doğanın ve varoluşun önünde saygı ve tevazu ile eğilmedikçe, sevgiyi, merhameti ve vefayı öğrenmedikçe insanlıkta aşama kaydedemezler. Yaratılana duyulması gereken saygı onu yaratan Allah'a saygıdır. Her şeyi Allah'ın yarattığına inanan insan O'nun tüm yarattıkları ile birlikte olduğunu da idrak edebilmeli. İnsanlar insanlık aşamasını gereği gibi idrak edip yaşayamazsa, Dünya ve üzerindeki yaşam için tehlike oluşturmaya devam eder, varoluşla uyum ve birlik halinde pozitif bir yol almazsa kendi kendilerini bundan soyutlamış olur. Eğer gerekli tekamül ve ilerleme sağlanamazsa Dünyada tekamül için böyle bir canlı türünün bulunmasına gerek de kalmaz. İnsanlar cehaleti ile kendini yok edip tümüyle yok olma tehlikesi ile karşı karşıya kalabilir ve bundan yalnız kendisi sorumludur. Dünyada birçok canlı türü cahil ve kötü insanlar tarafından yok edilmiştir. Birçok yaşam alanlarına saygısızca tecavüz edilmiştir. Bizi de bizden daha güçlü ve negatif varlıkların Dünyaya gelip yok etmeyeceğinden emin miyiz? Merhamet etmeyenlerin merhamet beklemeye hakkı yoktur. Şimdiye kadar insan nesli olarak ilahi hiyerarşi tarafından korunduk, bu korunma aramızdan burada yaşamayı ve tekamülü hakeden iyi insanlar sayesinde oldu. Aramızdaki negatifler çoğaldıkça insanlar pozitif yaşama haklarını giderek yitirmişlerdir ve Dünya çok karanlık bir devre gelmiştir. Bunu düzeltecek olan yada bizim için durumun daha da kötüleşmesine yol açan bizleriz. Bu gerçekleri görüp gelecek için boş hayaller kurmak yerine şimdiden hayal ettiğimiz gibi herkes için pozitif şartlarda güzel bir geleceğin temellerini atmalıyız. Şimdi burada bu beden, bu imkanlarla yaşıyoruz. Yarınlarda nerde bedenlenip ne şartlarda yaşayacagımızı bilmiyoruz. Şundan emin olmalıyız ki bu yaşamda neyin temellerini atıp iyi yada kötü yönde neler yaptıysak yarın bunların ceza yada mükâfat olarak karşılığını yaşayacağız. Bu dünyada karşılığını alamadıysak öbür yaşamlarda o karşılık mutlaka bize verilecek.

Hocalarım kibiri gönülden def etmek ve bilhassa Allah rızası için okunabilecek bir dua ya da ayet var mıdır?