Bir sınava girersin, sorular o kadar zor gelir ki kalem oynatamazsın. Sen sorulara bakarsın, sorular da sana. Sadece adın yazılıdır kağıtta. Bir de tarih. Bildiklerin fayda etmez. Çözüme dair hiç bir fikir gelmez aklına. Bir faydası olur diye, sınava çalıştığını ispat etmek istercesine aklında ne varsa rastgele yazarsın, ya da boş kağıt verir çıkarsın.

Kaybedersin!

Bazen hayat da böyledir. Bir imtihana girersin, imtihanda olduğunun farkındasındır. Ama bildiklerin fayda etmez soruları cevaplamaya, yetmez. Doğru sonuca ulaşmak imkansızlaşır. Öylece baka kalırsın. Yapman gerekeni yapamaz, kurman gereken denklemi bir türlü kuramaz, bocalarsın.

Kaybedersin!

Nasıl ki okulda sınavların telafisi ve bütünlemesi varsa, hayat sınavlarının da telafisi ve bütünlemesi var. En azından nefes alıp verdiğimiz müddetçe var. Ancak geçilemeyen her sınav, insana günler, aylar, seneler, hatta bir ömür kaybettirebilir.

Hep yeterince çalışmadığımızdan şaşıp kalmalarımız, hep olması gereken zamanda yapmamız gerekeni yapmayışımızdan bu kırık notlarımız.

Telafi edelim o zaman, yine de gayretin ellerinden tutalım telaşla. Yarım ve eksiğiz, biliyoruz. Belki hiç geçer not alamadık bu güne kadar girdiğimiz sınavlardan. Ya da hep eksik kaldık. Olsun, bütünlemek için, tamamlamak için, tamam olmak için fırsat kollayalım.

Geçer not almak uğruna değmez mi?

Geçer not almak için değer elbet. İman bunun ilk basamağıdır. Tövbe kapısı açıktır. Geçilmeyecek ne var ki yeterli samimi olalım ve günahta ısrar etmeyelim.
Yüreğinize sağlık üstad.