Abdülmelik b. Mervân, Tâundan Kaçıp, Geceleyin Yanında Bir Köle ile Oradan Uzaklaştı. Hayvanın Üzerinde Uyurdu. Bir Ara Köleye Bir Şeyler Söyle Dedi. Köle, “Ben Kim Oluyorum ki Sana Bir Şey Anlatayım?” Dedi. Abdülmelik, “Önemli Değil, Duyduklarından Konuş.” Dedi. Köle, Şöyle Anlattı; Duyduğuma Göre Bir Tilki, Kendisini Âfet, Belâ ve Tehlikelerden Koruması İçin Bir Aslana Hizmet Edermiş. Bir Gün Bu Tilki, Kendisine Kasteden Tehlikeli Bir Şey Görmüş. Aslana Sığınıp, Gördüğünü Anlatmış. Aslan, “Korkma!” Demiş. Tilki, Korkudan Sıyrılamamış, Titremesi, Ürkekliği, Korkaklığı Kuvvetlenmiş. Aslan, Tilkinin Bu Ürkekliğini Görünce, Ona Acıyıp Sırtına Almış Ama Korktuğu Şey, Üstten Gelip, Onu Kapıvermiş. Tilki, “Ey Aslan! İmdat! Bana Verdiğin Söz Nerede?” Deyip Feryâd Etmiş. Aslan, “Benim Gücüm Ancak Yerde Olanlara Yeter, Seni ise Semâ Ehlinden Biri Yakaladı, Benim Gücüm Ona Yetmez.” Demiş.

Bunun Üzerine Abdülmelik, “Ey Köle! Bana Pek Güzel Bir Öğüt Verdin.” Demiş, “Şimdi Geri Dönüyorum.” Deyip Geri Döndü ve Kazâya Râzı Oldu. Beyt:

Bir Şeyden Korkup Kaçarsan Eğer,
Ona Doğru Yol Alırsın Meğer.