Zaman durmuyor. Kimi zaman sel gibi akıyor, kimi zaman yel gibi. Kimi zaman acıları geriye savuruyor, kimi zaman da güzel anıları.

Zaman, sevdiğin insanlarla akıp gidiyorsa güzeldir. Ama zaman, kimi zaman sevdiklerini birer birer götürür ve sen, son yolcu gibi beklersin. Herkes inmiş, sıra sendedir.

Yola beraber çıktıkların, hayata beraber açıldıkların hep inmiştir bir durak öncesinde. Sendekileri alıp götürmüştür. Gittikçe yalnızlaşırsın.

Her durakta tanıdık bir sima bir daha binmemek üzere iner ve tanımadığın birileri binmeye başlar. Tanıdık yüzler kaybolur hayat yolculuğunda. Herkes yenidir ve senin de inmeni beklerler. Zira uzun zamandır bu seferde bir yer meşgul etmişsindir.

Tanıdık hiç kimse kalmayınca inmek istersin artık. Neresi ve ne zaman olursa olsun inmek istersin. Seni tanıyan kalmadığı için indiğini fark eden de olmayacaktır.

Hayat treninde tanıdığın kalmadıysa yola devam etmenin de bir anlamı kalmamıştır.

Ah zaman ah bazen merhem bazen zehir