Istakoz sert bir kabuk içinde yaşayan narin, yumuşak bir hayvandır.
Bu sert kabuk genişlemiyor.
Madem genişlemiyor peki o zaman ıstakoz nasıl büyüyor?

Istakoz büyüdükçe onunla beraber büyümeyen bu kabuk onu sıkıştırıyor.

Ve ıstakoz kendini baskı altında ve rahatsız hissetmeye başlıyor. Kendini avcı balıklardan korumak için bir kaya oluşumunun altına gidiyor. Burada bu kabuğu çıkartıp atıyor.
Ve yeni bir tanesini üretiyor.

Zamanla, büyüdükçe gelişimine ayak uyduramayan kabuk onu yine rahatsız ediyor.
Tekrar kayanın altına gidiyor kabuğunu çıkartmak için. Istakoz bunu birçok kez tekrarlıyor.
Istakozun büyümesine imkan sağlayan tetikleyici unsur onun değişimine ayak uyduramayan kabuğundan duyduğu rahatsızlıktır.

Eğer ıstakoz bu durumundan rahatsızlık duymasa hiçbir zaman büyüyemeyecek.
Çünkü hiçbir zaman kabuğunu çıkarıp atmayacak.

Yaşadığımız stresli zamanlarımız ayrıca büyümenin bir işareti olan zamanlarımızdır.

Asıl olay bunun farkına varmaktır. Bu yaşanılan zorlukları uygun ve doğru şekilde kullanılıp neyi gösterdiğine kendimizi odaklasak o zaman, o zorlukların bizlerin büyümesi için birer aracı olduğunu anlayabiliriz.

Abraham Twerski şöyle diyor bunun için:

Bir ıstakozun büyümesini tetikleyen faktör kendini rahatsız hissetmesi ve baskı altında olmasıdır. Istakozlar doktora gitselerdi asla büyüyemezlerdi! Çünkü doktor ona bir sakinleştirici verir, o da kendini iyi hissetmeye başlayınca o küçük kabuğun içinde yaşamına devam ederdi.

Bu yüzden bizim de baskı altında olduğumuz durumları kendimizi geliştirmek için sinyaller olarak görmemiz gerekir. Eğer bu zorlukları ve sıkıntılı durumları doğru kullanmayı öğrenirsek bizi geliştirmelerini sağlayabiliriz.

ben bu kıssayı çok seviyorum öyle çok şey anlatıyor ki