Şuurun gelişmesi, evrimleşmesi ve bu arada varlık olarak bizim bütünlük içerisinde devamlı olarak realitelerimizi değiştirmemiz, tekamülün konusunu teşkil eder. Fakat temelde tekamül ruh varlığı için soz konusudur. Biz tekamülü maddesel bir tekamül olarak ele almıyoruz. Tekamül derken maddenin kendi bünyesi içerisinde geçirmiş olduğu gelişimi değil, '' varlık '' diye andığımız ruh varlığının gelişimini kast ediyoruz.

Normal olarak duyularımızla bazı şeyleri anlamaya çalıştığımızda, duyularımızın bu şeyleri anlamak ve idrak etmek için yeterli olmadığını, pek sınırlı duyular içerisinde, sınırlı duyumlar içerisinde kaldığımızı, anlama kapasitemizin hatta algılama kapasitemizin çok dar bir alanda olduğunu müşahede ederiz. Bu bakımdan insanlar sonsuzluk hakkında derli toplu hiçbir bilgiye sahip değillerdir. Genel olarak kabul ettiğimiz bir bilgi vardır ki, buna göre yaratlış sonsuzdur.Yaradanıyla alakalı olmak üzere,O'nun mahiyetiyle olmak üzere sonsuzdur.

Yaratan sonsuzdur Mutlak bir varlıktır.

Bu bakımdan bu sonsuzluk üzerinde ki her türlü hareket, yaratılışın ve Yaratan'nın sonsuz hüviyetinden kaynaklandığı için, tekamülde sonsuzdur. Seviyenin yada mertebenin sonu yoktur çünkü yaratılış sonsuzdur. Sonu olmayan bu yükseliş ebediyen sizin arzu ettiğiniz yönde gerçekleşecektir. Bu süre zarfında elimize geçecek olan şey ise kemalat yani mükemmellik, olgunluk, bir gelişme hali olacaktır.

Tekamülden maksat, varlıkların şuurlanması ve bilgilenmesidir. Her maddi ortam tekamül yeridir ve burada varlıklar, yaşayarak şuur ve bilgilerini genişletirler. Ruhun madde evrenine girişi ve oradan çıkışı, madde bilgisini alıp uyguladıktan sonra gerçekleşir. Varlığın ulaşacağı her tekamül merhalesi izafidir; kesinlikle son kemal noktası yoktur. Madde evreninin bilgisine ve şuuruna sahip olmak, bize göre en yüce tekamül noktası sayılsada, Mutlak varlığa göre bir hiçtir. Bu bakımdan varlıklar, ancak kendi tekamül realitelerinin kemaline ulaşabilirler. Bu ise bir alt realiteye nispetle oluşan mükemmelliktir ve madde evrenine özgü bir zaman kavramı olan ezelden başlayıp ebedde son bulan eylemler sonunda oluşan bir durumdur.

Demek ki, ''Neden tekamül ediyoruz, neden yeryüzüne geliyoruz ve ölümle bedenlerimizi bırakıp gidiyoruz?'' sorularına vereceğimiz cevap şudur; Ruh, madde evrenine girip çıkarak, madde evreninin bilgisini alıp uygulamaktadır. İrtibata geçebildiğimiz maddi safhanın bilgisini almak için gelip gidiyoruz ve buna bilgiyi arttırmak, bilgiyi çoğaltmak bakımından '' Tekamül'' diyoruz.

Yaratan sonsuzdur Mutlak bir varlıktır. Çok güzel bir paylaşım olmuş. Teşekkürler. @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Rica ederim Silence..

Rica ederim 007 ..

Allah razı olsun Aliye

maneviaçıdan kendimizi geliştirmeliyiz teşekkürler

Tekamül Nedir...!!!
Kelime anlamı olgunlaşmak, gelişmek olan tekâmül bir Yaratıcı yasasıdır.
Bütün yaratılanlar tekâmül eder. Bütün insanlar, bütün cisimler, bütün olaylar, kısaca bütün yaratılanlar değişir, başkalaşır, çeşitli hallere girerek gelişir. İnsanlıkta temelde daima bir ilerleyiş ve gelişme vardır; bu, tekâmülün gereğidir. Yaşama karışıklık değil, bir düzen ve ahenk hâkimdir
Tekâmülün sonu yoktur. Çünkü hayat sonsuzdur. O halde varlık ne kadar gelişirse gelişsin, tekâmülünün sonuna varamayacaktır.
Dünya, sonsuz evrende bulunan tekâmül okullarından biridir. Yaratıcı nasıl sonsuzsa, “O” nun Bilgisi ve tekâmül ortamları da sonsuzdur. Evrende her yer varlıkla ve hayatla doludur. Her ortam bir tekâmül yeridir ve varlıklar burada yaşayarak bilgi ve tecrübe edinirler. Dünya okulundan diploma alana kadar tekrar tekrar doğulur. Tekrar doğuşlar tekâmül için konulmuş bir Yaratıcı kuralıdır.
Tekâmül tek bir ömre sığmaz. Tekâmülün sonsuzluğu yanında sadece dünya bilgi ve tecrübesini göz önüne alsak bile, bir insan ömrünün bu kadar bilgi ve tecrübeyi elde etmesine zamanı ve enerjisi yetmez. Böylesine kısa bir süre içinde yapılan faaliyetler ise beden, toplum ve tabiat tarafından sınırlandırılır. Bu yüzden tekrar doğuşlarla yeni imkânlar sağlanır, tekâmül hızlandırılır.
Dünya hayatı canlıların tekâmülü içindir.
Evren düzeni, mükemmelen işleyen kanunlarla sağlanır. Bu kanunların dışında hiç bir varlık, hiç bir harekette bulunamaz. O halde tesadüf olmadığı gibi saçma ve abes bir iş de yoktur. Bilelim ya da bilmeyelim, her hareketin bir sebebi ve sonucu vardır. Bu sonucun ise evren ahengine uygun olmamasına imkân yoktur. Demek ki, insan ne yaparsa yapsın, tekâmül eder; ancak yaptıklarının sonuçlarıyla karşılaşmaktan kaçınamaz. Seçim insana kalmıştır, çünkü o, hareketlerinden sorumlu bir varlıktır.
Tekâmül adım adım gerçekleşir. Ruh varlığı tekrar tekrar doğuşlarla maddi evrenlerdeki bilgi ve deneyimini artırarak yavaş yavaş sonsuz tekâmül yolculuğunu sürdürür. Ve varlık öyle bir tekâmül seviyesine ulaşır ki, artık bedende doğmak mecburiyetinden kurtulur. Tekâmülün bir amacı da, ruhların, Tanrısal düzeni, doğada kendi imkânları oranında yürütebilecek bir düzeye ve etkinliğe ulaşmalarını sağlamaktır.
Bu sebeple ruhlar, madde kanunlarını öğrenmek ve onları uygulamak zorundadırlar.