Allah der ki

Allah der ki: Kimi benden çok seversen onu senden alırım
Ve ekler: "Onsuz yaşayamam" deme, seni onsuz da yaşatırım
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar
Canından saydığın yar bile bir gün el olur, aklın şaşar
Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur
Düşmem dersin düşersin, şaşmam dersin şaşarsın
En garibi de budur ya öldüm der durur, yine de yaşarsın

Mevlana Rumi

Ilk cumleye o kadar katiliyorum ki o kadar dogru ki kalbinde hangi sevgi cok ise Allah o sevgiyle sinar seni o sevginin derecesini dusurur hidayeti verip kendi sevgisini en yuksek dereceye koyar Elhamdullillah sev gi aşk Ve enguzel sozler ona yukselir ...

zaten saf ve ali sevginin menbesi Allahtır ve ona ait olanı istiyor. Diğer saf sevgiler bu sevginin alt kollarıdır.

Oyle gercekten agzimizdan cikana dikkat etmek gerekir bazen asla yapmam dedigimiz seyleri bir bakiyoruz yapiyoruz tabiki ilahi askla insanlara duydugun sevgi bir olamaz ama bazen anlayamiyorum iste birisini sevdin mi seviyorsun iste bunun olcusu nasil olabilirki yani kimseyi vazgecilmezim olsun hayatimin merkezi olsun diye sevmiyorsun ki olabiliyor iste sen istemesende

Ne ifrat, ne de tefrit. her şeyin ortası iyidir. İfrata varınca da O insanın elinden alır zira o kişi için hayırlısı odur.
Bir de Allah için sevmek diye bir şey var. Kişi helalini, evladını Allah için severse (istisna durumlar haricinde) Allah o kişiyi sevdiğinden niye ayrı salsınki? zaten sevgisi Allah için.

Dogru soyluyorsun herseyin olculusu iyidir ama sevginin bir olcusu nasil olabilirki birisini sevdin mi seversin yani nasil engelleyecen kendini o olcude tutmaya cabalicaksin ya da sevdin istedin diye hayatinda imtihanin o mu olmasi lazim yani ben Allahın birini sevdin cok istedin diye senden alacagini dusunmuyorum sadece o kisiden buyuk ihtimal ilerde sana zarar geleceginden yolunu ayiriyor bana gore oyle

Sadece meseleye "bir kimseyi sevmek" olarak bakmamak gerek. Mevlana hazretlerinin bu sözü genel manada bir anlam taşıyor. Mevzu bahis olan kulun Allah'tan başkasına duyduğu aşırılığıdır. Yaratılana tutulup yaradanı unutmaktır. Bu şey bir insan, eşya, mal, mülk, makam, mevkii vs. olabilir. Oysa tüm bunlar yine O'ndandır. Rabbi kulunun sevdiğini elinden aldığında aslında kulum beni de görsün, en çok beni sevsin demekte. Allah bir kulunu sevdiği zaman arasında kim olsun ister, iste bu yüzdendir ki O'nun sevdiği kulları hep bunlarla sınanmıştır. Peygamberimizin (sav) hayatına bir bakalım. Ailesinden kimleri kalmış?

Velhasıl. Hepimize her şeyin O'ndan geldiğini bilip Allah için sevmek nasip olsun.

ALLAH razı olsun.

Bilmiyorum kardesim herseyin sinandigi su gunlerimde sadece yorgunluk tukenmislik hissediyorum Allah seviyor mu sevmiyor mu beni bilmiyorum ama birseylerin guzel olacagina dair umudumu yitirdim

Bir annenin cocuguna şefkatini tezahür edebilir misin? Peki ya o şefkati annenin kalbine koyup yaratanı? "Seviyor mu sevmiyor mu bilmiyorum" demişsin ama bil ki sen her ne yaşamışsın her ne kadar kötü durumda olsan seni hiç kimseler istemese sevmese de bir tek "O" sever. Bir tek "O" karşılık beklemez, menfaat gözetmez.

Ümidini asla kaybetme. Allah sana kolaylık esenlik versin. Bunlar da geçer yeter ki doğru yoldan sapmayalım.