Cemal Süreya'dan İnciler Güzelsin sevgilim. Ama çok yakından. Yoksuluz, gecelerimiz çok kısa. Dörtnala sevişmek lazım. O Beni Herhalde Sevmiş! Oysa Ben Onu Her Halde Sevmiştim. Kimse benimle oynamıyor diye ağlayan çocuk ! Sen büyü hele, Bak ne oyunlar oynayacaklar seninle. Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata.. Varsın yara içinde kalsın dizlerim, Yüreğim kadar acımaz nasıl olsa. Unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor. Çünkü unutmam için önce seni hatırlamam gerekiyor. Kim istemez ki mutlu olmayı ? Ama mutsuzluğa da var mısın? Annem gözyaşları için ekmek kırıntısı gibi değerlidir derdi. Üstüne basıp geçenlerin çarpılışını görmek için bekliyorum seni. Acı çektikçe insan olgunlaşırmış.. yalan be ! İlk önce kalbin kırlır, sonra çürümeye başlarsın. Çok yoruldum sevgili; daha fazla yorma beni. Ben fazlasıyla ödedim zaten, uğrunda kaybettiklerimin bedelini. Keşke şöyle yapsaydım belki severdi deme. O senin için ne yaptı da sevdin sanki ? Akıl işi değil, gönül sevdimi gerisi bahane. Ama kadınlar, Tanrım… Öyle sevdim ki onları, gelecek sefer dünyaya Kadın olarak gelirsem, eşcinsel olurum. Düşenin dostu olmaz’ derler kimileri. Sanki ayakta olanın dostu çokmuş gibi. Bir daha beni sevdiğini söyleme ! Neden biliyor musun ? Çünkü yine inanırım. Aklıma bile gelmiyorsun artık.. O kadar kalbimdesin ki. Biliyorum Sana Giden Yollar Kapalı. Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler. Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin. Mutlu olmanın yolunu, karşıdakini mutlu etmek sanıyorduk. Yanıldık! Çünkü ne kadar mutlu ettiysek, o kadar yalnız kaldık. Bazen öyle yorar ki aşk insanı, bıktırır hayattan.. Ve kapayınca gözlerini birdaha açmak istemez insan. Gölgene bak, beni anlamak istiyorsan; O kadar yakın, ama sana asla dokunamayan. Sana seni seviyorum dediğim kadar, Anneme peki anneciğim deseydim; Hazırdı cennetteki yerim. Üzülme değmez sözünü duymaktan sıkıldım. Değmeyenlere zaten üzülmem. Üzüldüğüm şey; Değmeyenlere… yüreğimin değmiş olması. S’onsuzluk istemiştim ben aslında; ama S’yi biraz sessiz söylemişim galiba. Uzaktan seviyorum seni.. Kokunu alamadan, boynuna sarılamadan, yüzüne dokunamadan.. Sadece seviyorum. Küçükken aldığım dışı güzel, İçi hep çürük çıkan elmalı şekerler gibisin. Aranızdaki tek fark; O elmalı, Sen ise el’malı. Üzülme değmez sözünü duymaktan sıkıldım. Değmeyenlere zaten üzülmem. Üzüldüğüm şey; Değmeyenlere. Aslında ayrılıklαr değilde, Gidenin sevmediği hαlde ‘ Seviyorum ‘ demesi en çok koyuyor insana. Uğraşamayı bırak artık dünle ve dünündekilerle. Bir de hep yanında olanlarla yarına bakmayı dene. Güvenebileceğiniz ve sırtınızı dayayabileceğiniz sadece bir kişi vardır. Bu kişi annenizin kocasıdır ve çok ‘baba’ bir adamdır. Kimseyi suçlama, Suçlanacak biri varsa o da sensin. Sonuçta o sana küçük bir umut verdi, Sen ise ona herşeyini verdin. Annesinden dayak yediği halde, yine ‘Anne’ diye ağlayan bir çocuktur aşk. Ne olmuş her fırsatta kendimle konuşuyorsam? Bakma sen yanlış demiş eskiler, Kendi kendine konuşana deli değil, yalnız derler. Yeter, aklından çıkar artık onu diyor kimileri. Siz de aklınızla değil de, yüreğinizle sevseydiniz anlardınız beni. Her gece onu düşünmekten saatim ilerlemez oldu. Kim sorarsa saat kaç diye,cevabım hep aynı; O’na doğru. Cevap veriyorum Zamanla herşey geçer diyen akıllılara; “Geçen tek şey zamandır anlayan, anlatsın anlamayanlara. Madem sevmiyorsun o zaman sahip çık gözlerine ! Dönüp dolaşıp değmesinler gözlerime. Her ölüm erken ölümdür. Biliyorsun, ben hangi şehirdeysem, Yalnızlığın başkenti orası. önce öp sonra doğur beni. hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka keşke yalnız bunun için sevseydim seni kuşlar toplanmış göçüyorlar; keşke yalnız bunun için sevseydim seni Göz göze gelebilirseniz, ipi kopmuş bir uçurtma, hızla uzaklaşır bakışlarından. Yalnızlık bir ovanın düz oluşu gibi birşey. Hep kazanırsın ey çözümsüzlük! Saat 12′den sonra her içki şaraptır. ki karaköy köprüsüne yağmur yağarken bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti çünkü iki kişiydik. Niye mi koşarsın böyle ufka doğru. Pir Sultan mı ısmarladı seni,kızılırmaktan öte Sivas’a doğru. Aşklarda bakım istiyor, öğrenemedin gitti. Kehanet adlı kısacık bir şiir buldum. Keşke yalnız bunun için sevseydim seni. Özgürlüğün geldiği gün, O gün ölmek yasak! Neden yorgunsun sorusuna cevap aramaktan, ‘Ve bunu sormasınlar diye gülümsemekten yoruldum. Belkide.. Evet belkide sen, hiç haketmemiştin beni. Oysa ben; Her halinle kabullenmiştm seni. Küçükken anneme mezarlıktan korkuyorum dediğimde ‘ölüden değil, diriden kork’ demişti. Zamanla anladım ki; annem yine haklıydı. Annesinden dayak yediği halde, yine Anne diye ağlayan bir çocuktur aşk. Hayat benimse eğer kimse karışamaz ve biliyorum ki herkesle dost olunmaz. Aşka gelince bir kere sevdim işte, bir daha işim olmaz. Yürüyoruz bütünlemeye kalmış bir sessizlikte Keşke yalnız bunun için sevseydim seni. Hayatta gözyaşlarımı hakedecek bir insan görmedim. Ya benim gözyaşlarm gereksiz,Yada uğruna gözyaşı döktüğüm insanlar değersiz. Ben nerde bir çift göz gördümse, tuttum onu güzelce sana tamamladım, sen binlerce yaşayasın diye yaptım bunu. KarşıdaĞ¿ karşıya geçer gibi sev beĞ¿i: Önce baĞ¿a, soĞ¿ra bana soĞ¿ra yine baĞ¿a bak.

Çook güzel

Allah razı olsun bu güzel paylaşım için.

güzel.. tşkler.

PayLaşım İçin TeşekküRLeR..

Emeğinize saglıkk güzel bir paylaşım olmuş teşekkürler

Teşekkürler