Sanki borçlu olacağız her selam verişte
Hep çıkar gözetiliyor yapılan tüm işte
Paralıdır diye yazıyormuş gibi girişte
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Yongayı hep kendimize doğru yonar olduk
Ancak bedenimizi ısıtacak kadar yanar olduk
Şimdilerde hep maddiyata kanar olduk
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Sanki ne Mecnun'u tanımış ne de Leyla'yı
Ne Yunus'u görmüş ne de Mevlana'yı
Haşa gafletle unutmuş gibi yüce Mevlayı
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Bir gülen yüzün var mıdır karşılık sızı
Bir tatlı sözün kaldı mı yapmacık sız
Evlat,ata bilmiyor kendine faydasızı
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Hakkı,adaleti kim umursayıp takıyor
Hangimizin ateşi dost ocagını yakıyor
Küçük dereler bile büyüğe doğru akıyor
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Beyinler doğruya değil yanlışa yorulmuş
Saadete giden yollar sarhoşa sorulmuş
Sevda yaşı döken gözler boşa kör olmuş
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Sözüm dünyaya değil içinde yaşayanlara
Başka kim sebep olabilir ki bunlara
Nuru dökülmüş içi kara dışı kara
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Şeytanca duygular çöreklenmişöze
Faydası yok sol gözün sağ göze
Durmaz ne gerek var ki fazla söze

Sanki borçlu olacağız her selam verişte
Hep çıkar gözetiliyor yapılan tüm işte
Paralıdır diye yazıyormuş gibi girişte
Dünya menfaat dünyası olmuş arkadaş

Kaçınılmaz olup olmadığı karmaşık bir konu '' menafaat '' . . .

Teşekkürler artık menfaatsiz bir dünyada yaşamak istiyorum ama zorr

Allah razı olsun bu güzel paylaşım için.

Zalimliğiyle ünlü bir Kral, idam cezası verdiği iki mahkumdan birinin canını kendisini çok eğlendirecek bir yolla bağışlamak ister. Sonra iki darağacı kurdurur ve mahkumlardan ikisine de, omuzlarına basacakları, ve güvenebilecekleri birer kişi çağırmalarını ister. Bir taraftanda ülkenin bilge kişisini de kendince sınamak istemiştir. Bu yüzden her şey hazır olduğunda yanıbaşına oturtmuştur yaşlı bilgeyi. Sonrasında mahkumlar kendi seçimleri ve istekleriyle çağırdıları kişilerin omuzlarına basar ve boyunlarına ipler geçirilir...

Mahkumkardan biri çok güçlü kuvvetli birini çağırmıştır. Diğeri ise kendisinden daha cılız olan arkadaşını çağırmıştır ve onun omuzlarına basmaktadır. Kral tam o anda sorar yaşlı bilgeye. "Hadi şimdi göster hünerini. Sence önce kim yıkılacak? Güçlü olan mı? Yoksa şu cılız olan mı?" Yaşlı bilge kendinden emin cevap verir. "Güçlü olan çok sürmez yıkılır efendim. Diğer cılız olan ise ölse yıkılmaz. Cılız olanın omuzlarına basan mahkum canını kurtaracaktır."

İlk saatlik çok çekişmeli geçen ölüm kalım savaşında, güçlü adam yıkılıverir en sonunda. Ve onun omuzlarına basan mahkum darağacıda can verir. Kral şaşkın bir halde sorar yaşlı bilgeye. "Nasıl oldu da şu cılız adamın galip geleceğini bildin? Sen gerçek bir bilgesin. "Yaşlı bilge yerinden kalkmış, sevinç içinde arkadaşına sarılan ve canını kurtaran mahkuma bakar ve Krala şöyle der. "Bunu bilmemin bilge olmakla alakası yoktur. İki mahkum darağacına çıkarılmadan önce onları dikkatle izledim. Kendi istekleriyle çağırdıları adamlar yanlarına geldiler. Biri çağırdığı güçlü adama bir kese altın verdi. Belli ki parasıyla tutmuştu onu, canını kurtarabilmek için. Bunun için o adamın güçlü vücudunun kafi geleceğini düşünüyordu. Diğeri ise uzun uzun sarıldı arkadaşına. Birlikte gözyaşı döktüler. Sonra o cılız adam yeminler etti arkadaşına. Ölsem yıkılmam diye. Gerçek birer arkadaş olduklarını anladım o anda... Ben sadece menfaat üzerine kurulan şeylerin çok uzun sürmeyeceğini bildim efendim.

Unutmayalım ki;
Menfaat üzerine kurulan her şey, yıkılmaya mahkumdur.