daha önceden yazıldımı bilmiyoum yazıldıysa kusura bakmayın

“Yakınlarının anlattıklarına göre Adolf Hitler geceleri çığlıklar atarak uyanıyordu;

titreyerek anlaşılmaz sözcükler söylüyor, soluk soluğa yatağından fırlıyor, odanın ortasına dikiliyor, görmeyen gözlerle bakarak ‘İşte o, buraya da gelmiş, işte o’ diye inliyor sonra yine anlamsız garip sözcükler mırıldanmaya başlıyordu. Zorla teskin edilip yatağına yatırılıyor ama yine fırlayarak ‘İşte yine orada, köşede..’ diye haykırarak tepiniyor ve çığlıklar atıyordu.” Herman Rausching, “Hitler Bana Dedi ki” adlı kitabında Hitler’le ilgili bu iddialarda bulunuyor.

Dünyayı titreten Nazi liderini korkutan ne olabilirdi? Çok yazılıp çizilen siyasi ve askeri kişiliğinin ötesinde Adolf Hitler kimdi? On iki yıl basın sözcülüğünü yapmış olan Otto Dietrich, “Çılgınca milliyetçi düşünceleri olan şeytani bir adam” diyordu Hitler için.

Yenik bir ulusun kırılan gururu, açlıktan perişan bir milletin bilinçsizce umut arayışı, bir ırkın hedef gösterilmesi, komünizmin ülkeyi kaosa sürüklemesi ve daha bir sürü sebep, Hitler’in kitleler üzerindeki etkisini ve büyüsünü tek başına açıklamaya yetmiyordu. Dahası I. Dünya Savaşı’nda büyük kayıplar veren Avrupa 2. Dünya Savaşı’nın kapıda beklediğinin farkında değildi. Savaş birden bire, Hitler’in bütün dünyaya meydan okumasıyla başladı. Milyonlarca insan öldü, sınırlar değişti. Savaşın yaraları hâlâ sarılabilmiş değil. II. Dünya Savaşı bilinen yönleriyle, siyaset bilimciler ve uluslararası ilişkiler uzmanları tarafından enine boyuna tartışıldı, üniversitelerde ders olarak okutuldu. Oysa bu büyük savaşın pek bilinmeyen ve fazlaca da ele alınmayan garip nedenleri bulunuyordu. Kısa süreli aralıklarla dünyayı kana bulayan savaşların acaba gizemli sebepleri bulunabilir mi?

Bu sorunun yanıtını bulabilmek için Hitler’i ve II. Dünya Savaşı’nın bilinmeyen yönlerini araştırdık.

Büyüsel güçlerle ilgili kitap yazdı

Hitler’in bu gizemli konumuyla ilgili en önemli kaynaklardan biri olan Rausching’in “Hitler Bana Dedi ki” kitabı Hitler’le ilgili başka tanıklıklarda daha bulunuyor:

“Hitler, sürekli olarak zamanın çok az kaldığı endişesindeydi ve sürekli korkuyordu. Sık söylediği şeyler arasında, ‘Evrenin Kesin Dönemeci’ sözü vardı ama eğitilmemiş olan bizler, gezegende olacak bir kıyameti tam anlamıyla kavrayamazdık. Kitle için ‘ruhun yanlış yolu’ deyimini kullanıyordu. ‘Büyüsel görüşe’ sahip olmak, insan tekamülünün amacıydı. Kendisi, o andaki ve gelecekteki başarıların kaynağı olan gizemli bilginin eşiğindeydi. İlkel dünyaya ait efsaneleri inceliyor, ilk toplumları ve kitleleri etkileyen mitleri araştırıyordu. Doğa yasalarının değiştirilmesi için kullanılan büyüsel antik yöntemler hakkında bir kitap bile yazdı. Kendi gücünün, gizli güçlerden kaynaklandığına emindi. İnsanlığa yeni İncil’i bir an önce bildirmek hevesi içindeydi.”

Rausching’in bu sözleri eğer doğruysa Hitler’in büyüyle olan ilişkisi açıkça görülüyor. Nitekim ünlü Fransız bilim adamı Jacques Bergier, “Büyü ve Politika” adlı çalışmasında büyünün 20. yüzyılda bir çok biçimde politikayı gizli olarak yönettiği düşüncesini ortaya koyuyor. Bergier, büyünün soyut olmadığını ve her şekilde ortaya çıktığını söylerken, çok gizli politik büyü gruplarının gizli bir savaş içerisinde olduklarını, bu savaşta hatanın kabul edilmediğini ve acımasızlığın ana ilke olduğunu belirtiyor. Artık bu akıl ötesi politik—büyü örgütleri, ulusların ötesinde, kendi çıkarları için mücadele etmektedirler, bu güce bilinçsizce karşı çıkanlar, aldatılarak silinmekte ya da kurban edilmektedir.”

Rausching’in kitabında, Hitler’le özel olarak görüşen bir yakınının şu konuşmasına da yer veriliyor:

“Führer’im, kara büyüyü tercih etmeyiniz, kara büyüyü seçerseniz, artık o yaşamınızdan ve kaderinizden bir daha asla çıkmayacaktır. Çamura bulanmış mahlukların sizi iyi yoldan çevirmelerine izin vermeyin.”

Bazı görüşlere göre Hitler, Nazi öğretisinden çok daha ürkütücü güçlerin kontrolü altındaydı. Hitler kendisinden çok daha büyük olan ve kendisini aşan öğretinin basitleştirilmiş, küçük bir kısmını halka açıklıyordu… Bütün gezegendeki yaşamı değiştirmekle ilgili düşüncelerini Rausching’e ve diğer arkadaşlarına zaman zaman şöyle ifade ediyordu:

“Hakkımda hiçbirşey bilmiyorsunuz. Parti arkadaşlarım, peşimi hiç bırakmayan hayaller ve öldüğüm zaman temelleri atılmış olacak olan o görkemli yapı hakkında ufak bir görüşe bile sahip değiller. Dünya bir dönüm noktasına ulaşmıştır. Sizler anlamayacaksınız ama gezegen altüst olacaktır. Olup bitenler yeni bir dinin oluşumunu çoktan aşmıştır.”

Thule Efsanesi’nden etkilenmişti

İddialara göre Hitler, Germen mitololojisindeki Thule Efsanesi’nden etkilenmişti. Thule Efsanesi de tıpkı Atlantis gibi kayıp bir ülkenin efsanesiydi ve Hitler’in arkasındaki gizli ve büyülü güç de Thule örgütüydü. Bu örgütün en önemli ismi Münih Üniversitesi profesörlerinden Karl Haushoffer adlı bir bilim adamıydı.

Karl Haushoffer’ın kimliği de en az Hitler kadar ilgi çekici. Haushoffer ile Hitler’i tanıştıran Rudolf Hess’ti. Thule grubunun yaşayan son üyesi Rudolf Hess, barış görüşmeleri için silahsız bir uçakla İngiltere’ye gönderilmiş ancak beklenmedik bir şekilde tutuklanmıştı. Savaştan sonra da Hess, Nazi savaş suçlularının kapatıldığı Spandau Cezaevi’nde ömür boyu tutuldu. Diğer mahkumların bazıları idam edildiler veya cezalarını çekip tahliye oldular, ancak Hess Spandau Cezaevi’nin tek mahkumu olarak yıllarca İngiliz, Fransız, Amerikalı ve Ruslar’dan oluşan bir birliğin gözetimi altında kaldı. Hakkında bir çok kitap yazıldı. Bunlardan birisi on yıl önce “Dünya’nın En Yalnız Adamı” ismi ile Türkçe’ye çevrildi.

Hess, çok yaşlanmasına, aradan uzun yıllar geçmesine ve ötekiler kadar ağır bir savaş suçlusu olmamasına rağmen neden ölünceye kadar hapiste tutulmuştu? Hess’i farklı kılan, savaşın farklı sebepleriyle ilgili olarak bildikleri, Hitler ve Haushoffer’e olan yakınlığıydı. Hitler iktidara gelişinden önce yaşanan ayaklanmadan ötürü hapse atılınca, Haushoffer onu hergün ziyaret ediyordu. 1869 doğumlu olan Haushoffer, Hindistan ve Uzak Doğu’nun çeşitli yerlerinde uzun yıllar görevli olarak bulunmuştu. Japonya’ya gitmiş ve Japonca öğrenmişti. Ona göre Alman ırkının kökenleri Orta Asya’da idi. Haushoffer, en gizli Budist örgütlerinden birine alınmış ve görevinin başarısızlıkla sonuçlanması durumunda harakiri yapmaya yemin etmişti. 1914 yılında genç bir generalken olayları önceden isabetle tahmin etmesi ile dikkatleri üstüne toplamıştı. Düşmanın saldıracağı saati, top mermilerinin düşeceği yerleri, fırtınaları, yabancı ülkelerdeki siyasal değişimleri önceden biliyordu. Hitler de ordusunun Paris’e ilk gireceği günü, çeşitli cephelerde düşmanın ne kadar dayanabileceğini ve Roosvelt’in ölüm tarihini önceden doğru tahmin etmişti.

Haushoffer, I. Dünya Savaşı’ndan sonra yeniden öğretim hayatına döndü. Çeşitli bilimsel içerikli dergiler yayınladı. Nazi Partisi’nin sembolü olan Gamalı Haç’ı seçen de oydu. Nitekim “Bilinmeyen Hitler” adlı kitabında Wulf Schwartzwaller iddiaları doğruluyor:

“Hitler, Landsberg Hapishanesi’ndeyken en düzenli ziyaretçileri Münih Üniversitesi Jeopolitik Enstitüsü Profesörü General Karl Haushoffer ile Rudolf Hess’ti. Hitler, ‘Kavgam’ adlı kitabını bu iki önemli ismin yardımıyla yazmıştı. Haushoffer, Hitler ve Hess çok uzun söyleşilere, müzakerelere dalıyorlardı. Haushoffer gizli bilimlerin yanısıra Zen Budizmi’ne de ilgi duyuyordu. Tibetli Lama rahiplerinden ders almıştı. Dietrich Eckart’tan sonra Hitler’i etkileyen ikinci kişiydi. Berlin’de Berlin Luminous Locası’nı o kurmuştu. Haushoffer ünlü Rus büyücü ve metafizikçisi Gregor İvanovich Gurdyev’in öğrencisiydi. Gurdyev ve Haushoffer dünyanın altında yaşayan ve insandan daha üstün dünya dışı bir tür ile ilişki içerisinde olduklarına emin oldukları Tibet Locası’na üyeydiler. Hitler, Alfred Rosanberg, Himler, Goring ve Hitler’in hemen hemen yanından hiç ayırmadığı fizikçisi Dr. Morell de aynı zamanda bu Loca’ya üyeydiler.” (The Unknown Hitler, Wulf Schwartzeller, Berkeley Books, 1990)

Nazi Karargahında Tibet rahipleri

Hitler’in başında bulunduğu Nazi Partisi 1925 yılından itibaren hızla büyümeye ve iktidara yürümeye başladı. Partinin yedi kurucusu da kara güçler tarafından yönetildiklerine ruhen ve bedenen emindiler. Onları birleştiren yemin, enerji ve şans kaynağı bir Tibet Efsanesi’ne dayanıyordu. Araştırmacı yazar Ergun Candan, “Gizli Sırlar Öğretisi” adlı kitabında bu konuyla ilgili son derece çarpıcı bulgulara yer veriyor:

“II. Dünya Savaşı sonlarına doğru yıkılan Nazi Karargahı’na girildiğinde, hiç akıllara gelmeyen bir şeyle karşılaşılmıştı. Yıkıntılar arasında 12 Tibetli rahibin cesetleri bulunuyordu. Bu duruma o yıllarda hiç bir anlam verilememişti. Aslında savaş atmosferi içinde bunu hiç kimsenin düşünecek hali de yoktu. Savaş bitip de her şey normale dönmeye başladıktan sonra bu durum bir çok kimsenin dikkatini çekmeye başladı:

Nazi Karargahı’nda 12 Tibetli rahibin işi neydi? Bu soru uzun bir süre zihinleri meşgul etti. Naziler ile Tibetli rahiplerin ne gibi bir birlikteliği olabilirdi? İşte bu konu inceden inceye araştırılmaya başlandı. Ortaya çıkan sonuçlar bir hayli düşündürücüydü: Naziler bir yer altı uygarlığı olduğuna inanılan Şambala ile irtibatlıydılar!

Her şey Thule Efsanesi’yle başlıyordu. Thule Efsanesi’nin kökeni ise kayıp bir uygarlığa dayanıyordu. Bu da Nazizm’in temelini oluşturuyordu. Bu efsane etrafında birleşen bir grup, Thule adında gizli bir tarikat kurdu. Nazi Partisi’nin yedi kurucusundan biri olan Diettrich Eckardt, Thule tarikatinin temel felsefesini şöyle açıklıyordu:

“Thule’un tüm sırları, eski kayıp bir uygarlığa dayanır. İnsanoğlu ile ‘dış zekalar’ arasında bulunan bazı aracı varlıklar, bu sırlara erenlere büyük bir güç kaynağı oluşturmaktadır. Bu güç kaynağı Almanya’yı dünyaya egemen kılacaktır. Yine bu güç kaynağı geleceğin üstün insanının ortaya çıkmasını ve insan türünün değişimini sağlayacaktır.”

İşte bu sözler özetle Nazizm’in de temelini oluşturmaktaydı. Gizli Thule Tarikati’nin üyeleri arasında Rudolf Hess, Karl Haushoffer, Alfred Rosenberg ve Adolf Hitler gibi önde gelen isimler bulunmaktaydı. Daha sonraları Hitler’in büyü çalışmaları da gerçekleştirdiği ortaya çıktı. Bunlardan en belirgin olanı radyodan yaptığı konuşmalarda kullandığı ‘ses büyüsü’ denilen bir yöntemdi. Bu yöntem büyük kitlelerin etki altına alınmasında büyük bir fonksiyon görmüştü.”

Ergun Candan’a göre bir başka ilginç nokta da Naziler’in bayraklarında kullanmış oldukları semboldü. Bu şekil öyle rastgele seçilmiş bir sembol değildi. Gamalı Haç insanlığın kullanmış olduğu en eski sembollerden biriydi. Dünyanın pekçok köşesinde bu sembole rastlanmıştı. Eski uygarlıkların en önemli sembollerinden biri olan Gamalı Haç’ı daha da ilginç yapan özellik, bunun bir Mu sembolü olmasıydı. Mu kültürüyle karşılaşan tüm eski uygarlıklar da, bu sembolü kullanmışlardı.

Gamalı Haç, Mu kültüründen alınma

Gamalı Haç, Mu tabletlerinde ilk bulunduğu şekle dayanıyordu. Bu sembol dünya üzerinde yüze yakın yerde bulunmuş ve Mu uygarlığı ile ilgili bilgi ve belgeleri ortaya çıkaran Niven ve Churchward’ın kayıtlarında da yer almıştı. Bu sembol Mu’nun gizli bilgilerinin en önemli sırlarından birini bünyesinde saklıyordu. Sembolün anlamı Eski Mısır ve Tibet’teki mabetlerde bulunan rahiplerce, büyük bir sır olarak saklanmış ve kimseye bu sırla ilgili bir açıklama yapılmamıştı. Bu sembolün sırrını sadece gizli eğitimden geçen rahipler bilmekteydi. Kökeni Mu’ya dayandığı için bu sembol iki yer altı uygarlığı olan Agarta ve Şambala’da bilinen ve kullanılan bir semboldü. Naziler’in bu sembolü ele geçirmeleri de Tibet’teki gizli çalışmalarına dayanmaktaydı. Şambala üyesi bazı rahiplerden öğrendikleri sırlar arasında bu sembol de bulunmaktaydı. Böylece sembol Şambala’nın karanlık güçlerine hizmet eden Naziler tarafından dejenere edilerek karanlık amaçları doğrultusunda bayraklaştırıldı.

Hitler, kendi liderliğindeki dönemde ateş çağının yaşanacağına, buz ve soğuğun yenileceğine inanıyordu. İddialara göre, Rusya’daki buz çöllerine askerlerini yazlık elbiselerle göndermesi bu yüzdendi. Kafkasya’ya girdikten sonra yüksek rütbeli üç SS subayı, yüksek bir dağın zirvesine Gamalı Haçlı kara tarikat bayrağını dikti. Stalingrad yenilgisinden sonra Nazi söylevcisi Goobels haykırıyordu. “Anlamıyor musunuz? Evrensel anlayış yenildi, ruhsal güçler yeniliyor. Hüküm saati geliyor, tüm insanlar acı çekecekler ve çekmeliler.” Hitler ekliyordu: “ Yeterince kayıp verilmedi!”

Hitler ve yandaşları korkuyorlardı. Karşıt güçler harekete geçmişti ve cezalandırılacaklardı. Son anda bile, Berlin düştüğünde, metroya sığınmış 300 bin Alman için Hitler çılgınca emir verdi: “Metroyu sular altında bırakın, herkes ölsün, bu bir ayindir ve kurban gerektirir, böylece yerdeki güçler yardımımıza koşacaktır.” Gerçekten çıldırmış mıydı yoksa öğretisini mi uyguluyordu?

“Ya Masonlar, ya biz”

Rausching’in kitabında Hitler ve arkadaşlarının kendilerine başka tarikatları rakip gördükleri açıkça ortaya konuyor ve son derece önemli ipuçları bulunuyor:

“Düşmanlarımdan çok şey öğrendim. Katoliklerden, Marksistlerden veya masonlardan. Masonlar hakkında bir rapor hazırlattım. Simgeler, esrarlı törenler. Bu adamlarda tehlikeli olan tek şey, benim de kullandığım tarikat sırrı yöntemidir. Bir tür ruhani aristokrasi oluşturuyorlar. Hiyerarşik bir örgüt kuruyor ve simgeler kullanıyor ve ayrı ayrı ibadetler yapıyorlar yani zekayı yormadan. Alıştırarak simgelerin büyüsel etkilerini kullanıyorlar. İşte masonların en tehlikeli yönü budur. Dünyada bir kaç örgüte yer yoktur. Ya masonlar ya biz…”

‘Zaman Gezmenleri’ adlı kitapta da konuyla ilgili ilginç bazı ayrıntılar bulunuyor:

“Bilimsel tüm yasalara karşı amansız bir savaş açan Nazi’lerin şefi Adolf Hitler bu gücü nereden bulmaktaydı? Yeni bir bilim ve hayat görüşünü on sene gibi kısa bir zaman sürecinde ortaya koyması imkansızdı. Adolf Hitler’in arkasındaki güç gizemli ve büyülü bir kimliğe sahipti. Bu gizli gücün ismi ‘Thule Örgütü’ idi. Bu örgütün en önemli ismi Karl Haushoffer adlı bilim adamıydı.

1923 sonbaharında Münih’te, şair Dietrich Eckardt ciğerleri iperit gazıyla kavrulmuş olarak öldü. Komaya girmeden önce, ‘İşte benim Hacer—i Esved’im’ dedi. Astronomik bilimin kurucularından Prof. Oberth’e miras bıraktığı siyah bir göktaşı önünde kendine özgü tapınarak dostu Houshoffer’e uzun bir el yazması postalamıştı. Ölüyordu ama içi rahattı. Thule örgütü yaşamaya devam edecekti; çok geçmeden hem dünyayı, hem de hayatı köklü şekilde değiştirecekti.”

Thule’n son temsilcileri

D. Eckardt’la aynı gizli örgütün üyesi olan mimar Alfred Rosenberg, 1920’lerde Hitler’i tanımışlar, üç yıl boyunca zorlu bir eğitime tabi tutmuşlardı. Adolf Hitler’e Doğu bilgisinin gizemlerini, gizli dilini ve konuşmayı öğreten Eckardt’tı. Öğretisini iki ayrı planda yürütmüştü; gizli öğreti ve propaganda planları. Eckardt, 1923 yılının temmuz ayında kurulan Hitler’in Nasyonel Sosyalist Partisi’nin yedi kurucu üyesinden biriydi.

Kitaba göre Thule örgütünün ardında Cermen kökleri yatıyordu. Dünyanın gizli tarihinde kuzey kutup bölgesinde batmış bir ada olduğu rivayet ediliyordu. Kökleri Mu uygarlığına dayanıyordu. Öğretinin temel taşlarını “insan psikolojisinin bilinmeyen yanları” ve “zaman boyutları” oluşturmaktaydı. Eckardt ve dostları, Thule’un dünyadaki temsilcileriydi. Dünyanın kaderini değiştirip üstün bir ırk meydana getirerek, “üst zekalılarla” diyaloğa geçmeyi hedefliyorlardı. Thule’un temsilcileri Karl Haushoffer ve Dietrich Eckardt, medyum özelliğine sahip Adolf Hitler ve Rudolf Hess’i kendi amaçları için kullanmışlardı.

1926 yılında Berlin’de, Berlin ve Münih’e küçük bir Tibet kolonisi yerleşti. Ruslar Berlin’e girişleri sırasında cesetler arasında rütbesi olmayan bin kadar Tibet ölüm gönüllüsüne rastladı. Nazi hareketi başarıya ulaşır ulaşmaz Tibet’e heyetler gönderilmiş ve bu 1943’e kadar kesintisiz devam etmişti. Thule grubu üyeleri uzlaşmayı bozacak bir hata işleyecek olurlarsa intihar etmeye yemin etmişlerdi ve 14 Mart 1946’da Karl Haushoffer, karısı Martha’yı öldürüp, Japon usulü harakiri yaptı. Mezarına hiç bir anıt ya da haç dikilmedi. Oğlu, Hitler’e karşı düzenlenen süikaste karışanlardan biri olarak idam edildi. Ceketinin cebinde şiir şeklinde yazılmış olan şu yazı bulundu: “Babam kötülüğün sesini duymadı. Şeytanı dünyaya saldı.”

Güzel bilgi toparlanması olmuş teşekkürler

ŞAMBALA EFSANESİ

Yüzyıllardır Himalayalar'ın bilinmeyen doruklarında giriş bulunduğu söylenen kayıp şehirdir Şambala. Birçok yerel Asya dinlerine konu olmuş, ağzından alevler çıkaran ejderha ile anılır sürekli. Yine efsaneler üzerinden yürünecek olursa, Şambala'yı gören ve diğerlerine anlatan insanlar vardır. Çok nadir durumlar haricinde bu şehir hep efsane olarak kalmıştır. Peki Şambala gerçek midir? Eğer gerçekse, oraya giden ve geri dönen var mıdır?

Tarih olarak ne kadar geriye gidersek kafamız o kadar karışır. Bu yüzden vereceğim örnekler yakın zamanlara aittir.
Muhtemelen hatırlarsınız, Ukrayna hadisesinden sonra Reptilianlar ile ilgili bilgiler aramış ve bunun neticesinde çok küçük de olsa deepweb de bulduğum bazı bilgileri sizlerle paylaşmıştım. Ve orada Şambala kelimesi de geçiyordu. Bugün google earth da incelemeler yaparken gözüm Himalayalar'a takıldı ve bu konu bir kez daha aklıma geldi.
Daha önce hiç olmadığı kadar araştırma isteği duydum, ama ne kadar bilgi bulabileceğimi veya bulabilecek miydim bilmiyordum. Sonuçta imkanlarımız oraya Himalayalar'a gitmeye elvermediği için, mecburen en güvenilir (ve bir o kadar da kimliksiz) kaynağımız olan deepweb e sarıldım bir kez daha. Aşağıda okuyacaklarınız deepweb den alınmıştır. (Bilgilerin tamamı İngilizce olduğu için yaptığım çeviri biraz anlaşılması zor olmuştu. Bu yüzden toparlayarak makaleye çevirdim.)

Yakın tarihlere göz atmak gerekirse, 2004'te Tibet’ten kalkan bir helikopter Himalayalar'daki dağcı grubunu almak için yola çıkmıştı. Kafilenin olduğu bölgeye geldiğinde, yoğun tipi yüzünden iniş gerçekleştiremedi. Neticesinde havada birkaç geniş daire çizmeye karar verildi. Bu turlar sırasında helikopter pilotu, zirveye yakın bir noktada beyaz karlar üzerinde belli belirsiz bir cisim gördü. Tipi yüzünden görüş çok zor olduğu için yaklaşmaya karar verdi ve irtifayı düşürdüğünde gördüğünün, karlar üzerinde yatan bir insan olduğuna kanaat getirdi. Helikopterde kurtarma ekibi bulunmadığından telsizle yardım çağrısında bulunarak koordinatları belirtti. Ardından yine helikopterle gelen bir kurtarma ekibi, yoğun tipi altında havada süzülerek zirveye yakın yerde buldukları dağcıyı kurtardı. Kurtarılan dağcı halen yaşıyordu ama dudakları ve gözleri morarmıştı ve biraz daha geç kalınsa kurtarılamayabilirdi.

İşin ilginçliği buradan sonra başlıyor. Kurtarılan dağcının adı (üzerinden çıkan kimlikte yazana göre) Daniel Bajger'di ve Çek vatandaşıydı. Normalde tüm dağcılar Himalayalar'a tırmanırken güvenlik gerekçesiyle kayıt yaptırmak zorundaydı ama Daniel ile ilgili hiçbir kayıt yoktu. Yapılan çok kısa bir araştırma neticesinde ülkeye bu isimle giriş yapmış bir turist de yoktu. Peki kimdi bu Daniel? Eğer komadan çıkarsa bunu kendisi söyleyecekti.

Tedavi süresince kangren olan sol ayak serçe parmağı kesildi. Daniel, Nepal'de bulunan hastanedeki üçüncü gününde kendine geldi ve odasında birkaç sorgu memuruyla karşılaştı. Nepal ve Çin hükümeti kayıtlarında ülkeye girdiği görünmüyordu. Görevliler ne kadar uğraşsalar da Daniel tek kelime etmemişti. Kendisiyle ilgilenen doktorlar hastanın şokta olmadığını ve konuşabilecek durumda olduğunu ama neden konuşmadığını anlayamadıklarını belirttiler. Tedavi sırasında Daniel'in sol omzunda bir yara belirlendi ve yapılan incelemelerde bunun ciddi bir yanık izi olduğu anlaşıldı. Nasıl ve nereden geldiği bilinmeyen ve Himalayalar’ın zirvesine yakın bir noktada bulunan bir dağcının omzunda yanık izi olması tuhaftı.

Hastanedeki on ikinci günün ardından Daniel'in ilk söylediği "bir bardak su" olmuştu. Bu ilk adımdan sonra kısmen de olsa konuşmaya başladı ve sorgu görevlileri tekrar başında toplandı. Kendisine, hangi havaalanını kullanarak hangi ülkeye giriş yaptığı, Himalayalar'a tırmanırken neden kayıt yaptırmadığı, dağda başka arkadaşı bulunup bulunmadığı gibi standart sorular soruldu. Daniel'in orada ve o kadar yüksekte tek başına bulunması da oldukça anormaldi. Yanında herhangi bir telsiz yoktu, dağa tek başına tırmanış görülmesi çok nadir bir durumdu, bu tırmanışlar katı kurallarla ve gruplar halinde yapılırdı. Daniel bu sorulara önce hiçbir cevap vermedi, sadece bir kağıt ve kalem istedi. Kağıda kroki benzeri bir şekil çizdi. Ardından, altına ejderha ve sürüngene benzer bir yaratığın resmini çizdi. Ve kağıdın arkasına da, bilinen hiçbir dile uymayan şekiller (veya bilinmeyen alfabeyle yazılmış yazılar) çizdi. İşte Şambala efsanesi bir kez daha hortlamış oldu. Sorgu memurlarına kısa ve net bir anlatımda bulundu.

Kroki, bulduğu yeraltı şehrine girişin olduğu noktayı gösteriyordu. Altına çizdiği yaratığı işaret ederek, bunu şehrin muhafızı olarak adlandırdı. Omzundaki yaranın nedeninin bu yaratık olduğunu söyledi. Kağıdın arkasına çizdiği anlamsız şekilleri de, dağın içindeki gizli şehrin duvarlarında görüp de aklında kalanlar olduğunu belirtti.

Olayın ayrıntıları birkaç gün sonra netleşmeye başladı. Kısa süreliğine ve kısa çaplı da olsa yankı yapan bu yabancıyı Çin'den bir muhabir ziyaret etti. Sorgu görevlilerinin kendisine ısrarla sorduğu kişisel sorulara tamamen sessiz kalmakla yetinen Daniel, bu ziyaretçi muhabire yaşadığı ve gördükleriyle ilgili birçok bilgi verdi.

Zirveye tırmanış yolunda çığ tehlikesi dolayısıyla yolunu uzatmış ve kayalıkların bol olduğu bir alana gelmişti. Yoğun tipiye maruz kaldığında bir kayalığın ardına çadırını kurup kamp yapmaya karar verdi. Kayalıklara iyice yaklaştığında, uzak mesafeden görünmesi imkansız olan bir giriş gördü. İlk başta buranın bir küçük bir mağara olduğunu düşündü ama içeri girdiğinde doğal olduğunu düşündüğü bir tünelde olduğunu anladı. İşte krokide çizdiği nokta burasıydı.

Kendisinin anlatımıyla yaklaşık bir saat civarı tünelde ilerledi ve çok geniş bir alana geldi.
Daniel, bulunduğu noktada, yanındaki el feneriyle bu mağaranın küçük bir bölümünü görme fırsatı olduğunu söylüyor. Bildiğimizden farklı olarak, ama iki ve üç katlı olmak üzere birçok ev olduğunu belirtiyor.

“Tamamen sessizdi, bulunduğum süre boyunca ne bir örümcek, ne bir böcek veya kuş görmedim. Evler kayalardan oyulmuştu, merdivenler kayalardan oyulmuştu. El fenerimi mağaranın karşı tarafına tuttuğumda, nereye gittiğini bilmediğim dört tünel daha gördüm. Yapıları ilk gördüğümde aklıma uzaylı konusu geldi. Uzaylıların varlığına inanırım. O yüzden burasını uzaylıların inşa ettiğini düşündüm. Aslında, mağaranın her yerine oyulmuş evleri gördüğümde korkudan aklımı kaçırmak üzereydim. Yine de merakıma yenilip içlerine girmeyi çok istedim. Tam ortada duran ev diğer hepsinden daha büyüktü. Duvarında anlamını bilmediğim işaretler (kağıda çizdikleri) vardı. Bu yazıların ne olduğunu anlamaya çalışırken çok zor duyulabilecek bir ses işittim. Feneri oraya doğru tuttuğumda duvarda bir şeylerin hareket ettiğini gördüm. İlk başta örümcek zannettim ama eğer öyleyse, bu örümcekler benden kat kat büyüklerdi. Sonra hareket eden şey sabit kaldı. Işığı oraya tuttuğumda bir sürüngen gördüm. Tarif etmesi zor değil. Buradaki yerel halkların flamalarında da görmüştüm. Korkudan ne yapacağımı bilemedim. Sonra bu sürüngenin birkaç metre üzerinde yine kıpırtı fark ettim. Işığı o yöne tuttuğumda belki onlarca daha sürüngen olduğunu söyleyebilirim. O an sağlıklı düşünememiştim ama ilk gördüğüm sürüngen bana doğru yaklaşmaya başladığında neden bu kadar yavaş hareket ettiğini halen anlamış değilim.

Oysa dişlerini dahi görmüştüm. Dört ayağı vardı. Kaçmam gerektiğini düşünüp, geldiğim tünele koştum. Peşimden gelmediler, ama ortalık birden aydınlandı ve can acısıyla yere düştüm. Elimi omzuma atamıyordum, bir şey omzumu yakmıştı. Tünelden hızla çıkıp gün ışığına ulaştığımda omzumdaki acıyı daha da hisseder oldum. Yine de kesinlikle peşimden gelmediler eminim. Belki de tünelin dışarı açıldığını biliyorlar ve gün ışığına çıkmaktan çekiniyorlar. Yapabildiğim en mantıklı açıklama bu” diye tamamladı sözlerini.

Kendisiyle röportaj yapan muhabir, bağlı olduğu gazeteye bu konuyu neden haber yapmadığı bilinmiyor. Röportajdan kısa bir süre sonra bu gazeteci izini nedensiz şekilde kaybettirdi. Kaybolduktan üç hafta sonra (sadece 22 gün açık kalan) bir bloga tüm röportajı yazdı. Bu süre zarfında on binlerce insanın bu röportajdan haberi oldu. Ardından hiçbir açıklama olmadan blog yayınını durdurdu.

Çek hükümetinin "acil" talebiyle Daniel, Katmandu'dan ülkesine gönderildi. Yapılan baskılar sonucunda Çek hükümeti açıklama yapmak zorunda kaldı ve olayı tamamen yalanladı. Devlet yetkilileri yaptıkları açıklamada, Çek Cumhuriyeti'nden Nepal veya Çin'e Daniel Bajger isminde bir vatandaşlarının çıkış yapmadığını belirttiler.

Çinli gazeteci, blogunda paylaştığı bu röportajın sonrasına bazı kısa bilgiler düşmüştü. Bu bilgilerden en önemlisi; Daniel'in çizdiği krokinin Japon bir ailenin eline geçtiğiydi.
2004 yılında yaşanan bu olay belli bir süre yankı bulsa da, tahminlerden daha çabuk unutuldu. Acaba bu girişi başka gören, Şambala'yı başka keşfeden insan var mıydı? Mutlaka oraya girip çıkabilenler olmuştu. Yoksa Asya dinlerini simgeleyen flamalarda ejderha resimlerinin ne işi vardı?

NOT: Zamanında izlediğim bir film vardı. Orijinal ismini bilmiyorum ama Türkçe ismi ile "Ölümcül Dağ"... Eğer izlemediyseniz mutlaka tavsiye ederim. Bu filmi her kim çektiyse kesinlikle hayal ürünü değil. Senaristi her kimse bu konu hakkında birçok gerçeği bildiğine eminim.

Bir solukda okudum. Gerçekten ilgi çekici. Teşekkürler

Emek verilmiş bir konu yazdığınız için teşekkürler

Demekki, Budizmi savunan Tibet rahipleride birer büyücü aslında ve Alman Nazilerine bu konularda danışmanlık sunmuşlar demek ki..ilginç.

Yani budizm niye nitelendirmesen olur.Her dinin dini öğretileri kendi lehine kullanıp büyücüsü,sihirbazı olmuş olanlar vardır.

Buda dediğimiz kişi öğretilerine baktığımızda aslında büyük ihtimal bir peygamberdi. Çünkü her topluma bir peygamber gönderilmiştir. Hatta anladığım kadarıyla budaya sahife de verilmişti ama, öldükten sonra çokça değişikliğe uğraşı. Hristiyanlık ve yahudilik bile yazılı olduğu halde bu kadar değişmiş Budizm neden demişmesin.

Bütün budizm'i anlatmıycam, keza müslimanlığa çokça benziyor aslında sadece Reenkarnasyon dediğimiz olay, öldükten sonra dirilme. Aslında bizim için imanın şartı değil mi, ahiret gününe iman. Ama Buda öldükten sonra yıllar içinde konu iyice değişmiş (Budizmin milattan önce 600de çıktığı düşünülürse), öldükten sonra başka bir ruhla dünyaya geldiklerine inananlar olsa da, öldükten sonra dirilme yani ahiret gününe iman şeklinde de inanan çokça budist tanıyorum

O yüzden tibetli budist rahipler büyücü, yok şunlar büyücüdür demek biz müslimanlar olarak genelleme yapmak çok uygun değil bence. Her dinin dinine gerçekten inanmış olanları veya bunu kendi menfaatlarına kullananları vardır.

Günümüz islamıyetinin en kötü yanı birleştirmek yerine öteleştirmesi/ittirmesi şuan ki dünya global dünya. Bak hristiyan/budist arkadaşlar şu benzerliklerimiz var diyip onlara gidip müslimanlığı anlatıp müslüman yapmaya çalışmak yerine, öteleştirip kavga çıkarmayı tercih ediyorlar. İslam coğrafyasında bile müslimanlar arasında bir birlik bütün yok. Açıkçası üzülüyorum bu hale. Demeyin şimdi bunlar masonların oyunu. Bu kafayla insanları öteleştirdikçe daha masonlar yada x'ler bizi çok ayırır.