6) 3.cü Tekamül Boyutu olan Dünya'mızda ; Tekamül etmiş bir İnsan nasıl yaşar-nasıl davranır bilir misiniz?
Bilgisi - İdraki ve Aklı gelişmiş bir İnsan hiç bir zaman telaş etmez. Her zaman Sakin-Sabırlı-Asude ve Mutludur. Boşuna Enerji sarf etmez, Endişe ve Üzüntü onun için bahis mevzuu değildir.



Hiç kimseyi kınamaz, Hiç Kimseyi yargılamaz, İnsanı İnsandan ayırmaz, Almadan verir, Sevilmeden sever. Ketum'dur. Boşa konuşmaz. Sözü öz ve gerçektir. Eline, Beline ve Diline hakimdir. Sonsuz Hoşgörü ve Tevazu sahibidir. İbadeti şekilde değil Bilinçtedir. Zenginlikten mağrur olmaz. Fakirlikten yokluk duymaz.

O önünde yürümekte olan zaman şeridi üzerinde sıralanmış olan Olayları, Malzemeleri ve Bilgileri, adeta yürüyen bir Bant' ın önündeki İşçi gibi Zamanında alır, tercihini yapar ve Zamanında yerine koyar. Çünkü Hayat, tercihler arasında Akıl ve Gönülle yapılan seçimler zinciridir.



Sırasını kaçırdığı bir işi yapmak için-geri döndürmek için boşuna enerji sarf etmez-üzülmez. Sırası gelmeyen bir olay ve bir iş için de telaş etmez. Aksilik çıkacak diye Endişe duymaz. Zira O, Her şeyin müspet olacağını, Her şeyin yolunda gideceğini bilir ve inanır. Çıkabilecek pürüzlerin de, Akıl ve Vicdanla çözüleceğini bilir. O gerekli olan çalışmayı, Gereksiz Enerji sarf etmeden, lazım olan yerde ve lazım olan zamanda yapar.

Kamil İnsanın, Gecesi de Gündüzü gibidir. Uykusu rahat, rüyaları ferah ve yol göstericidir. Kamil İnsan yaşadığı her andan zevk alır. Doya doya ve dolu dolu yaşar. Doğal Sirküleyi hisseder, Tabiatla hem ahenktir ve An'da yaşar. Her Nefes alışından Mutluluk duyar.



Olmakta olan Her şeyin Bütünün yararına ve hayrına olduğunu bilir. Olgun Bir İnsan, Kainatın Ahengini, Bu Ahenkten doğan Güzelliği, Her yerde, Her şeyde, Her an, Gören, Hisseden, Yaşayan ve icaplarına uyan Kişi'dir.

Emeğine sağlık teşekkürler.

Allah razı olsun inş

Sayın madlen, konu paylaşımınız için teşekkür ederiz.

Tekamül etmiş insan aslında ruhen bedenen aklel dillen enerji olarak gelişmiş insandır.

Camiler, insanları manevi huzura kavuşturan merkezlerdir.

İnsanın zaman zaman kendisini dinlemesi, kendisi ve evrenin başlangıcı ve sonu hakkında düşüncelere dalması, Yüce Yaratıcı ile mahrem bir temasa geçmesi tabii bir ihtiyaçtır.

Bu ihtiyacın giderildiği, en asude mekânlar camilerdir.

Camiler aynı zamanda insanların sosyalleşmelerine de katkıda bulunan müesseselerdir.

Bu mekânlarda insanlar, farklılıklar ile karşılaşır, başkalarıyla temasa geçerler. Her hangi bir ayırıma tabi olmaksızın zengin–fakir, amir–memur bir araya gelip diz dize, omuz omuza, gönül gönüle ibadet ederek, gerçek manada eşitlik duygusunun tadına varırlar.