Aşkta kötü karar belki de ilişkinin bitmesi yönünde alınan karardır
Yahut daha çok seven taraf için böyle görünüyor.
Çok güzel başlayan bir ilişki yaşadım. Tam olarak 8 ay sürdü. İlişki başlarında haklı olarak yavaş yavaş tanıyarak sevmeye başladım, ilgim ve alakam da tabii olarak sevgimle orantılı gidiyordu. Gel gelelim aynı zamanda hanımefendi çok sevdi bir anda. Onun sevgisini dizginlemekle uğraştım bir süre. Ancak uyumluluklar arttıkça benim de sevgim artıyordu.
İstedim ki Allah için seveyim uzun sürsün sevgimiz ve evlenelim. İlişkiye başlarken ki niyetimi de belli ettim.
Bir yerde nefis ipleri ele aldı ve niyet her ne kadar Allah için sevmek olsa bile nefis dedi ki ben de ben de ben de istiyorum. Sonra fiziksel temas oldu. Eh haramdır dedik tövbe ettik. Sonraki buluşmada yine oldu. Bu arada buluşmaların arasında 1 ay vardı çünkü uzak mesafe ilişkisiydi.
Her buluşmada nefsin de istediği olurken niyet değişmedi bende halen evlenmek istiyordum, ki bir an önce olsun istiyordum ki temas falan sıkıntı olmasın. Hızlıca tanımaya çalıştım ve istihare, istişare denken 5. Ayda evlenme teklifi ettim. Kabul edildi ancak soru işaretleri vardı...
Arada bir git geller oluyordu. Evet dedim ama kararsızım, bizden olur mu? Sevgi azalır mı? Temas etmeyecez diyoz ediyoz nasıl olacak vs vs..
Bu aralarda ailesi ile tanıştım, o da bi ara ailemle tanıştı. 3 ay sonra ise kpss den sonra ailelerin tanışması olacaktı...
Kararsızlığına etki eden unsurlar arasında sanıyorum ki işi ile alakalı söylemlerim geliyordu. Psikolojik danışmandı ve erkek danışan istemedim, instaya foto koymasını da istemedim, e kıskanırdım ve caiz de değildi. Hah diyeceksiniz ki sen kızın elini tut ama foto koymasına caiz değil de. İyi de tövbe ediyorum her daim, bozsam da tövbeden vaz geçmiyorum, napalım, niyet halis ancak nefis ve şeytan da boş durmuyor işte..
Bu işine karıştığım anlamına geliyormuş anladığım kadarıyla. Sanırım işini aşktan önce tutmuş olacak ki kararsızlığı benimle işi arasındaydı. En son bi yerde patladı, dedi istemiyorum artık bu kararsızlık enerjisi beni çok sıktı, karar veriyorum ve netim. Bu ilişkiyi bitiriyorum.
Hani dedim iletişim kursak, ortak nokta belirlesek falan yookk. Ben ilişkiyi sürdürmekte ne kadar kararlıysam, o da bitirmekte o kadar kararlı oldu. Sonrası mı..
Ne dediysem nafile. İstemedi artık ilişkisini. Oysa ki o kadar da uyumluyduk, ya da belki de bana öyle geliyordu.
Sen kızı değiştirmeye çalışmışsın diyenler olacaktır, e elbette olumlu yönde değişim mümkündür, sonuçta ben de bazı meselelerde kendime olumlu gördüysem değişime açık oldum.
İstedim ki iki cihanda mutlu bir yuvamız olsun. Ancak işim de işim diye diye terk etti..
Eşyaları ve yüzüğü kargolayacağını söyledi. Tamam dedim ne diyim.
Belki de dedikleri gibi doğru insan, yanlış zamandı. Neden çünkü, meslek yok askerlik yok. Kendi olgunluğum var ancak bunların getirdiği olgunluk yok, e bunlar da ilişkide istenen şeylerdi. Ve ben bu zamanları atlatırken yanımda olmamayı seçti. Gerçi neden seçsin ki.. Bunları atlatmış birisine gider muhtemelen, ona da aynı şeyleri söyler, doğru insan ruh eşim falan filan diye.
Yahu bi de mücadele ruhu yok, zora gelemiyor desem, işini kurarken badireler atlatmış, o da değil. Ne biliyim işte bilmiyom ki ben de..
Ama sanırım, Rabbimin verdiği nimete nankörlük ettim, nimet elimden alınınca da isyan etmeme lüzum yok..
Böyle deyince de kendimi çok aşağılar gibi oldum, belki de ben de ona nimetimdir, o da benim kıymetimi bilmemiştir, bilemiyorum. Bu ayrılıktaki hikmeti nasıl kolaylıkla anlayabilirim?