Farkındalık kendimizi yargılamadan oluşur. Ben niye bunu düşünüyorum demek değildir. Şu an sadece domatesleri düşünüyorum. Gelecekte domates seçme eğilimindeyim.
Neredesin Sen? Olmadığın bir markette? Ayşeye ne diyeceğinde? O dedi, iki de ben diyeyim de.. Onu düşünüyoruz. Vay nasıl kuaförü düşünüyorum diye yargılama… Farklı düşünenler zaten Nietzche oluyor değil mi?
Kendimi şimdiye davet etmek için şu an ne deneyimliyorum? Diye sormak gerek. Becerilerini küçümsemek için değil, büyütmek için… Zihnimin kurgusal bir zaman dilimindeyim. Ben bu An’ı değerlendiremedim.
Kollektif bilinçaltı var. Geçmişte şunu yaptın, gelecekte bunu yap gibi o kayıtlar mevcut. Hayvanlarda şimdi yoktur.
Biz şimdide bir varoluş sergilemeye çalışıyoruz. An’da olmakla, şuurlu olmak arasında bir bağ vardır…
Ben Neredeyim? Şuurlu olarak ne elde ettim?
Uyanmak “Otomatik Pilottan” uyanmak içindir. Zihni yönetmek lazım. Onu nazikçe şimdiye çekmek lazım. Uzandığım geçmiş ve gelecek hiçbir anda yokum…
Ben Neredeyim?
Sanal bir dünyadayız. Evrene temas edemediğimiz için duymuyoruz… Zihnimi geçmiş ve gelecekte tuttukça uyanamam. Otomatik Pilottan uyanmak lazım. Vazifeyi hatırlıycam, vazife benim uyanmamı bekliyor diyorlar, öyle bir şey yok. Senin uyanmanı bekleyen bir vazife olmaz. Ben zihin olarak nerede var oluyorsam oradan tesir alıyorum. İşin aslı bu.
Zihnimde neredeysem ona göre olay yaratıyorum. Zihin düşünce gibi basit bir şey değil.
Deneyimlerimizi, deneyimlediğimizi farketmek bu çalışmanın metası, meta olanı. Gözlemci konumunda olmak. Ne düşündüğümü farketmek. Deneyimleyen benliği farketmek. Deneyimleyen benlikte, kıskanç, öfkeli, dedikoducu, kötülük yapan bir yanım olabilir. Ama ben deneyimleri gözlemleyen BEN’e bakarım. Ben şu anda deneyimliyorum, kızgın olmayı deneyimliyorum. Kızgınlığı deneyimleyen benliği de gözlemliyorum, onu da gözlemleyenim.
Tam şu anda neler oluyor? Düşüncenin gelmesi, gitmesi neler hissettiriyor? Bu düşünceleri deneyimlemek bana ne hissettiriyor? Bu kızgınlık bana ne hissettiriyor? Deneyimleri, üzüntü ile nasıl deneyimlediğime bakmak lazım…

Farkindalik farkindaligi acar. Farkindaligin yarattigi her durum daha derin bir farkindaliga rehber olmaktadir.Burda onemli olan bu rehberliginde farkina varabilmektir.Nitekim kendi farkindaliginin farkindaligina varan bilinc kendi oz potansiyelinin yaratmis oldugu olus ve bitisler ile kazanacagi deneyim sonucunda sakin ve dingin hal alip farkindaliginin keyfini cikarip icsel arzunun askin tadini cikarmakta.Farkindalik kutsaldir.Farkindalik bilinctir.Farkindalik tekamulun temelidir.Farkindalik isigin zerresidir.Farkindaligin farkina varmak Ruh'a olan oze olan adimlarin devamini daha hizli bir sekilde hizlanmasini saglamaktadir.

Bence farkındalık dünyadan soyutlanmak,hayata farklı bir bakış açısı ile bakmaktır

Farkındalık aslında farklı bir bakış açısı ile bakabilmektir. Gözlemci olarak dış dünyanın hem içinde bulunup hem kuş bakışı ile bakabilmektir. Olanın biteni
anlamak ve yorumlamaktırç